တရားနဲ႔ေ၀းရင္ အမွားမျမင္ ...

တရားမျမင္တဲ့သူဟာ ဆရာအမွားကို ကုိးကြယ္မိတတ္ပါတယ္။ မွားမွန္းသိရက္နဲ႔ ကိုးကြယ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္ထင္လုိ႔ ကိုးကြယ္တာပါ။ တရားနဲ႔ေ၀းသူ တရားမျမင္သူဟာ သူအားကိုးသင့္တဲ႔ ဆရာစစ္၊ ဆရာမွန္ဟုတ္၊ မဟုတ္ခြဲျခား ေ၀ဖန္ႏုိင္တဲ့ အသိဉာဏ္နည္းပါတယ္။

သူမ်ားေျပာတုိင္းလည္း ယံုလြယ္တတ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ယံုေလာက္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ရင္ အမွားဘက္ကို ပါသြားတတ္ပါတယ္။ ဆရာအမွားကို ဆရာအမွန္အေနနဲ႔ ကိုးကြယ္သူဟာ တရားမျမင္တဲ့သူပါ။ တရားမရွိေသးရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ခ်လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။

ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ တရားမရွိခဲ့ရင္ ရတနာသံုးပါးနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္တဲ့ သက္၀င္တဲ့ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ဒီတစ္သက္မွာျဖင့္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာျမတ္သံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားမကိုးကြယ္ေတာ့ဘူး၊ မဆည္းကပ္ေတာ့ဘူးဆုိေပမယ့္ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ ဘယ္ဘာသာ၀င္အျဖစ္နဲ႔ ဘယ္အရာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မယ္ဆုိတာ မေသခ်ာဘူး။ စိတ္မခ်ဘူး။

ေသာတာပန္ အရိယာအဆင့္ မေရာက္မခ်င္း ဒီယံုၾကည္မူဟာ မခုိင္ျမဲေသးပါဘူး။ အရင္က မွားခ်င္မွားလာႏုိင္တယ္။ အခုမွန္ေနေပမယ့္ ေနာင္ကို မွားႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားေအာင္ တရားဓမၼက်င့္ၾကံျပီးေတာ့ အရိယာအဆင့္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ တရာမွားသြားလုိ႔ ဒီဘ၀တြင္မက သံသရာတစ္ခုလံုး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ႏုိင္တဲ့ အျဖစ္ဆုိးမ်ိဳး ၾကံဳႏုိင္ေသးတာဟာ တရားမျမင္သူရဲ႕ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။

ရည္ညႊန္း - “ဓမၼလမ္းေပၚမွာ” ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ

7DAY NEWS Vol.10,N0.36.NOVEMBER 24,2011