ရုပ္တုိ႔ကို ေ၀ဖန္ျခငး္ကို ရူပ၀ိဘာဂဟုေခၚ၏။ ရုပ္ ၂၈-ပါးတုိ႔ကို အဇၥ်တၱိက-ဗာဟိရ၊ ၀တၱဳ-အ၀တၳဳ၊ ဒြါရ-အဒြါရ၊ ဣႃႏၵိယ-အနိျႏၵိယ၊ ၾသဠာရိက-သုခုမစသည္ျဖင့္ ခြဲျခားေ၀ဖန္ပံုကို အက်ဥ္းမွတ္ရန္မွာ -
၁။ အဇၥ်တၱိကရုပ္ = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး။ ဤရုပ္တုိ႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာအား ေက်းဇူးအထူးမ်ား၍ သတၱ၀ါတုိ႔ အခ်စ္ဆံုး အတြင္းဆံုးထားေသာ ရုပ္တုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။
၃။ ဒြါရရုပ္ ၇-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ၀ိညတ္ရုပ္ ၂-ပါး။ ပဥၥဒြါရာ၀ီထိ စိတ္ေစတသိက္တုိ႔ျဖစ္ရာႏွင့္ ကာယကံ၊ ၀စီကံတုိ႔ ျဖစ္ရာ ႒ာနတုိ႔တည္း။
၄။ ဣျႏၵိယရုပ္ ၈-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ဘာ၀ရုပ္ ၂-ပါး + ဇီ၀ိတရုပ္ ၁-ပါး။ ပဥၥ၀ိညာဏ္စိတ္၊ လိင္၊ ကမၼဇရုပ္တုိ႔ကို မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ၌ အစိုးရၾကေသာ ရုပ္မ်ားတည္း။
၅။ ၾသဠာရိကရုပ္ ၁၂-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ေဂါစရရုပ္ ၇-ပါး။ ရုန္းရင္း ၾကမ္းတမ္းသည္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ဉာဏ္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ၾကေသာ ရုပ္တုိ႔တည္း။ ထုိသို႔ဉာဏ္၌ ထင္ျမင္လြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ဤရုပ္တုိ႔သည္ ဉာဏ္ႏွင့္ နီးကပ္သည္အျဖစ္သို႔ ေရာက္သျဖင့္ သႏၱိေကရုပ္ဟုလည္းမည္၏။ အာရုံအာရမၼဏိကအားျဖင့္ ထိပါးျခင္း၊ မဟာဘုတ္အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္ျခင္းႏွင့္တကြျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း သပၸဋိဃရုပ္ဟု မည္၏။
၆။ ဥပါဒိႏၷရုပ္ = ကမၼဇရုပ္ ၁၈-ပါး (ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာရုပ္ ၁၈-ပါး)။ ဤရုပ္တုိ႔သည္ တဏွာဒိ႒ိတုိ႔ ကပ္ေရာက္ေသာ ကံက ၎၏အက်ိဳးဟု စြဲယူအပ္ေသာ ရုပ္တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။ (စိတၱဇရုပ္၊ ဥတုဇရုပ္ႏွင့္ အာဟာရဇရုပ္တုိ႔ကို အႏုပါဒိႏၷရုပ္ဟုေခၚ၏။)
၇။ သနိဒႆရုပ္ = မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေကာင္းေသာ ရုပ္(ရူပါရုံ)။
၈။ ေဂါစရဂၢါဟိကရုပ္ = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး။ အာရုံကိုယူတတ္ျပီး အာရုံကို ယူရာဌာနျဖစ္ၾကေသာ ရုပ္တုိ႔တည္း။
၉။ အ၀ိနိေဗၻာဂရုပ္ ၈-ပါး = မဟာဘုတ္ ၄-ပါး၊ ၀ဏၰ၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ၾသဇ။ ဤရုပ္ ၈-ပါး အေပါင္းအစုသည္ တစ္ခုစီကြဲသြားေအာင္ ခြဲျခား၍ မရေကာင္းေသာ ရုပ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ေျမၾကီးတြင္ ပထ၀ီဓာတ္လြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ၊ ၀ဏၰ၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ၾသဇတုိ႔လည္း ပါရွိၾက၏။ ေရတြင္ အာေပါလြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ ေတေဇာအပါအ၀င္ က်န္ရုပ္ ၇-ပါးတုိ႔လည္း ပါ၀င္ၾက၏။ မီးတြင္ ေတေဇာဓာတ္ လြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ အာေပါအပါအ၀င္ က်န္ရုပ္ ၇-ပါးတုိ႔လည္း ပါရွိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ `ေရတြင္ မီးရွိျပီး မီးတြင္ ေရရွိသည္´ဟု ဆုိႏုိင္၏။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
၁။ အဇၥ်တၱိကရုပ္ = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး။ ဤရုပ္တုိ႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာအား ေက်းဇူးအထူးမ်ား၍ သတၱ၀ါတုိ႔ အခ်စ္ဆံုး အတြင္းဆံုးထားေသာ ရုပ္တုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။
၂။ ၀တၳဳရုပ္ ၆-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ဟဒယ၀တၳဳရုပ္။ ၀ိညာဏဓာတ္ ၇ -ပါးတုိ႔၏ မွီရာရုပ္တုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။
၃။ ဒြါရရုပ္ ၇-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ၀ိညတ္ရုပ္ ၂-ပါး။ ပဥၥဒြါရာ၀ီထိ စိတ္ေစတသိက္တုိ႔ျဖစ္ရာႏွင့္ ကာယကံ၊ ၀စီကံတုိ႔ ျဖစ္ရာ ႒ာနတုိ႔တည္း။
၄။ ဣျႏၵိယရုပ္ ၈-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ဘာ၀ရုပ္ ၂-ပါး + ဇီ၀ိတရုပ္ ၁-ပါး။ ပဥၥ၀ိညာဏ္စိတ္၊ လိင္၊ ကမၼဇရုပ္တုိ႔ကို မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ၌ အစိုးရၾကေသာ ရုပ္မ်ားတည္း။
၅။ ၾသဠာရိကရုပ္ ၁၂-ပါး = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး + ေဂါစရရုပ္ ၇-ပါး။ ရုန္းရင္း ၾကမ္းတမ္းသည္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ဉာဏ္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ၾကေသာ ရုပ္တုိ႔တည္း။ ထုိသို႔ဉာဏ္၌ ထင္ျမင္လြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ဤရုပ္တုိ႔သည္ ဉာဏ္ႏွင့္ နီးကပ္သည္အျဖစ္သို႔ ေရာက္သျဖင့္ သႏၱိေကရုပ္ဟုလည္းမည္၏။ အာရုံအာရမၼဏိကအားျဖင့္ ထိပါးျခင္း၊ မဟာဘုတ္အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္ျခင္းႏွင့္တကြျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း သပၸဋိဃရုပ္ဟု မည္၏။
၆။ ဥပါဒိႏၷရုပ္ = ကမၼဇရုပ္ ၁၈-ပါး (ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာရုပ္ ၁၈-ပါး)။ ဤရုပ္တုိ႔သည္ တဏွာဒိ႒ိတုိ႔ ကပ္ေရာက္ေသာ ကံက ၎၏အက်ိဳးဟု စြဲယူအပ္ေသာ ရုပ္တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။ (စိတၱဇရုပ္၊ ဥတုဇရုပ္ႏွင့္ အာဟာရဇရုပ္တုိ႔ကို အႏုပါဒိႏၷရုပ္ဟုေခၚ၏။)
၇။ သနိဒႆရုပ္ = မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေကာင္းေသာ ရုပ္(ရူပါရုံ)။
၈။ ေဂါစရဂၢါဟိကရုပ္ = ပသာဒရုပ္ ၅-ပါး။ အာရုံကိုယူတတ္ျပီး အာရုံကို ယူရာဌာနျဖစ္ၾကေသာ ရုပ္တုိ႔တည္း။
၉။ အ၀ိနိေဗၻာဂရုပ္ ၈-ပါး = မဟာဘုတ္ ၄-ပါး၊ ၀ဏၰ၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ၾသဇ။ ဤရုပ္ ၈-ပါး အေပါင္းအစုသည္ တစ္ခုစီကြဲသြားေအာင္ ခြဲျခား၍ မရေကာင္းေသာ ရုပ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ေျမၾကီးတြင္ ပထ၀ီဓာတ္လြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ၊ ၀ဏၰ၊ ဂႏၶ၊ ရသ၊ ၾသဇတုိ႔လည္း ပါရွိၾက၏။ ေရတြင္ အာေပါလြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ ေတေဇာအပါအ၀င္ က်န္ရုပ္ ၇-ပါးတုိ႔လည္း ပါ၀င္ၾက၏။ မီးတြင္ ေတေဇာဓာတ္ လြန္ကဲ၏။ သို႔ေသာ္ အာေပါအပါအ၀င္ က်န္ရုပ္ ၇-ပါးတုိ႔လည္း ပါရွိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ `ေရတြင္ မီးရွိျပီး မီးတြင္ ေရရွိသည္´ဟု ဆုိႏုိင္၏။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
No comments:
Post a Comment