အကုသုိလ္အရာမွာလည္း စိတ္တူသေဘာတူျပဳလွ်င္ ကံတူအက်ိဳးေပးပင္ ျဖစ္၏။ ေရွးက ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂-ဦးသည္ ေလွပ်က္၍ လူမရွိေသာ ကြ်န္းငယ္ တစ္ခုသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထုိေနရာ၌ အစာမရသျဖင့္ ငွက္ကေလးမ်ားကို သတ္၍ စားၾကရ၏။ ထုိမေကာင္းမူအတြက္ ငရဲက်ျပီးေနာက္ ဘုရားလက္ထက္၌ ဥေတနမင္း၏ သားေတာ္ ေဗာဓိမင္းသားႏွင့္ မိဖုရားျဖစ္လာၾကေသာ္ ေရွးက ငွက္ကေလးေတြကို သတ္စားမိခဲ့ေသာ ကံေၾကာင့္ သားသမီး မရဘဲ ရွိေလသည္။
ငွက္ကေလးမ်ားကို သတ္စားတုန္း၀ယ္ မိန္းမက သေဘာမတူခဲ့လွ်င္ မိန္းမအတြက္ သားသမီးရထုိက္၏။ ေယာက္်ားက သေဘာမက်ခဲ့လွ်င္ ေယာက္်ားအတြက္ သားသမီးရထုိက္၏။ ထုိသူ ၂-ေယာက္မွာ စိတ္တူကိုယ္တူ သတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သားသမီး မရဘဲ ရွိေလသည္။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ စိတ္တူကိုယ္တူျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ား၏ ကံတူအက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို သတိထား၍ တစ္ေယာက္က အကုသိုလ္ ျပဳလုိလွ်င္ သေဘာမတူဘဲ တားျမစ္ဖုိ႔ သတိျပဳသင့္ၾကေပသည္။
အကုသိုလ္ႏွင့္၊ ကုသိုလ္ႏွစ္ပါး၊ ကံတရားကား၊ မယားျပဳရာ၊ စိတ္မပါလွ်င္၊ လင္မွာမရ၊ လင္ျပဳကလည္း၊ မယားအိမ္သူ၊ စိတ္မတူေသာ္၊ မွတ္ယူမွန္စြာ၊ မရရာဘူး။ (မဃေဒ၀ အလကၤာ)
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment