ဇာတ္ေတာ္မ်ား၌ ကံတူအက်ိဳးေပးပံုေတြ မ်ားစြာပါရွိ၏။ ေရွးေရွးက စိတ္တူကိုယ္တူ ျပဳခဲ့ေသာ ကံတုိ႔သည္ ေနာင္အခါလည္း အတူ အက်ိဳးေပးတတ္ၾက၏။ ဒါန အတူျပဳျခင္း၊ သီလ အတူေဆာက္တည္ျခင္း၊ ထုိကဲ့သို႔ အတူတကြ ျပဳခြင့္မရေသာအခါ၌လည္း တစ္ေယာက္ျပဳေနသည္ကို တစ္ေယာက္က သေဘာက်ျခင္း (အိမ့္ရွင္က ပစၥည္းရွာ၍ အိမ္သူက ထုိပစၥည္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳသည္ကို ၀မ္းေျမာက္ျခင္း) ဤသုိ႔ စေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို “ကံတူ”ဟု ဆိုလိုသည္။
ထုိကဲ့သို႔ ကံတူျပဳရာ၌ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းခ်င္းျဖစ္လွ်င္ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားေထာင္ကာ မခြဲမခြာေနလုိေသာ သမၼာဆႏၵျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ငဲ့ညွာေသာ တဏွာဆႏၵမ်ားလည္း ကုသိုလ္၏ ေရွ႕အဖုိ႔ ေနာက္အဖို႔မွာ မကင္းဘဲ ရွိတတ္၏။ ထုိကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာအခါ သမၼာဆႏၵ တဏွာဆႏၵ အလုိက်ေအာင္ ထုိသူ ၂-ေယာက္တို႔ အတူေတြ႕ဆံုရတတ္၊ အတူ အက်ိဳးခံစားရတတ္ေပသည္။ ဤ အရာမ်ိဳးကို “ကံတူအက်ိဳးေပး”ဟု ေခၚသည္။
ထုိကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ငဲ့ညွာမူဆႏၵ ျပင္းျပလွေသာ ကုသိုလ္ရွင္တို႔သည္ သံသရာထဲ၌ ပါရမီျဖည့္ဖက္မ်ားအျဖစ္ က်င္လည္ကာ တေပ်ာ္တပါး အေလာင္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ရပံုကိုလည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ယေသာ္ဓရာ မိဖုရား၊ ရွင္မဟာ ကႆပႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊ မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာတို႔အျပင္ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ျဖစ္၍ပါလာေသာ ရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္၊ ရွင္အႏုရုဒၶါ၊ ရွင္ရာဟုလာ၊ ေခမာေထရီ၊ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီ၊ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ၊ သုေဒၶါဒနမဟာရာဇာ တို႔၏ ၀တၳဳေၾကာင္းျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ယံုၾကည္သင့္ၾကေပသည္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment