ရူပါ၀စရ ပဥၥမစ်ာန္ကို အေျခခံ၍ အာရုပၸစ်ာန္သို႔ တက္လွမ္းရ၏။ ပဥၥမစ်ာန္ကို ၀သိေဘာ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျပီးလွ်င္ ရုပ္ခႏၶာအေပၚ အျပစ္ျမင္၍ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ (ပထမရုပၸစ်ာန္)သည္ သိမ္ေမြ႕ျငိမ္သက္လွ၏ဟု ယံုၾကည္ရန္လုိ၏။ ထုိ႔ေနာက္ အာကာသကသိုဏ္းမွ အပျဖစ္ေသာ က်န္ကသိုဏ္း ၉-ပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို ဘာ၀နာျဖင့္ပယ္ခြာ၍ ရအပ္သည့္ ေကာင္းကင္ပညတ္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ရူပ၀ိရာဂဘာ၀နာကို ဘာ၀နာစဥ္အတုိင္း ပြားမ်ားအားထုတ္ရ၏။
ပြားမ်ားအားထုတ္ပံုမွာ ကသိုဏ္း၀န္း၏ ပဋိဘာဂနိမိတ္ကို မိမိအလုိရွိေသာ အတိုင္းအတာအထိ ျဖန္႔က်က္ထားျပီးလွ်င္ ထုိကသိုဏ္း၀န္းကို အာရုံမျပဳေတာ့ဘဲ ထုိကသိုဏ္း၀န္းပ်ံ႕ႏွံ႔ရာ အရပ္ကို `အနေႏၱာအာကာေသာ = ေကာင္းကင္ပညတ္သည္ ဥပါဒ္ - ဘင္အားျဖင့္ အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိ´ဟု ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရ၏။ ဤသို႔ဆင္ျခင္မူကို ပရိကမ္ျပဳသည္ဟု ေခၚ၏။
ဤသို႔ဆင္ျခင္ရူမွတ္ဖန္မ်ားေသာ္ ထမင္းအုိး၀၌ ဖံုးအုပ္ထားေသာ အ၀တ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည့္အခါ အ၀တ္ကြယ္ေပ်ာက္၍ အုိး၀ဟင္းလင္းေပၚေပါက္လာသကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူကသိုဏ္းနိမိတ္ကြယ္ေပ်ာက္၍ ထိုနိမိတ္ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ရာ အရပ္တုိ႔၌ ဟင္းလင္းျပင္ (၀ါ) ေကာင္းကင္ပညတ္ထင္လာ၏။
ထုိေကာင္းကင္ ပညတ္ကို ပရိကမၼဘာ၀နာျဖင့္ ဆက္လက္ရူမွတ္၍ ရူပပဥၥမစ်ာန္အေပၚ၌ ႏွစ္သက္မူ နိကႏၱိတဏွာကင္းကြာသြားေသာအခါ ဥပစာရဘာ၀နာအဆင့္သို႔ ေရာက္၏။ ထုိေကာင္းကင္ ပညတ္ကိုပင္ ဆက္လက္အာရုံျပဳ၍ တုိးတက္ကာ အားထုတ္လွ်င္ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ အပၸနာသို႔ ေရာက္၏။
ထုိ႔ေနာက္ ဒုတိယာရုပၸေခၚ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကို အလုိရွိေသာ္ ပထမအာရုပၸ၀ိညာဏ္ကိုအာရုံျပဳ၍ `၀ိညာဏအနႏၱ - ပထမာရုပၸ၀ိညာဏ္သည္ အဆံုး အပုိင္းအျခားမရွိ´ဟု ပရိကမ္ျပဳရ၏။ ပထမာရုပၸစ်ာန္၌ နိကႏၱိတဏွာ ကင္းကြာသြားေသာအခါ ဥပစာရဘာ၀နာသို႔ ေရာက္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ပထမာရုပၸ၀ိညာဏ္၏ မရွိျခင္းဟူေသာ နတၳိေဘာပညတ္ကို အာရုံျပဳ၍ တတိယာရုပၸစ်ာန္ အပၸနာသို႔ လည္းေကာင္း၊ တတိယာရုပၸ၀ိညာဏ္ကို အာရုံျပဳ၍ စတုတၳာရုပၸစ်ာန္ အပၸနာသို႔ လည္းေကာင္း တက္လွမ္းနုိင္ပါသည္။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
ပြားမ်ားအားထုတ္ပံုမွာ ကသိုဏ္း၀န္း၏ ပဋိဘာဂနိမိတ္ကို မိမိအလုိရွိေသာ အတိုင္းအတာအထိ ျဖန္႔က်က္ထားျပီးလွ်င္ ထုိကသိုဏ္း၀န္းကို အာရုံမျပဳေတာ့ဘဲ ထုိကသိုဏ္း၀န္းပ်ံ႕ႏွံ႔ရာ အရပ္ကို `အနေႏၱာအာကာေသာ = ေကာင္းကင္ပညတ္သည္ ဥပါဒ္ - ဘင္အားျဖင့္ အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိ´ဟု ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရ၏။ ဤသို႔ဆင္ျခင္မူကို ပရိကမ္ျပဳသည္ဟု ေခၚ၏။
ဤသို႔ဆင္ျခင္ရူမွတ္ဖန္မ်ားေသာ္ ထမင္းအုိး၀၌ ဖံုးအုပ္ထားေသာ အ၀တ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည့္အခါ အ၀တ္ကြယ္ေပ်ာက္၍ အုိး၀ဟင္းလင္းေပၚေပါက္လာသကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူကသိုဏ္းနိမိတ္ကြယ္ေပ်ာက္၍ ထိုနိမိတ္ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ရာ အရပ္တုိ႔၌ ဟင္းလင္းျပင္ (၀ါ) ေကာင္းကင္ပညတ္ထင္လာ၏။
ထုိေကာင္းကင္ ပညတ္ကို ပရိကမၼဘာ၀နာျဖင့္ ဆက္လက္ရူမွတ္၍ ရူပပဥၥမစ်ာန္အေပၚ၌ ႏွစ္သက္မူ နိကႏၱိတဏွာကင္းကြာသြားေသာအခါ ဥပစာရဘာ၀နာအဆင့္သို႔ ေရာက္၏။ ထုိေကာင္းကင္ ပညတ္ကိုပင္ ဆက္လက္အာရုံျပဳ၍ တုိးတက္ကာ အားထုတ္လွ်င္ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ အပၸနာသို႔ ေရာက္၏။
ထုိ႔ေနာက္ ဒုတိယာရုပၸေခၚ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကို အလုိရွိေသာ္ ပထမအာရုပၸ၀ိညာဏ္ကိုအာရုံျပဳ၍ `၀ိညာဏအနႏၱ - ပထမာရုပၸ၀ိညာဏ္သည္ အဆံုး အပုိင္းအျခားမရွိ´ဟု ပရိကမ္ျပဳရ၏။ ပထမာရုပၸစ်ာန္၌ နိကႏၱိတဏွာ ကင္းကြာသြားေသာအခါ ဥပစာရဘာ၀နာသို႔ ေရာက္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ပထမာရုပၸ၀ိညာဏ္၏ မရွိျခင္းဟူေသာ နတၳိေဘာပညတ္ကို အာရုံျပဳ၍ တတိယာရုပၸစ်ာန္ အပၸနာသို႔ လည္းေကာင္း၊ တတိယာရုပၸ၀ိညာဏ္ကို အာရုံျပဳ၍ စတုတၳာရုပၸစ်ာန္ အပၸနာသို႔ လည္းေကာင္း တက္လွမ္းနုိင္ပါသည္။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
No comments:
Post a Comment