၆ - ဒဒၵလႅ၀ိမာန၀တၳဳ

၆၁၉။ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ (ဘဒၵါနတ္သမီး) သင္သည္ အဆင္းအားျဖင့္၎ အျခံအရံအားျဖင့္၎ ထြန္းလင္းေတာက္ပလ်က္ တာ၀တိ ံသာနတ္အားလံုးတုိ႔ကို အေရာင္အဆင္းျဖင့္ လြန္၍ တင့္တယ္ဘိ၏ (ဟု သုဘဒၵါနတ္သမီးက ဆုိ၏)။

၆၂၀။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ သင့္ကို မျမင္ဘူးပါ၊ ဤယခု ျမင္ရျခင္းသည္ ေရွးဦးစြာ ျမင္ရျခင္းပါတည္း၊ အဘယ္နတ္ျပည္မွလာ၍ အကြ်ႏု္ပ္ကို (ဘဒၵါဟု) အမည္ျဖင့္ ေခၚဆုိဘိသနည္း (ဟု ဘဒၵါနတ္သမီးက ေမး၏)။

၆၂၁။ အရွင္မ ဘဒၵါ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရွးလူ႔ဘ၀က သုဘဒၵါအမည္ျဖင့္ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ သင္ႏွင့္ လင္တူ မယားလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ သင္၏ ညီမငယ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။

၆၂၂။ ထုိအကြ်ႏု္ပ္သည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ထုိလူ႔ အျဖစ္မွ လြတ္ကင္း၍ ေသလြန္သည္ရွိေသာ္ နိမၼာနရတိျပည္၌ ျဖစ္ရပါ၏ (ဟု သုဘဒၵါ နတ္သမီးက ေျဖၾကား၏)။

၆၂၃။ သုဘဒၵါ သင္သည္ မိမိျဖစ္ရာဘ၀ကို အၾကင္ နိမၼာနရတိနတ္တုိ႔၏ အတြင္း၀ယ္ ျဖစ္ရပါ၏ဟု ေျပာၾကား၏၊ ထုိနိမၼာနရတိနတ္ဘံုတုိ႔သို႔ ကုသိုလ္မ်ားစြာျပဳေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္သာ ေရာက္နုိင္ၾကကုန္၏။

၆၂၄။ ထုိသို႔ျဖစ္လ်က္ သင္သည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ အဘယ္သူကမူလည္း ဆံုးမသည္ျဖစ္၍ အဘယ္သို႕ေသာ သေဘာရွိေသာ အလွဴေပးျခင္းျဖင့္၎၊ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အက်င့္သီလျဖင့္၎ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာရွိပါသနည္း။

၆၂၅။ သုဘဒၵါ နတ္သမီး သင္သည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသို႔ ေရာက္၍ ျပန္႕ေျပာ မ်ားျမတ္ေသာ အက်ိဳးထူးကို ရဘိသနည္း၊ ဤအက်ိဳးထူးသည္ အဘယ္ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးထူးပါသနည္း၊ သင့္ကို ငါေမး၏၊ သင္ေျဖၾကားပါေလာ့ (ဟု ေမး၏)။

၆၂၆။ ေရွးဘ၀က ျမတ္ေသာ အလွဴကိုခံထုိက္ေသာ သံဃာေတာ္အား ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ရွစ္ပါးစာေသာ ဆြမ္းတုိ႔ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေပးလွဴခဲ့ပါ၏။

၆၂၇-၈။ ထုိကုသိုလ္ေၾကာင့္ အကြ်နု္ပ္အား ထုိသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အေရာင္အဆင္း ျဖစ္ပါ၏၊ ပ။ ထုိကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္၏ အေရာင္အဆင္းသည္လည္း အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတုိ႔၌ ထြန္းလင္း ေတာက္ပါပါ၏ (ဟု ေျဖၾကား၏)။

၆၂၉။ ငါသည္ ကိုယ္ႏူတ္ႏွလံုး ေစာင့္စည္းကုန္ေသာ ျမတ္ေသာ မဂ္အက်င့္ကို က်င့္ကုန္ေသာသင့္ထက္ (အေရအတြက္)မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတုိ႔ကို ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဆြမ္းအေဖ်ာ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲေစခဲ့ဘူးပါ၏။

၆၃၀။ ငါသည္ သင့္ထက္ မ်ားစြာ ေပးလွဴခဲ့ပါလ်က္ ယုတ္နိမ့္ေသာ (တာ၀တိ ံသာနတ္ဘံု) ၌ ျဖစ္လာရ၏၊ သင္သည္ကား အနည္းငယ္မွ်သာ ေပးလွဴခဲ့ပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ျပန္႕ေျပာမ်ားျမတ္ေသာ အက်ိဳးထူးကို ရဘိသနည္း၊ သုဘဒၵါနတ္သမီး ဤအက်ိဳးသည္ အဘယ္ ကုသုိလ္ကံ၏ အက်ိဳးထူးနည္း၊ သင့္ကို ငါေမး၏၊ ေျဖၾကားပါေလာ့ (ဟု ေမး၏)။

၆၃၁။ ေရွးဘ၀၌ ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ေသာ ေရ၀တ အမည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အကြ်နု္ပ္ ဖူးျမင္ဘူးေသာ ရဟန္း ျဖစ္ပါ၏၊ မိမိလွ်င္ ရွစ္ေယာက္ေျမာက္ေသာ ထုိေရ၀တမည္ေသာ ရဟန္းကို ဆြမ္းျဖင့္ အကြ်ႏု္ပ္ ပင့္ဘိတ္ခဲ့ပါ၏။

၆၃၂။ အကြ်ႏု္ပ္၏ အက်ိဳးကို ေရွးရွဴလုိလားေသာ ထုိအသွ်င္ေရ၀တသည္ အကြ်ႏုပ္ကို သနားသျဖင့္ သံဃာေတာ္အား ေပးလွဴေလာ့ဟု ဆုိ၏၊ အကြ်ႏုပ္သည္ ထုိအသွ်င္ေရ၀တ၏ စကားကို လုိက္နာခဲ့ပါ၏။

၆၃၃။ သံဃာသို႔ေရာက္ေသာ ထုိအလွဴသည္ မႏူိင္းယွဥ္ေသာ အက်ိဳး၌ တည္၏၊ သင္သည္ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ေပးလွဴခဲ့၏၊ သင္၏ ထုိပုဂၢလိကအလွဴသည္ အက်ိဳး မၾကီး (ဟု ေျဖၾကား၏)။

၆၃၄။ သံဃာေတာ္အား ေပးလွဴေသာ ကုသုိလ္သည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏ဟု ယခုမွ သာလွ်င္ အကြ်ႏု္ပ္ သိရပါ၏၊ ထုိအကြ်ႏု္ပ္သည္ လူအျဖစ္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ အျခင္းအရာကို သိ၍ ၀န္တုိမူကင္းလ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ပဲ သံဃာအား လွဴဖြယ္၀တၳဳတုိ႔ကို အခါခါေပးလွဴပါေတာ့အံ့ (ဟု ေျပာဆုိ၀န္ခံ၏)။

၆၃၅။ သဒၵါ အၾကင္နတ္သမီးသည္ သင္ႏွင့္အတူ စကားေျပာဆုိ၏၊ တာ၀တိ ံသာနတ္အားလံုးတုိ႔ထက္ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ လြန္၍ တင့္တယ္၏၊ ထုိနတ္သမီးသည္ အဘယ္မည္ေသာ နတ္သမီးနည္း (ဟု သိၾကားမင္းက ေမး၏)။

၆၃၆။ နတ္တုိ႔အရွင္ သိၾကားမင္း (ထုိနတ္သမီးသည္) လူတုိ႔ျပည္၀ယ္ လူျဖစ္ခဲ့စဥ္ အခါက အကြ်နု္ပ္၏ လင္တူ မယားလည္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါ၏၊ ညီမငယ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါ၏၊ သံဃာအား အလွဴဒါနတုိ႔ကို ေပးလွဴျခင္းေၾကာင့္ ျပဳအပ္ျပီးေသာ ေကာင္းမူရွိသည္ျဖစ္၍ အထူး တင့္တယ္ပါ၏ (ဟု ေျဖၾကား၏)။

၆၃၇။ သဒၵါ ေရွ႕ဘ၀၌ သင့္ညီမသည္ မႏူိင္းယွဥ္အပ္ေသာ ဂုဏ္ရွိေသာ သံဃာ၌ အလွဴကို တည္ေစေသာေၾကာင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ သင့္ထက္ တင့္တယ္၏။

၆၃၈။ ထုိစကားမွန္၏၊ အၾကင္အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ေပးလွဴေသာ ကုသိုလ္သည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏၊ ထုိအလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ေပးကမ္းျခင္း၏ အက်ိဳးကို ၀ိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္၌ (သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ) ျမတ္စြာဘုရားအား ငါေမးခဲ့ဘူး၏။

၆၃၉။ ေပးလွဴကုန္ေသာ လူတုိ႔၏၎ ကုသိုလ္ေကာင္းမူကို လုိလားကုန္သည္ျဖစ္၍ ျပည့္စံုမူတည္ရာ “ဥပဓိ” လွ်င္ အက်ိဳးရွိသည့္ ေကာင္းမူကို ျပဳကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏၎ အဘယ္အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္သနည္း (ဟု ငါေမးခဲ့ဘူး၏)။

၆၄၀။ အၾကင္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ေပးလွဴေသာ ကုသိုလ္သည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏၊ ထုိအလွဴခံပုဂၢိဳလ္အား ခြဲေ၀ေပးကမ္းျခင္း၏ အက်ိဳးကို၎၊ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဥစၥာျဖစ္ေသာ ကံ၏ အက်ိဳးႏွစ္ပါးကို၎ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိအေမးကို ငါ့အားေျဖၾကားေတာ္မူ၏။

၆၄၁။ က်င့္ဆဲမဂ္ပုဂၢိဳလ္ ေလးေယာက္တုိ႔သည္၎၊ ဖုိလ္၌တည္ကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တုိ႔သည္၎ ဤပုဂၢိဳလ္ရွစ္ေယာက္ အေပါင္းသံဃာသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ပညာသီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

၆၄၂။ ေပးလွဴကုန္ေသာ လူတုိ႔၏၎၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမူကို လုိလားကုန္သည္ျဖစ္၍ ျပည့္စံုမူ၏ တည္ရာ “ဥပဓိ” လွ်င္ အက်ိဳးရွိသည့္ ေကာင္းမူကို ျပဳကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏၎ သံဃာအား ေပးလွဴေသာ ကုသုိလ္သည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏ (ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူ၏)။

၆၄၃။ ထုိသံဃာေတာ္သည္သာလွ်င္ ျပန္႕ေျပာ၏၊ ျမင့္ျမတ္သည့္အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏၊ သမုဒၵရာသည္ (ေရအားျဖင့္) မေရမတြက္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ထုိသံဃာေတာ္သည္ မိမိ၏ဂုဏ္အားျဖင့္ မေရတြက္ႏုိင္၊ တရားေတာ္ကို ညြန္ျပတတ္ကုန္ေသာ လူတုိ႔တြင္ လံု႕လႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူသည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားျဖစ္ကုန္ေသာ ပညာအလင္းကို ျပဳတတ္ကုန္ေသာ ထုိသံဃာတုိ႔သည္သာလွ်င္ ျမတ္ကုန္၏။

၆၄၄။ အၾကင္သူတုိ႔သည္ သံဃာေတာ္ကို ရည္မွတ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔၏ ေပးလွဴျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏၊ သံဃာ၌တည္ေသာ ထုိအလွဴကို အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏ (ဟု) ေလာကသံုးပါးကို သိေတာ္မူကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔သည္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူအပ္ကုန္၏။

၆၄၅။ ေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကကုန္လ်က္ ဤသို႔ေသဘာရွိေသာ (သံဃာကို ရည္မွတ္၍ ျပဳသည့္) ေကာင္းမူကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ကုန္သည္ျဖစ္၍ သြားလာလွည့္လည္ ေနကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔သည္ ၀န္တုိမူ အညစ္အေၾကးကို အေၾကာင္းရင္းႏွင့္တကြ ပယ္ေဖ်ာက္ကုန္၍ (ပညာရွိတုိ႔) အကဲ့ရဲ႕ မခံရကုန္ပဲ နတ္ျပည္သို႔ ကပ္ေရာက္ၾကရကုန္၏။

ေျခာက္ခုေျမာက္ေသာ ဒဒၵလႅ၀ိမာန၀တၳဳ ျပီး၏။