ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ အာရုံ

စုတိစိတ္အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္ျပီးသည့္အျခားမဲ့၌ ကာလမျခားဘဲ ပဋိသေႏၶစိတ္ ဆက္ျဖစ္၏။ ထုိသို႔ျဖစ္ရာ၌ မစုေတမီ ေရွ႕ဘ၀က မရဏာသႏၷ၀ီထိေဇာတုိ႔ ယူခဲ့ေသာ အာရုံကို ဆက္လက္အာရုံျပဳ၏။ မရဏာသႏၷ၀ီထိိစိတ္က ကံကို အာရုံယူလွ်င္ ပဋိသေႏၶစိတ္သစ္လည္း ကံအာရုံကိုပင္ ဆက္ယူ၏။ ကမၼနိမိတ္ သို႔မဟုတ္ ဂတိနိမိတ္ကို အာရုံယူခဲ့လွ်င္ ထုိကမၼနိမိတ္ သုိ႔မဟုတ္ ဂတိနိမိတ္ကိုပင္ ဆက္လက္အာရုံ ျပဳ၏။

ထုိပဋိသေႏၶစိတ္သည္ အလုိအေလ်ာက္ ေပၚေပါက္လာသည္မဟုတ္၊ မဟာျဗဟၼာစသည့္ တန္ခိုးရွင္တုိ႔ ဖန္ဆင္းလုိက္သည္လည္းမဟုတ္၊ ေရွးေရွးက ျပဳခဲ့ေသာ ကုသုိလ္ကံ သို႔မဟုတ္ အကုသိုလ္ကံဟူသည့္ သခၤါရက ျဖစ္ေစသည့္ အက်ိဳး၀ိပါက္တည္း။

ထုိပဋိသေႏၶစိတ္သည္ ဘ၀ေဟာင္း၌ ဥပါဒ္ခဲ့ျပီး ဌီအခိုက္က်မွ ဘ၀သစ္၌ တည္သည္မဟုတ္။ ဥပါဒ္လွ်င္ ဥပါဒ္ခ်င္းဘ၀သစ္၌ တည္၏။

ရူပါ၀စရပဋိသေႏၶ၏ အာရုံကား ပညတ္ျဖစ္ေသာ ကမၼနိမိတ္တည္း။ ရူပါ၀စရစ်ာန္သည္ ကသိုဏ္းစေသာ ပညတ္ကို အာရုံျပဳရကား စုေတခါနီး၌ စ်ာန္အာရုံျဖစ္ေသာ ကသိုဏ္းပညတ္မ်ားသည္ ကမၼနိမိတ္အျဖစ္ ထင္လာၾကရျမဲျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စုတိ၏အျခားမဲ့၌ ျဗဟၼာျပည္တြင္ျဖစ္ေသာ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္ ထုိကသိုဏ္းစေသာ ပညတ္ကမၼနိမိတ္ကို ဆက္၍ အာရုံျပဳ၏။

အရူပါ၀စရပဋိသေႏၶ၏ အာရုံသည္လည္း ကမၼနိမိတ္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိကမၼနိမိတ္သည္ ပညတ္မဟဂၢဳတ္ ၂-မ်ိဳးတြင္ ထုိက္သလုိျဖစ္၏။

ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။