အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၏ ေလာကသံုးပါးမွ လြတ္ေျမာက္ပံု

အနာဂါမိမဂ္စိတ္ျဖစ္ျပီးေနာက္ အနာဂါမိဖုိလ္စိတ္ ဆက္လက္ရရွိျပီးေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကို အနာဂါမ္ဟုဆုိသည္။

အနာဂါမ္အရိယာပုဂၢိဳလ္ကား ဤကာမတဏွာက်က္စားရာ ကာမ (၁၁)ဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶေနေသာအားျဖင့္ ေရာက္မလာေတာ့ေပ။ ကာမပဋိသေႏၶမေနေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ဟုေခၚသည္။

ထုိအနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ေအာက္ပါအတုိင္း (၅)မ်ိဳးရွိသည္ -

(၁) ျဗဟၼာဘံု၌ ျဖစ္၍ ထုိျဗဟၼသက္တမ္းအလယ္၌ ရဟႏၱာျဖစ္လ်က္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသူ။

(၂) ျဗဟၼာဘံု၌ျဖစ္၍ ထုိျဗဟၼသက္တမ္းအလယ္ကိုေက်ာ္လြန္မွ ရဟႏၱာျဖစ္လ်က္ ပရိနိဗၨာန္ျပဳသူ။

(၃) လြယ္လြယ္ကူကူး မပင္မပန္းေသာ အက်င့္တုိ႔ျဖင့္ ရဟႏၱာျဖစ္လ်က္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသူ။

(၄) ပင္ပန္းခဲယဥ္းေသာ အက်င့္တုိ႔ျဖင့္ ရဟႏၱာျဖစ္လ်က္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသူ။

(၅) အထက္အထက္ဘံုစဥ္စံကာ အကနိ႒ဘံုသို႔ ေရာက္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသူ။

အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ ကာမရာဂ (ကာမဂုဏ္ကို လုိခ်င္တပ္မက္ေသာ ေလာဘတဏွာ)ႏွင့္ ဗ်ာပါဒ(ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာ ေဒါသ)တုိ႔ကို အၾကြင္းမဲ့ အကုန္အစင္ပယ္သတ္ျပီး ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသို႔ ပယ္သတ္ျပီးျဖစ္သျဖင့္ ကာမဘံုသို႔ ေရာက္မလာျခင္းျဖစ္သည္။ ပဋိသေႏၶ မေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္ ့အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ -

(က) ကာမရာဂ(ေလာဘ)၊ ဗ်ာပါဒ(ေဒါသ)ႏွင့္တကြ ယင္းတုိ႔၏ ယွဥ္ဖက္ ေစတသိက္ ဟုဆုိအပ္ေသာ သခၤါရေလာကမွ လြတ္ေျမာက္သည္။

(ခ) အနာဂါမ္ျဖစ္သည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ သကဒါဂါမ္ဘ၀ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သကဒါဂါမ္ဘ၀ဟုဆုိအပ္ေသာ သတၱေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ပါသည္။

(ဂ) အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ ကာမရာဂ(ေလာဘ)၊ ဗ်ာပါဒ(ေဒါသ)တုိ႔ကို ပယ္ျပီး ျဖစ္သည္။ ကာမဘံုကို တပ္မက္ေသာ ကာမရာဂကို ပယ္ျပီးရကား ကာမ(၁၁)ဘံု၌ တစ္ဖန္မျဖစ္ေတာ့ျပီ။ ျဖစ္ရန္အေၾကာင္းလည္း မရွိေတာ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကာမ(၁၁)ဘံုဟုဆုိအပ္ေသာ ၾသကာသေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ပါသည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။