၆ - ၀ိဟာရ၀ိမာန၀တၳဳ

၇၂၉။ နတ္သမီး ေသာက္ရွဴးၾကယ္သည္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတုိ႔ကို ထြန္းလင္းေစဘိသကဲ့သို႔ ထုိအတူ သင္သည္ အလြန္ႏွစ္လုိဖြယ္ေသာ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးတုိ႔ကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ တည္ေနဘိ၏။

၇၃၀။ သင္ က-ေနစဥ္အခါ၀ယ္ ထုိသင္၏ အဂၤါၾကီးငယ္တုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္း သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရွိကုန္ေသာ နတ္၌ျဖစ္ေသာ အသံတုိ႔သည္ ထြက္ေပၚ က်ဴးရင့္ၾကကုန္၏။

၇၃၁။ သင္ က-ေနစဥ္အခါ၀ယ္ ထုိအသင္၏ အဂၤါၾကီးငယ္တုိ႔မွ အခါခပ္သိမ္း ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ရနံ႕ရွိ၍ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိကုန္ေသာ နတ္၌ျဖစ္ေသာ အနံ႕တုိ႔သည္ ပ်ံ႕လူိင္ကုန္၏။

၇၃၂။ နတ္သမီး ကိုယ္ကိုလွည့္လည္ ယိမ္းႏႊဲ႕လုိက္သည္ရွိေသာ္ ဆံထံုးတုိ႔၌ ပန္ဆင္အပ္ကုန္ေသာ တန္ဆာတုိ႔၏ အသံကို အဂၤါငါးပါးရွိေသာ တူရိယာသံကဲ့သို႔ ၾကားရ၏။

၇၃၃။ ေလညွင္းတုိက္ခတ္သျဖင့္ ေလေၾကာင့္ ထက္၀န္းက်င္မွ လူပ္ကုန္ေသာ ဦးေဆာက္ပန္းတုိ႔၏ အသံကို အဂၤါငါးပါးရွိေသာ တူရိယာသံကဲ့သို႔ ၾကားရ၏။

၇၃၄။ သင္၏ ဦးေခါင္း၌ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ အနံ႕ရွိေသာ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ပန္းရနံ႕သည္ မဥၨဴသကနတ္ပန္းကဲ့သို႔ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတုိ႔၌ ပ်ံ႕လွိဳင္ပါ၏။

၇၃၅။ နတ္သမီး သင္သည္ ထုိေမြးၾကိဳင္ေသာ အနံ႕ကိုသာ နမ္းရွဴေနရ၏၊ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ အဆင္းကိုသာ ေတြ႕ျမင္ေနရ၏၊ ဤအက်ိဳးသည္ အဘယ္ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးနည္း၊ သင့္ကို ငါေမး၏၊ ေျဖၾကားပါေလာ့ (ဟု အသွ်င္အႏုရုဒၶါက ေမး၏)။

၇၃၆။ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္၏ အေဆြခင္ပြန္းမ (၀ိသာခါ) သည္ သာ၀တၳိျပည္၌ သံဃာေတာ္၏ (အက်ိဳးငွါ) ပုဗၺာရုံေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေဆာက္လုပ္၏၊ ထုိ (ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ပူေဇာ္ပြဲက်င္းပေသာ) အခါ၀ယ္ ထုိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို၎၊ ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူး ပူေဇာ္ပြဲၾကီးကို၎ ျမင္ရ၍ ၾကည္ညိဳေသာေၾကာင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳခဲ့ပါ၏။

၇၃၇။ အကြ်ႏု္ပ္၏ ထုိ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အနုေမာဒနာ သက္သက္ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ မျဖစ္ဘူးျမဲ ျဖစ္၍ ရူခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေသာ ထက္၀န္းက်င္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ယူဇနာရွိေသာ ဗိမာန္ကို ရခဲ့ပါ၏၊ ထုိဗိမာန္သည္ အကြ်နု္ပ္ေကာင္းမူ၏ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္၌ သြားႏုိင္ပါ၏။

၇၃၈။ ပံုစံတူ အတုိင္းအရွည္တူကုန္ေသာ ျပာသာဒ္ေဆာင္ေပါက္ေသာ အကြ်ႏု္ပ္၏ ဗိမာန္တုိ႔သည္ ထက္၀န္းက်င္ ယူဇနာတရာတုိင္တုိင္ အလြန္ေတာက္ပေစကုန္လ်က္ ထြန္းလင္းပါကုန္၏။

၇၃၉။ အကြ်နု္ပ္၏ ဤဗိမာန္၌ ေရကန္တုိ႔သည္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိကုန္၏၊ ငါးအေပါင္းတုိ႔ မွီ၀ဲအပ္ကုန္၏၊ ၾကည္ေသာေရ ရွိကုန္၏၊ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ကုန္၏၊ ေရႊအတိျပီးေသာ သဲတုိ႔ျဖင့္ ခင္းထားအပ္ပါကုန္၏။

၇၄၀။ အထူးထူးေသာ ၾကာပဒုမာမ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္၏၊ ၾကာျဖဴ ပု႑ရိတ္မ်ိဳးတုိ႔ျဖင့္လည္း ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္၏၊ ၾကည္ေသာေရ ရွိကုန္၏၊ ေလညွင္းတုိက္ခတ္သျဖင့္ လူပ္ကုန္ေသာ ႏွစ္သက္ျမတ္နုိးဖြယ္ ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ရနံ႕တုိ႔သည္ ထက္၀န္းက်င္ ပ်ံ႕လူိင္ကုန္၏။

၇၄၁။ ဗိမာန္အနီး၌ သေျပပင္တုိ႔သည္၎၊ ပိႏၷဲပင္တုိ႔သည္၎၊ ထန္းပင္တုိ႔သည္၎၊ အုန္းေတာတုိ႔သည္၎၊ အထူးထူးေသာ သစ္ပင္တုိ႔သည္၎ မစုိက္ပ်ိဳးရကုန္ပဲ ေပါက္ကုန္၏။

၇၄၂။ အၾကင္သူသည္ အထူးထူးေသာ တူရိယာသံတုိ႔ျဖင့္ ျခိမ့္ျခိမ့္ညံ၍ နတ္သမီးအေပါင္းတုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္သံရွိေသာ ဤဗိမာန္ကို အိပ္မက္၌မူလည္း ျမင္မက္ရာ၏ ထုိအိပ္မက္ ျမင္မက္သူေသာ္မွလည္း ႏွစ္သက္ရာ၏။

၇၄၃။ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ မျဖစ္ဘူးျမဲျဖစ္၍ ရူခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေသာ ထက္၀န္းက်င္မွ ထြန္းပေသာ အေရာင္ရွိေသာ ဗိမာန္သည္ အကြ်ႏု္ပ္၏ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏၊ (ထုိ႕ေၾကာင့္) ေကာင္းမူတုိ႔ကို ျပဳျခင္းငွါ သင့္လွပါ၏ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။

၇၄၄။ ထုိ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာသက္သက္ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ သင္နတ္သမီးသည္ မျဖစ္ဘူးျမဲျဖစ္၍ ရူခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေသာ ဗိမာန္ကို ရေလေသး၏၊ အၾကင္၀ိသာခါ အမ်ိဳးသမီးသည္ (ပုဗၺာရုံ) ေက်ာင္းအလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိ၀ိသာခါအမ်ိဳးသမီး၏ လားရာ ဂတိကို သင္ျပာဆုိပါေလာ့၊ ထုိ (၀ိသာခါ) အမ်ိဳးသမီးသည္ အဘယ္ဘံု၌ ျဖစ္ေလသနည္း (ဟု အသွ်င္အႏုရုဒၶါက ေမး၏)။

၇၄၅။ အရွင္ဘုရား ထုိအၾကင္အမ်ိဳးသမီး ၀ိသာခါသည္ အကြ်နု္ပ္၏ အေဆြခင္ပြန္းမ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါ၏၊ သစၥာေလးပါး တရားကို သိျပီးတာ့ ထုိအမ်ိဳးသမီး ၀ိသာခါသည္ သံဃာေတာ္၏ အက်ိဳးငွါ (ဗုဗၺာရုံ) ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေဆာက္လုပ္ေစ၏၊ (ဆြမ္းသကၤန္း စေသာ မ်ားျမတ္ေသာ) အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊

၇၄၆။ (ထုိနတ္ဘံု၌) သုနိမၼိတအမည္ရွိေသာ နိမၼာနရတိနတ္မင္းၾကီး၏ မိဖုရားျဖစ္ပါ၏၊ ထုိ၀ိသာခါနတ္သမီး၏ ကံအက်ိဳးကို ၾကံစည္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ပါ၊ ထုိ၀ိသာခါသည္ အဘယ္ဘံု၌ ျဖစ္ေလသနည္းဟူေသာ အေမးျပႆနာကို (အရွင္ဘုရား) ေမးေတာ္မူပါ၏၊ ထုိအေမးျပႆနာကို အရွင္ဘုရားအား ဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း အကြ်ႏု္ပ္ ေျဖၾကားပါ၏။

၇၄၇။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား လွဴဖြယ္တုိ႔ကို ေပးလွဴၾကကုန္ေလာ့၊ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ တရားေတာ္ကိုလည္း နာၾကကုန္ေလာ့၊ သင္တုိ႔သည္ အလြန္ရခဲေသာ လူအျဖစ္ရျခင္းကို ရအပ္၏ဟု အျခားသူတို႔လည္း ေဆာက္တည္ပါေစကုန္ေလာ့။

၇၄၈။ ျဗဟၼာမင္းအသံႏွင့္တူေသာ အသံရွိေတာ္မူေသာ ေရႊစင္ႏွင့္တူေသာ အေရအဆင္းရွိေတာ္မူေသာ အရိယာမဂ္ျဖင့္ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာက၏ အၾကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သုဂတိသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းခရီးကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ သံဃာေတာ္အား အလွဴတုိ႔ကို ေပးလွဴၾကကုန္ေလာ့၊ ယင္းသံဃာေတာ္၌ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴတုိ႔သည္ အက်ိဳးၾကီးျမတ္ကုန္၏။

၇၄၉။ အၾကင္ ပုဂၢိဳလ္ရွစ္ေယာက္တုိ႔ကို ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၱာျဖစ္ကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ကုန္၏၊ ထုိပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ေလးေယာက္အစံုတုိ႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ျဖစ္ကုန္ေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ လွဴဖြယ္တုိ႔ကို ခံယူျခင္းငွါ ထုိက္ကုန္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ေပးလွဴကုန္ေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳတုိ႔သည္ မ်ားျမတ္ေသာ အက်ိဳးရွိကုန္၏။

၇၅၀။ က်င့္ဆဲမဂ္ပုဂၢိဳလ္ ေလးေယာက္တုိ႔သည္၎၊ ဖုိလ္၌တည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တုိ႔သည္၎ ဤပုဂၢိဳလ္ ရွစ္ေယာက္ အေပါင္းသံဃာသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ပညာသီလတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

၇၅၁။ ေပးလွဴကုန္ေသာ လူတုိ႔၏၎၊ ေကာင္းမူကို လုိလားကုန္သည္ျဖစ္၍ ျပည့္စံုမူ၏တည္ရာ “ဥပဓိ” လွ်င္ အက်ိဳးရွိသည့္ ေကာင္းမူကိုျပဳကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏၎ သံဃာအား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ မ်ားျမတ္ေသာ အက်ိဳးရွိ၏။

၇၅၂။ ထုိသံဃာေတာ္သည္သာလွ်င္ ျပန္႕ေျပာ၏၊ ျမင့္ျမတ္သည့္ျဖစ္သို႔ ေရာက္၏၊ သမုဒၵရာသည္ (ေရအားျဖင့္) မေရတြက္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ထုိသံဃာေတာ္သည္ (မိမိ၏ ဂုဏ္အားျဖင့္) မေရတြက္ႏုိင္၊ တရားေတာ္ကို ညႊန္ျပတတ္ကုန္ေသာ လူတုိ႔တြင္ လံု႕လႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူသည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာျဖစ္ကုန္ေသာ ပညာအလင္းကို ျပဳတတ္ကုန္ေသာ ထုိသံဃာတုိ႔သာလွ်င္ ျမတ္ကုန္၏။

၇၅၃။ အၾကင္ သူတို႔သည္ သံဃာေတာ္ကို ရည္မွတ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔၏ ေပးလွဴျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏၊ သံဃာ၌ တည္ေသာ ထုိအလွဴကို အက်ိဳးၾကီးျမတ္၏ဟု ေလာကသံုးပါးကို သိေတာ္မူကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔သည္ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူအပ္ကုန္၏။

၇၅၄။ ေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကကုန္လ်က္ ဤသို႕ သေဘာရွိေသာ (သံဃာကို ရည္မွတ္၍ျပဳသည့္) ေကာင္းမူကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ကုန္သည္ျဖစ္၍ သြားလာ လွည့္လည္ေနကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔သည္ ၀န္တုိမူ အညစ္အေၾကးကို အေၾကာင္းရင္းႏွင့္တကြ ပယ္ေဖ်ာက္ကုန္၍ (ပညာရွိတုိ႔) အကဲ့ရဲ႕ မခံရကုန္ပဲ နတ္ျပည္သို႔ ကပ္ေရာက္ၾကရကုန္၏။

ေျခာက္ခုေျမာက္ေသာ ၀ိဟာရ၀ိမာန၀တၳဳ ျပီး၏။