၃ - အာစာမဒါယိကာ၀ိမာန၀တၳဳ

၁၈၅-၆။ (ေဆြမ်ိဳး ျပဳန္းတီး၍) အထီးက်န္ေသာ ဆင္းရဲေသာ သူတပါးအိမ္အဖီကိုမွီ၍ ေနရေသာ မိန္းမသည္ ဆြမ္းအလုိ႔ငွါ လွည္လည္လ်က္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကာ ရပ္တည္ေသာ အရွင္ဘုရားအား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသည္ျဖစ္၍ ထမင္းခ်ိဳးကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေပးလွဴဘူးပါျပီ၊ ထိုမိန္းမသည္ လူ႔ ကုိယ္ခႏၶာကို စြန္႕၍ အဘယ္ဘ၀သို႔ လားေလသနည္း။ (ဟု သိၾကားမင္းက ေမး၏)။

၁၅၇-၉။ (ေဆြမ်ိဳး ျပန္းတီး၍) အထီးက်န္ေသာ ဆင္းရဲေသာ သူတပါးအိမ္အဖီကိုမွီ၍ ေနရေသာ မိန္းမသည္ ဆြမ္းအလုိ႔ငွါ လွည့္လည္လ်က္ ဆိတ္ဆိတ္ေနကာ ရပ္တည္ေသာ ငါ့အား ၾကည္ညိဳစိတ္ ရွိသည္ျဖစ္၍ ထမင္းခ်ိုဳးကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေပးလွဴခဲ့ဘူး၊ ထုိမိန္းမသည္ လူ႔ကုိယ္ခႏၶာကုိ စြန္႕၍ ဤလူ႔ ဘ၀မွ ကင္းလြတ္ စုေတေသာအခါ တန္ခိုးၾကီးေသာ နတ္တုိ႔ရွိွရာ နိမၼာနရတိနတ္ျပည္၌ ခ်မ္းသာျခင္းသို႕ ေရာက္၍ ေမြ႕ေလ်ာ္စံေပ်ာ္ေနရ၏၊ (ဟု အသွ်င္မဟာကႆပ မိန္႕ေတာ္မူ၏)။

၁၉၀။ အသွ်င္မဟာကႆပ၌ ေကာင္းစြာတည္ေစေသာ အထီးက်န္ေသာ မိန္းမ၏ အလွဴသည္ အံ့ဖြယ္ရွိေပစြ၊ သူတပါးအိမ္မွ ေဆာင္လာေသာ ထမင္းခ်ိဳးလွဴေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ ျပည့္စံုေပစြတကား။

၁၉၁။ အခ်င္းတုိ႔ အဂၤါၾကီးငယ္ အလံုးစံုေကာငး္ျခင္းရွိေသာ လင္၏ ရူမျငီးေသာ မိန္းမသည္ စၾကာမင္း၏ မိဖုရားျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိမိဖုရားအျဖစ္သည္ ဤသူဆင္းရဲမ ေပးလွဴေသာ ထမင္းခ်ိဳး အလွဴ၏ (အက်ိဳးကို) တဆယ့္ ေျခာက္စိတ္ စိတ္၍ တစိတ္ေလာက္မွ် တန္ဖိုး မရွိေပ။

၁၉၂။ ေရႊစင္နိကၡတသိန္း၊ ျမင္းတသိန္း၊ အႆတုိရ္ျမင္းကေသာ ရထား တသိန္း၊ ပတၱျမားနားေဍာင္း ၀တ္ဆင္ကုန္ေသာ သမီးကညာဟသိန္း (ဤအလံုးစံုတုိ႔သည္လည္း) ဤသူဆင္းရဲမ ေပးလွဴေသာ ထမင္းခ်ိဳး အလွဴ၏ (အက်ိဳးကို) တဆယ့္ ေျခာက္စိတ္ စိတ္၍ တစိတ္ေလာက္မွ် တန္ဖိုးမရွိၾကေပ။

၁၉၃။ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ စဥ္းငယ္ညြတ္ေသာ အစြယ္ရွိကုန္ေသာ ၾကီးစြာေသာ စစ္ထိုးျခင္းကို ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ကုန္ေသာ ေရႊကၾကိဳး တပ္အပ္ကုန္ေသာ ေရႊတန္ဆာတုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႕အပ္ေသာ ကိုယ္ရွိကုန္ေသာ မာတဂၤမ်ိဳး၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္အေကာင္တရာတုိ႔သည္ ဤသူဆင္းရဲမ ေပးလွဴေသာ ထမင္းခ်ိဳးအလွဴ၏ (အက်ိဳးလုိ) တဆယ့္ ေျခာက္စိတ္ စိတ္၍ တစိတ္ေလာက္မွ် တန္ဖုိးမရွိၾကေပ။

၁၉၄။ ဤေလာက၌ အၾကင္ သူသည္ ကြ်န္းၾကီး ေလးကြ်န္းတုိ႔ကို အစိုးရျခင္းကို ျပဳရာ၏၊ ထုိသူ၏ ထုိစၾက၀ေတးမင္း စည္းစိမ္သည္ ဤသူဆင္းရဲမ ေပးလွဴေသာ ထမင္းခ်ိဳးအလွဴ၏ (အက်ိဳးကို) တဆယ့္ ေျခာက္စိတ္ စိတ္၍ တစိတ္ေလာက္မွ် တန္ဖိုး မရွိေပ။

သံုးခုေျမာက္ေသာ အာစာမဒါယိကာ၀ိမာန၀တၳဳ ျပီး၏။