ဒုကၡေ၀ဒနာကို ရူမွတ္ျခင္း

ေရွ႕၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ျဖစ္ေပၚဆဲကုိယ္အမူအရာ မွန္သမွ်ကို ျဖစ္ေပၚခုိက္၊ လူပ္ရွားခိုက္တုိင္း၌ သတိအစဥ္လုိက္၍ စူးစူးစိုက္စုိက္ ေပၚလာလွ်င္ ေ၀ဒနာကို သတိစိုက္လ်က္ “ေညာင္းသည္၊ ပူသည္၊ နာက်င္သည္၊ ကိုက္ခဲသည္” ဟု ရူမွတ္ပြားမ်ားရမည္။ ထုိ႔ျပင္ အားထုတ္ေနစဥ္အတြင္း စိတ္မခ်မ္းသာမူ၊ စိတ္ညစ္မူ၊ ပူပန္မူ၊ ေၾကာင့္ၾကမူ၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမူ၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္မူ အစရွိေသာ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)မ်ား ေပၚလာလွ်င္လည္း “စိတ္မခ်မ္းသာဘူး၊ စိတ္ညစ္သည္၊ ပူပန္သည္၊ ေၾကာင့္ၾကသည္၊ ၀မ္းနည္းသည္၊ ပူေဆြးသည္၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္သည္” ဟု ရူမွတ္ပြားမ်ား ရမည္။

မိမိအလိုရွိေသာ ၀တၳဳအာရုံ ကာမဂုဏ္တုိ႔ႏွင့္ မျပည့္စံုမူ၊ လတ္တေလာတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ေနရမူ၊ ယခင္က ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရမူ အစရွိသည္တုိ႔ကို စဥ္းစားမိကာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း၊ စိတ္ညစ္ျခင္းမ်း ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္လည္း “၀မ္းနည္းသည္၊ ႏွလံုးမသာယာဘူး၊ စိတ္ညစ္သည္”ဟု ရူမွတ္ေနရမည္။ ထို႔အတူ “မဂ္ဖုိလ္တရားထူးကို မည္သည့္အခါတြင္ ရပါလိမ့္မည္နည္း၊ ဤဘ၀၌ ရႏုိင္မည္မထင္ပါဘူး၊ ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး” စသည္ျဖင့္ မိမိ၏ အားထုတ္ မူႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ စိုးရိမ္ပူပန္မူမ်ား ျဖစ္ပြားလွ်င္လည္း “စိုးရိမ္သည္၊ ပူပန္သည္”ဟု ရူမွတ္ရမည္။

ရူမွတ္ပြားမ်ားမူအတြက္ သုခေ၀ဒနာႏွင့္ ဒုကၡေ၀ဒနာတုိ႔သာ ရူမွတ္ရန္ ထင္ရွားသိသာ၏၊ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာ လက္ေတြ႕ အားထုတ္ကာစပုဂၢိဳလ္အတြက္ သုခ၊ ဒုကၡတုိ႔ကဲ့သို႔ မထင္ရွား မသိသာ၊ အသိခက္လွ၏၊ သို႔ျဖစ္၍ ဤ၌ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာ ရူမွတ္ပံုကို မျပေတာ့ပါ။

ဤသုိ႔ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)မ်ားကို ရူမွတ္တုိင္း ရူမွတ္တုိင္း ထုိ ေ၀ဒနာတုိ႔၏ ဖ်ပ္ကနဲ ေပၚ၍ ရိပ္ကနဲ ကုန္ဆံုး ေပ်ာက္ပ်က္သြားျခင္းကို ရွင္းလင္းစြာ သိေနျခင္းသည္ ခံစားမူ(ေ၀ဒနာ)၏ ျဖစ္မူ ပ်က္မူတုိ႔ကို ရူမွတ္၍ ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ (အဆင့္ျမင့္) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။