ခႏၶာက ျပေနတဲ့တရားကို ၾကည့္မိဖုိ႔လုိတယ္ ...

အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းဆုိတဲ့ ဒုကၡေတြဟာ ခႏၶာထဲမွာပဲရွိတယ္။ ဒီဆင္းရဲဒုကၡေတြကို သိျမင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြသာ သံေ၀ဂ၀င္ပါတယ္။ တရားရၾကပါတယ္။ သံေ၀ဂဆုိတာ ဒုကၡကိုျမင္လုိ႔ ဒုကၡကို ေၾကာက္စိတ္ပါ။ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး ေၾကာက္လန္႔တာမ်ိဳးကို သံေ၀ဂဉာဏ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။

တရားဓမၼအားထုတ္တဲ့အခါ သံေ၀ဂဉာဏ္မပါဘဲ တရားအားထုတ္ေနရင္ တရားနဲ႔ေ၀းပါလိမ့္မယ္။ သံေ၀ဂဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ျပီး ဒုကၡေပးတဲ့ခႏၶာ၊ အုိတဲ့ခႏၶာ၊ နာတဲ့ခႏၶာ၊ ေသတဲ့ခႏၶာလုိ႔ျမင္ေနမွ တရားရပါလိမ့္မယ္။ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးဟာ ကုန္ခန္းပ်က္စီးျခင္းသေဘာသာရွိတဲ့ ခႏၶာပါ။ နဂိုမူလတုန္းက အင္အားေတြ အခုအခ်ိန္မွာ ကုန္လာပါျပီ။ တစ္စတစ္စနဲ႔ အသိဉာဏ္ပညာေတြ တျဖည္းျဖည္း ေႏွးေကြားလာခဲ့ပါျပီ။

အၾကားအျမင္၊ အထိအေတြ႕အာရုံေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ယုတ္လာေနပါျပီ။ အပ်က္ဆီးကို ဦးတည္ေနတာပါ။ ပ်က္ေတာ့မယ္လုိ႔ ျပေနတာပါ။ ဒီခႏၶာၾကီးနဲ႔ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္၊ တစ္လလည္းမဟုတ္၊ တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူေနလာၾကတာေတာင္ ခႏၶာၾကီးက ျပတဲ့တရားကို မျမင္ၾကတာ မၾကည္ၾကလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

တရားမျမင္ၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့ ဒီခႏၶာၾကီးကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ေလာဘေတြတက္၊ ေဒါသေတြထြက္၊ ေမာဟေတြဖံုးလြမ္းျပီး အကုသိုလ္ေတြသာတုိးပြား လာၾကပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ခ်မ္းသာရာ ခ်မ္းသာေၾကာင္း ရွာေဖြရင္းနဲ႔ပဲ ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္းေတြ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ တရားနဲ႔ ေ၀းကြာေနၾကပါလိမ့္မယ္။

ရည္ညႊန္း - “ဓမၼလမ္းေပၚမွာ” ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ

7DAY NEWS Vol.10,N0.33.NOVEMBER 3,2011