အနတၱ၀ါဒီႏွင့္ သမၼဳတိသစၥာ

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အနတၱ၀ါဒီပုဂၢိဳလ္ၾကီး ျဖစ္သည့္အတြက္ အကယ္၍ တရားေဟာၾကားမည္ဆိုလွ်င္ ပရမတၳသစၥာ ေဒသနာကို မေဟာၾကားသင့္၏၊ သမၼဳတိသစၥာ ေဒသနာကို မေဟာၾကားသင့္ဟု မွတ္ထင္ယူဆဖြယ္ရွိ၏။ အမွန္ကား ထုိသို႔ မဟုတ္ေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အနတၱ၀ါဒီ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးျဖစ္ေသာ္လည္း သမၼဳတိသစၥာ ေဒသနာကို ေအာက္ပါအေၾကာင္း ရွစ္မ်ိဳးတုိ႔ေၾကာင့္ အစြန္႔ပယ္ဘဲ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ယင္းအေၾကာင္း ရွစ္မ်ိဳးတုိ႔မွာ -

(၁) ဟိရီၾသတၱပၸ = အရွက္အေၾကာက္တရားႏွစ္ပါး

(၂) ကမၼႆကတာဉာဏ္ = ကံသာလွ်င္ မိမိကုိယ္ပုိင္ဥစၥာရွိ၏ဟု သိသည့္ဉာဏ္

(၃) ပစၥတၱပုရိသကာရ = လူတုိ႔၏ လံု႔လစြမ္းအား

(၄) အာနႏၱရိယကမၼ = ဘ၀မျခား ဆက္တုိက္ အက်ိဳးေပးေသာ ၾကီးေလးေသာ ကံ

(၅) ျဗဟၼ၀ိဟာရ = ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာဟူေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ား

(၆) ပုေဗၺနိ၀ါသာနုႆတိဉာဏ္ = ေရွး၌ ေနဖူး ျဖစ္ဖူးေသာ ခႏၶာအစဥ္ကို သိျမင္ေသာ ဉာဏ္

(၇) ဒကၡိဏ၀ိသုဒၶိ = အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၏ စင္ၾကယ္မူ

(၈) ေလာကသမၼဳတိ အပၸဟာန = သမၼဳတိသစၥာကို ပယ္၍ မျဖစ္မူ တုိ႔ျဖစ္သည္။

ဤအေၾကာင္း ရွစ္မ်ိဳးတုိ႔ကို ထင္ရွားျပလုိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အနတၱ၀ါဒီ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ျဖစ္ပါလ်က္ သမၼဳတိသစၥာ ေဒသနာကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။