ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မမူမီီ နိမိတ္ၾကီး ၄-ပါးကို ျမင္၍ ေတာသို႔ ထြက္ခဲ့ေလရာ အာဠာရ၊ ဥဒကစေသာ ရေသ့တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ျပီး ၎တုိ႔အထံတြင္ သူအလုိရွိေနေသာ တရားကို မရမူေၾကာင့္ ထုိရေသ့တို႔ အထံမွ ဖဲခြာျပီးလွ်င္ ေသနာနိဂံုးသို႔ ေရာက္၍ မိမိကိုယ္မိမိ တရားရမူအတြက္ စစ္ေၾကာေလသည္။
“ငါသည္ အုိမူ-ေသမူတုိ႔ကို အလြန္ေၾကာက္သည္၊ အားလံုးေသာ သတၱ၀ါတို႔လည္း အုိမူ-ေသမူတုိ႔ကို အလြန္ေၾကာက္ၾကသည္။ ထုိေၾကာက္ရေသာ အုိမူ-ေသမူသည္ ေၾကာက္ၾကေသာ သတၱ၀ါအားလံုးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ၾကရသည္၊ ငါသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ အိုမူ-ေသမူမွ လြတ္ရပါမည္နည္း လြတ္ေသာ တရားကို ရပါမည္နည္း”ဟု ဆင္ျခင္စဥ္းစားေသာအခါ…
“သတၱ၀ါတုိ႔… အဘယ္ေၾကာင့္ အုိရေသရသနည္း” “ျဖစ္လုိ႔”ဟု အေျဖရေလသည္၊ မွန္၏။ လူျဖစ္လုိ႔ လူအုိရ ေသရသည္၊ နတ္ျဖစ္လုိ႔ နတ္အုိရ ေသရသည္၊ တိရစၦာန္ျဖစ္လုိ႔ တိရစၦာန္ အိုရေသရသည္၊ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
“ျဖစ္လုိ႔ အုိရ-ေသရသည္မွန္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သနည္း”၊ “ျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ ျဖစ္သည္” ထုိစကားလည္း မွန္လွေပ၏။ လူျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ လူျဖစ္သည္၊ နတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ နတ္ျဖစ္သည္၊ အပါယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ အပါယ္မွာ ျဖစ္သည္၊ ဤသည္လည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ ျဖစ္သည္-မွန္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္သနည္း၊ ျဖစ္ခ်င္ အားၾကီးလုိ႔ ျဖစ္ေအာင္လုပ္သည္၊ ထုိစကားသည္ အလြန္မွန္ေသာ စကားျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ခ်င္ အားၾကီးလြန္း၍သာ လူျဖစ္ေၾကာင္းတရားကို ရွာေဖြလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ နတ္ျဖစ္ခ်င္လြန္း၍သာ နတ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားကို ရွာေဖြျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းသည္ ျဖစ္၍ ဤယူဆခ်က္သည္ အမွန္ဆံုးျဖစ္သည္။
ျဖစ္ခ်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္သည္မွန္၏၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္လြန္းအားၾကီးသနည္း၊ လုိခ်င္မူ ျဖစ္ခ်င္ မူေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္လြန္းအားၾကီးျခင္း ျဖစ္သည္၊ ထုိစကားလည္း မွန္ေပသည္၊ လိုခ်င္မူရွိမွ လုိခ်င္အားၾကီး ျဖစ္ခ်င္ အားၾကီး ျဖစ္ေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အမွန္တရားကို အမွန္တရားဟု မသိေသာ(အ၀ိဇၨာ) သေဘာသို႔ ေရာက္ေလေတာ့သည္။
ထုိအခါ အေလာင္းေတာ္သည္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ဥဒါန္းစကား က်ဴးရင့္ေလသည္၊ ဤခႏၶာရမူသည္ အလံုးစံုေသာ ေလာကဒုကၡ၊ သံသရာဒုကၡ အေပါင္းတုိ႔ က်ခံရဖုိ႔ အတြက္ျဖစ္၍၊ ၀ိပါက၀ဋ္သာ ျဖစ္ေလသည္၊ ဤခႏၶာ အမွန္ကား ပရမတ္သေဘာ တရားသာ ျဖစ္၍ ထုိအမွန္သေဘာ(ပရမတ္)ကို မသိဘဲ၊ မျမင္ဘဲ၊ အေပၚယံ ပညတ္မွ်သာ သိမွတ္ေနၾကသည့္အတြက္ ကိေလသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္၍ ဘံုဘ၀ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔တြင္ ဒုကၡဆင္းရဲေပါင္းစံုကို ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳရေလသည္။
ထုိဆင္းရဲမူဒုကၡအစုမွ လြတ္ေျမာက္၍ မအုိ-မနာ-မေသ လုိခဲ့ေသာ္ အုိ-နာ-ေသ တတ္သည့္ ခႏၶာမ်ိဳး အလိုမရွိအပ္ေပ။ ထုိအိုတတ္-နာတတ္-ေသတတ္သည့္ ခႏၶာမ်ိဳး အလိုမရွိ၊ မရယူလိုေသာ္ ထိုခႏၶာရေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ ကိေလသာကို မျဖစ္ေအာင္၊ ကုန္ခန္းေအာင္ ျပဳလုပ္အားထုတ္အပ္ေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ လက္ရွိ ရယူထားေသာ ခႏၶာသည္ ထုိခႏၶာကိုရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေသာ ကိေလသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရကား ထုိကိေလသာတုိ႔ ျပဳတ္ေအာင္ ၀ိပႆနာ အလုပ္အားျဖင့္သာ တုိက္ထုတ္ရမည္ျဖစ္၍ ေရွးဦးစြာ ဗုဒၶဘုရား၏ ၀ါဒေတာ္ အတုိင္း “ဆႏၵရာဂ ၀ိနယ” ကိေလသာမျဖစ္ေအာင္ ၀ိပႆနာနည္းျဖင့္ ဆံုးမ၍ ေနာက္တြင္ “ဆႏၵရာဂ ပဟာန”သို႔ ေရာက္လွ်င္ကား မိမိတုိ႔ကိစၥ ဆံုးခန္းတုိင္ ေရာက္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤခႏၶာကိုယ္သည္ ကိေလသာတို႔ ခို၀င္ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ ခႏၶာ၊ သံသရာဒုကၡေပါင္းစံုတို႔ အညွင္းပန္းခံရေသာ ခႏၶာ စေသာ ဒုကၡေပါင္းစံု ဆင္းရဲအဖံုဖံုျဖစ္ေသာ “မဟာဒုကၡကၡႏၶ” ၾကီးစြာေသာ ဆင္းရဲအစုၾကီးတြင္ ကိေလသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ ႏွိပ္စက္သျဖင့္ မည္သို႔မွ် ခင္မင္တြယ္တာဖြယ္ မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ထိုကိေလသာမွ လည္းေကာင္း၊ ထုိခႏၶာမွ လည္းေကာင္း၊ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ ဤသုတ္ေတာ္ကို သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ေယာဂီတုိ႔သည္ ၀မ္းေျမာက္စြာ ေလ့လာ နာၾကားၾကကုန္ရာ သတည္း။
ဆရာဦးၾကည္ (သစၥာဒီပက - မူလဓမၼာစရိယ) မဟာဒုကၡကၡႏၶသုတ္ အဖြင့္စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment