၂ - ဥစၦဳဒါယိကာ၀ိမာန၀တၳဳ

၂၉၆။ လ, ေနတုိ႔သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ တကြ ဤေျမၾကီးကို ထြန္းပေစကုန္လ်က္ အလြန္တင့္တယ္ၾကကုန္ သကဲ့သုိ႔ သင္ နတ္သမီးသည္ အလြန္ တင့္တယ္ဘိ၏၊ ျဗဟၼာမင္းသည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ေနကုန္ေသာ သိၾကားမင္းႏွင့္တကြ နတ္တုိ႔ကို သာလြန္၍ တင့္တယ္သကဲ့သို႔ သင္သည္ အသေရျဖင့္၎၊ အေရာင္အဆင္းျဖင့္၎၊ အျခံအရံမ်ားျဖင့္၎၊ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ျဖင့္၎ သာလြန္၍ တင့္တယ္၏။

၂၉၇။ ၾကာပန္းတုိ႔ကို ပန္ဆင္ေသာ (ရတနာျဖင့္ျပဳေသာ) ဦးစုိက္ပန္းလည္း ရွိေသာ ေရႊေရာင္စင္ကဲ့သုိ႔ ေျပာင္းေျပာင္ထြန္းပသည့္ ကိုယ္ေရအဆင္းလည္း ရွိေသာ တန္ဆာတုိ႔ျဖင့္ ဆင္ယင္ေသာ ကိုယ္ရွိေသာ ျမတ္ေသာ အ၀တ္အရုံတုိ႔ကိုလည္း ၀တ္ရုံေသာ တင့္တယ္ေသာ နတ္သမီး သင့္ကို ငါေမးပါ၏၊ ငါ့ကို ရွိခိုးေသာ သင္ကား အဘယ္သူနည္း။

၂၉၈။ နတ္သမီး သင္သည္ ေရွးက အဘယ္ကံကို ကုိယ္တုိင္ ျပဳခဲ့သနည္း၊ သင္သည္ ေရွးဘ၀ လူျဖစ္ခဲ့စဥ္က အလွဴေပးမူကိုလည္း ေလ့က်က္ခဲ့သေလာ၊ သုိ႔မဟုတ္ သီလေစာင့္စည္းမူကိုမူလည္း ျပဳခဲ့ဘူးသေလာ၊ အဘယ္ကုသုိလ္ထူးေၾကာင့္ သင္သည္ နတ္ရြာ သုဂတိဘံု၌ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ အျခံအရံ ရွိသနည္း၊ ဤအက်ိဳးသည္ အဘယ္ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးနည္း၊ နတ္သမီး သင့္ကို ငါေမးပါ၏၊ ေျဖၾကားပါေလာ့။

၂၉၉။ အရွင္ဘုရား ယခုအခါ ဤရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၌ပင္လွ်င္ (အရွင္ဘုရားသည္) ဆြမ္းခံျခင္းငွါ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ အိမ္သို႔ ကပ္ေရာက္ခဲ့ပါ၏၊ ထုိသို႔ ကပ္ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အတုိင္းအရွည္မရွိေသာ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ၾကံပုိင္းကို အရွင္ဘုရားအား ေပးလွဴခဲ့ပါ၏။

၃၀၀။ အရွင္ဘုရား ေနာင္အခါ ေယာကၡမ (မိန္းမသူ) သည္လည္း “ေခြ်းမငယ္ၾကံကို အဘယ္အရပ္၌ စြန္႕ပစ္လုိက္သနည္း” ဟု အကြ်နု္ပ္ကို ေမးစိစစ္ခဲ့ပါ၏၊ ထုိသို႔ ေမးေသာ္ “အရွင္မ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ထုိၾကံပိုင္းကို စြန္႕လည္း မစြန္႕ပစ္ပါ၊ ခဲစားလည္း မခဲစားပါ၊ ကိေလသာ ျငိမး္ျပီးေသာ ရဟန္းအား အကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တုိင္ ေပးလွဴလုိက္ပါ၏” ဟု ေျပာၾကားပါ၏)။

၃၀၁။ အရွင္ဘုရား ေယာကၡမ (မိန္းမသူ)သည္ “ဟယ္...ေခြ်းမ ဤအိမ္ကို အစိုးရသူသည္ သင္ျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ငါျဖစ္သေလာ” ဟု အကြ်ႏု္ပ္ကို ဆုိျမည္းၾကိမ္းေမာင္း ပါ၏၊ ထုိေယာကၡမ (မိန္းမသူ)သည္ အင္းပ်ဥ္ကို ယူ၍ အကြ်ႏု္ပ္အား ပုတ္ခတ္ပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ထုိ လူ႔ဘ၀မွ စုေတ၍ ကြယ္လြန္သည္ရွိေသာ္ နတ္သမီး ျဖစ္ပါ၏။

၃၀၂။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အျပစ္မရွိေကာင္းက်ိဳးကို ေပးျခင္းလကၡဏာရွိေသာ ထုိၾကံပုိင္းလွဴေသာ ကံကိုသာလွ်င္ ျပဳခဲ့ပါ၏၊ ခ်မ္းသာေသာ ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကိုလည္း ကိုယ္တုိင္ သံုးေဆာင္ ခံစားရပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အေပါင္းအေဖာ္ နတ္တုိ႔ႏွင့္တကြ စမၸာယ္ရပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတုိ႔ျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ စံေပ်ာ္ရပါ၏။

၃၀၃။ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္သည္ အျပစ္မရွိ ေကာင္းက်ိဳးကို ေပးျခင္း လကၡဏာရွိေသာ ထုိၾကံပိုင္းလွဴေသာ ကုသုိလ္ကံကိုသာလွ်င္ ျပဳခဲ့ပါ၏၊ ခ်မ္းသာေသာ ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကိုလည္း ကိုယ္တုိင္ သံုးေဆာင္ ခံစားရပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္အပ္သည္ ျဖစ္၍ သိၾကားမင္းကဲ့သို႔ လံုျခံဳပါ၏၊ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးတုိ႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုပါ၏။

၃၀၄။ ဤသို႔ေသာ ေကာင္းမူ၏ အက်ိဳးသည္ မ်ားလွပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္၏ ၾကံပိုင္းအလွဴသည္ ၾကီးေသာ အာႏုေဘာ္ ရွိပါ၏၊ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္အပ္သည္ျဖစ္၍ သိၾကားမင္းကဲ့သို႔ လံုျခံဳပါ၏၊ အရွင္ဘုရား မ်က္စိတေထာင္ အျမင္ေဆာင္ေသာ သိၾကားမင္းသည္ နႏၵ၀န္ဥယ်ာဥ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ စံေပ်ာ္သကဲ့သို႔ (အကြ်ႏု္ပ္) စံေပ်ာ္ရပါ၏။

၃၀၅။ ဤသို႔ေသာ ေကာင္းမူ၏ အက်ိဳးသည္ မ်ားလွပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္၏ ၾကံပိုင္းအလွဴသည္ ၾကီးေသာ အာႏုေဘာ္ ရွိပါ၏၊ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔ ေစာင့္ေရွာက္အပ္သည္ျဖစ္၍ သိၾကားမင္းကဲ့သို႔ လံုျခံဳပါ၏၊ အရွင္ဘုရား မ်က္စိတေထာင္ အျမင္ေဆာင္ေသာ သိၾကားမင္းသည္ နႏၵ၀န္ဥယ်ာဥ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ စံေပ်ာ္ရပါ၏။

၃၀၆။ အရွင္ဘုရားအကြ်နု္ပ္သည္ သနားျခင္းႏွင့္ယွဥ္ေသာ ပညာရွိေသာ အရွင္ဘုရားကိုလည္း ဆည္းကပ္၍ ရွိခိုးခဲ့ပါ၏၊ အရွင္ဘုရား၏ အနာေရာဂါ မရွိျခင္းကို ေမးခဲ့ပါ၏၊ ထုိျပင္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အတုိင္းအရွည္ မရွိေသာ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ အရွင္ဘုရားအား ၾကံပုိင္းကို ေပးလွဴခဲ့ပါ၏။

ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ ဥစၦဳဒါယိကာ၀ိမာန၀တၳဳ ျပီး၏။