တရားထုိင္ရာမွာ ဒီဟာကို က်င့္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသိစြမ္းအားဟာ ကိုယ္အတြင္းမွာသာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အမွန္တရားကို လက္ေတြ႕ခံစားႏုိင္ဖုိ႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚယံဦးေႏွာက္ အသိဉာဏ္နဲ႔သာ သိေနရျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။
အသိဉာဏ္နဲ႔ေတာ့ ကမၻာေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးမွာ အျမဲတေစမရပ္မနား ေျပာင္းလဲမူေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကို လူတုိင္းသိၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္လာတာမွန္သမွ်ဟာ ပ်က္စီးဖို႔ ခ်ည္းပဲဆုိတာကို ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔ သိရုံမွ်နဲဲ႔ေတာ့ အက်ိဳးထူးမခံစားႏုိင္ပါဘူး။
ဥပမာ - ကိုယ္နဲ႔အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူ တစ္ဦး ေသဆံုးသြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ သူ႔ရဲ႕အေလာင္းကို သုႆာန္ကို ယူေဆာင္သြားျပီး မီးသျဂိဳလ္သည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမွဳပ္ႏွံသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ လုပ္ေနတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာေတာ့ တရားရၾကပါတယ္။
“လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ ေသၾကမွာခ်ည္းပဲ၊ ငါလဲတစ္ေန႔ေသမွာပဲ၊ ဒီေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ လႊမ္းမုိးျပီး လူေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတာဟာ ဘာအတြက္လဲ၊ ဒါေတြကို ငါလည္း ယူသြားႏုိင္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိျပီးေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ သံေ၀ဂတရားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဒီသံေ၀ဂတရားက ရွိေနမွာလဲ၊ သုႆာန္ထဲက အျပင္ကို ေျခတစ္လွမ္းလဲေရာက္ေရာ တစ္ခါျပန္ျပီး ငါ...ငါ...ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ ျဖစ္ျပန္တာပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ခုနကရတဲ့ သံေ၀ဂတရားဟာ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔သာရတဲ့ စိႏၱာမယအသိဉာဏ္မွ်သာပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ လက္ေတြ႕ခံစားျပီး ရထားတဲ့တရား၊ အတြင္းကို ထုိးေဖာက္ထားတဲ့ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔မွ မဟုတ္ေသးဘဲ။ စိတ္က အရင္အတုိင္းပဲ ဆက္ျပီးတံု႔ျပန္ေနတုန္းပါပဲ၊ ငါ...ငါ...ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ လုိခ်င္ေတာ့တမူ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မူ မၾကိဳက္မႏွစ္သကမူ မလုိုမုန္းထားမူ၊ ဒါေတြဟာ အဖန္တလဲလဲ ျဖစ္ေပၚေနတာပါပဲ။
ဉာဏ္ကြန္႕ျမဴးတာေတြ၊ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္ ကစားတာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး တစ္သက္တာလံုး ဘယ္လိုပဲ လုပ္ေနေန နိဗၺာန္ကိုေတာ့ မ်က္ေမွာက္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။
ဥပမာ - တရာေဟာတာကို နားေထာင္ျပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ အသိဉာဏ္နဲဲ႔ေတာ့ သိပ္သေဘာက်သြားပါတယ္။ “အုိး...ေကာင္းလုိက္တာ၊ တရားအစစ္အမွန္ကို ငါအခုသိသြားျပီ လုိခ်င္တဲ့စိတ္၊ ေတာင့္တတဲ့စိတ္ရွိရင္ ငါဟာ ဆင္းရဲရတာပဲ။ တြယ္တာမူေတြ ဆင္းရဲရျခင္းပဲ၊ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြဟာ ဆင္းရဲေစတာပဲ၊ ဒါေတြ အားလံုးက ငါလြတ္ေျမာက္မွ ျဖစ္မယ္။ ငါအျမင္မွန္ရျပီ၊ ငါတရားအစစ္ကိုသိျပီ”လုိ႔ ယံုမွတ္မိပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အံ့ၾသဖြယ္ရာမေကာင္းတဲ့ အသိတရားလဲ၊ တရားခန္းမထဲက အျပင္လဲထြက္ေရာ ဟင္...ငါ့ဖိနပ္ဘယ္မွာလဲ၊ ငါ့ဖိနပ္ဘယ္သူစီးသြားသလဲ၊ မနက္ကမွ ၀ယ္လာတာ။ ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ ဒါပါပဲ။ ဘာမွ မထူးျခားပါဘူး။ သုတမယဉာဏ္၊ စိႏၱာမယဉာဏ္ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္တရားကို၊ တကယ့္အက်ိဳးထူး မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းကို ျပဳျပင္ႏုိင္မွ တကယ့္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟာကမွ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြကို ခံဏားႏုိင္တဲ့အပိုင္းမွာ ဒီသိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို တံု႔ျပန္ေနတဲ့ အက်င့္ကိုခ်ိဳးေဖာက္ဖ်က္ခ်ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါအတြက္ ေယာဂီတုိ႔ ဒီသံုးရက္လံုးလံုး ၾကိဳးပမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆက္ျပီး တရာအားထုတ္သြားတဲ့အခါမွာ ေယာဂီတို႔မွာပိုပိုျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ တကယ့္အစစ္အမွန္၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကိုယ္ေတြ႕သိရွိခံစား ရပါလိမ့္မယ္။
အျမင္မွားေတြ ဟုတ္သလုိလိုေတြက အင္မတန္မ်ားပါတယ္။ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔သာ အလုပ္လုပ္ေနရင္ေတာ့ အျမင္မွားေတြ ဟုတ္သလုိလိုေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ၾကံဳေနၾကရ ပါလိမ့္မယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတာဟာ အလြန္႔အလြန္ ျမန္အားၾကီးေတာ့ အျမင္မွားေတြကို ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဥပမာ - ကိုယ္နဲ႔အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူ တစ္ဦး ေသဆံုးသြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ သူ႔ရဲ႕အေလာင္းကို သုႆာန္ကို ယူေဆာင္သြားျပီး မီးသျဂိဳလ္သည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမွဳပ္ႏွံသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ လုပ္ေနတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာေတာ့ တရားရၾကပါတယ္။
“လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ ေသၾကမွာခ်ည္းပဲ၊ ငါလဲတစ္ေန႔ေသမွာပဲ၊ ဒီေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ လႊမ္းမုိးျပီး လူေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတာဟာ ဘာအတြက္လဲ၊ ဒါေတြကို ငါလည္း ယူသြားႏုိင္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိျပီးေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ သံေ၀ဂတရားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဒီသံေ၀ဂတရားက ရွိေနမွာလဲ၊ သုႆာန္ထဲက အျပင္ကို ေျခတစ္လွမ္းလဲေရာက္ေရာ တစ္ခါျပန္ျပီး ငါ...ငါ...ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ ျဖစ္ျပန္တာပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ခုနကရတဲ့ သံေ၀ဂတရားဟာ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔သာရတဲ့ စိႏၱာမယအသိဉာဏ္မွ်သာပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ လက္ေတြ႕ခံစားျပီး ရထားတဲ့တရား၊ အတြင္းကို ထုိးေဖာက္ထားတဲ့ ဘာ၀နာမယဉာဏ္အသိနဲ႔မွ မဟုတ္ေသးဘဲ။ စိတ္က အရင္အတုိင္းပဲ ဆက္ျပီးတံု႔ျပန္ေနတုန္းပါပဲ၊ ငါ...ငါ...ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ လုိခ်င္ေတာ့တမူ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မူ မၾကိဳက္မႏွစ္သကမူ မလုိုမုန္းထားမူ၊ ဒါေတြဟာ အဖန္တလဲလဲ ျဖစ္ေပၚေနတာပါပဲ။
ဉာဏ္ကြန္႕ျမဴးတာေတြ၊ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္ ကစားတာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး တစ္သက္တာလံုး ဘယ္လိုပဲ လုပ္ေနေန နိဗၺာန္ကိုေတာ့ မ်က္ေမွာက္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။
ဥပမာ - တရာေဟာတာကို နားေထာင္ျပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ အသိဉာဏ္နဲဲ႔ေတာ့ သိပ္သေဘာက်သြားပါတယ္။ “အုိး...ေကာင္းလုိက္တာ၊ တရားအစစ္အမွန္ကို ငါအခုသိသြားျပီ လုိခ်င္တဲ့စိတ္၊ ေတာင့္တတဲ့စိတ္ရွိရင္ ငါဟာ ဆင္းရဲရတာပဲ။ တြယ္တာမူေတြ ဆင္းရဲရျခင္းပဲ၊ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြဟာ ဆင္းရဲေစတာပဲ၊ ဒါေတြ အားလံုးက ငါလြတ္ေျမာက္မွ ျဖစ္မယ္။ ငါအျမင္မွန္ရျပီ၊ ငါတရားအစစ္ကိုသိျပီ”လုိ႔ ယံုမွတ္မိပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အံ့ၾသဖြယ္ရာမေကာင္းတဲ့ အသိတရားလဲ၊ တရားခန္းမထဲက အျပင္လဲထြက္ေရာ ဟင္...ငါ့ဖိနပ္ဘယ္မွာလဲ၊ ငါ့ဖိနပ္ဘယ္သူစီးသြားသလဲ၊ မနက္ကမွ ၀ယ္လာတာ။ ငါ့ဟာ...ငါ့ဟာ ဒါပါပဲ။ ဘာမွ မထူးျခားပါဘူး။ သုတမယဉာဏ္၊ စိႏၱာမယဉာဏ္ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္တရားကို၊ တကယ့္အက်ိဳးထူး မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ဘာ၀နာမယဉာဏ္နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္းကို ျပဳျပင္ႏုိင္မွ တကယ့္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟာကမွ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ အနက္ရူိင္းဆံုးအပိုင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြကို ခံဏားႏုိင္တဲ့အပိုင္းမွာ ဒီသိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို တံု႔ျပန္ေနတဲ့ အက်င့္ကိုခ်ိဳးေဖာက္ဖ်က္ခ်ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါအတြက္ ေယာဂီတုိ႔ ဒီသံုးရက္လံုးလံုး ၾကိဳးပမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆက္ျပီး တရာအားထုတ္သြားတဲ့အခါမွာ ေယာဂီတို႔မွာပိုပိုျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ တကယ့္အစစ္အမွန္၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကိုယ္ေတြ႕သိရွိခံစား ရပါလိမ့္မယ္။
အျမင္မွားေတြ ဟုတ္သလုိလိုေတြက အင္မတန္မ်ားပါတယ္။ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္နဲ႔သာ အလုပ္လုပ္ေနရင္ေတာ့ အျမင္မွားေတြ ဟုတ္သလုိလိုေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ၾကံဳေနၾကရ ပါလိမ့္မယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတာဟာ အလြန္႔အလြန္ ျမန္အားၾကီးေတာ့ အျမင္မွားေတြကို ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment