လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုးအရာဟာ ေသျခင္းတရားျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားဟာ လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆုိင္ေနလို႔ပါပဲ။
လူသားတစ္ဦးခ်င္းမွာ သူ႔ဘ၀နဲ႔သူ စိတ္၀င္စားစရာအေကာင္းဆံုးအရာေတြ အသီးသီးရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ရွိဘ၀၊ လက္ရွိအေနအထားနဲ႔ လက္ရွိခံစားခ်က္အေပၚ မူတည္ျပီး စိတ္၀င္စားၾကမွာမုိ႔ လူသားတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးရဲ႕ စိတ္အ၀င္စားဆံုးအရာေတြဟာလည္း မတူထူးျခား ကြဲျပားေနၾကမွာ မလြဲပါဘူး။
ကုန္သည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အ၀င္စားဆံုး ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုဟာ ေဆးပညာရွင္တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါမယ္။ ေဆးပညာရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အ၀င္စားဆံုး ေဆးကုထံုးတစ္ခုဟာလည္း ကုန္သည္တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုန္သည္တစ္ေယာက္ စိတ္အ၀င္စားဆံုး အရာဟာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆုိင္သလို ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ စိတ္အ၀င္စားဆံုး အရာဟာလည္း ကုန္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆုိင္လုိ႔ပါပဲ။
ကိုယ္နဲ႔ အသက္ဆုိင္တဲ့အရာကို စိတ္မ၀င္စားတာ၊ တကယ္လုိ႔ စိတ္၀င္စားခဲ့ရင္ေတာင္မွ စိတ္အ၀င္စားဆံုး မဟုတ္တာဟာ လူ႔သဘာ၀တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားမွန္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ တုိးတက္မူကို လုိလားရစျမဲမုိ႔ ကိုယ္နဲ႔ မသက္ဆုိင္တာကို စိတ္၀င္စားေနရင္ ကိုယ့္ဘ၀ ဘယ္တုိးတက္ႏုိင္ပါေတာ့မလဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ တိုးတက္မူနဲ႔ မသက္ဆုိင္တာေတြကို စိတ္မ၀င္စားတာ၊ တကယ္လုိ႔ စိတ္၀င္စားခဲ့ရင္ေတာင္မွ အ၀င္စားဆံုးအရာ မဟုတ္တာဟာ သဘာ၀က်ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေသျခင္းတရားက်ေတာ့ လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆုိင္ေနပါတယ္။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ ဂုဏ္ရွိဂုဏ္မဲ့မေရြး၊ ဉာဏ္ႏုဉာဏ္ရင့္မေရြး၊ လူသားအားလံုးနဲ႔ တေျပးညီ သက္ဆုိင္ေနပါတယ္။ အသက္ၾကီးသူေတြနဲ႔သာမကပဲ အသက္ရြယ္သူေတြ၊ အသက္ငယ္သူေတြနဲ႔ပါ သက္ဆုိင္ေနတာဟာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလုိ႔ မရပါဘူး။
အသက္အရြယ္မေရြး၊ အဆင့္အတန္းမေရြး လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆုိင္ေနတဲ့အတြက္ ေသျခင္းတရားဟာ ေလာကမွာ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ေသျခင္းတရားကို သိသိသာသာ စိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသျခင္းတရားကို စိတ္၀င္စားလုိ႔ ၀င္စားေနမွန္းမသိဘဲ (လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားဘူးလုိ႔ေတာင္ အထင္ေရာက္ေနရက္နဲ႔) စိတ္၀င္စားေနၾကပါတယ္။ ကိုယ္ကသာ စိတ္၀င္စားေနမွန္း မသိတာ၊ ကိုယ့္စိတ္ကေတာ့ မသိမသာ စိတ္၀င္စားေနပါတယ္။
ေလာကီအလုပ္ေတြကို အရွိန္အဟုန္နဲ႔ အပင္ပန္းခံလုပ္ေနတာဟာ မေသခင္ ခံစား စံစားဖို႔၊ ေလာကုတၱရာအလုပ္ေတြကို အရွိန္အဟုန္နဲ႔ အပင္ပန္းခံ လုပ္ေနတာဟာ ေသျပီးေနာက္ ခံစား စံစားဖုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေသျခင္းတရားက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔။ ေသျခင္းတရားကိုပဲ စံထားျပီး လူသားေတြ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ။
“မေသခင္” ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးနဲ႔ လူသားေတြ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ။
တခ်ိဳ႕က ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းေျပာတာ မဂၤလာ မရွိဘူးလို႔ ယူဆၾကတယ္။ တက္တက္စင္မွားတဲ့ အယူအဆပါပဲ။
ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း ေျပာဆုိတာေလာက္ မဂၤလာရွိတာ ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း ေတြးေတာျခင္းဟာလည္း ေလာကမွာ က်က္သေရအရွိဆံုးပါပဲ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားကို အမွတ္ထင္ထင္သတိရေနမွသာ မေသခင္ အခုိက္အတန္႔ကာလေလးကို လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္၊ အလုပ္သင့္အလုပ္ထုိက္ဆံုး အလုပ္ေတြနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်သြားႏုိင္မွာ ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။
လူသားတုိင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကာခဏ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တူတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ရွိသလို မတူတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။
“မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆုိတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ လူသားအားလံုးရဲ႕ တူညီတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားအားလံုးရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကာခဏေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာ အေရအၾကီးဆံုး ဘ၀ေမးခြန္းကေတာ့ “မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။
တုိးတက္ခ်င္တဲ့သူဆုိတာ ေမးခြန္းေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတတ္ရပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြကို ေၾကာက္ရင္ မတုိးတက္ႏုိင္ပါဘူး။ စာေမးပြဲဆုိတာ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။
ပညာရည္တုိးတက္လုိတဲ့သူဟာ စာေမးပြဲမွာ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေျဖဆုိရပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိက်က် ေျဖဆုိႏုိင္တာနဲ႔အမွ် ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္းဟာလည္း တုိးတက္ျမင့္မားလာရပါတယ္။ စာေမးပြဲတစ္ခု ေအာင္ျပီးတုိင္း ပညာရည္တစ္ဆင့္ ျမင့္လာတာဟာ မ်က္ျမင္ထင္ရွားတဲ့ သဘာ၀တရားၾကီးပါ။
ဘ၀အရည္အေသြး ျမင့္မားလုိသူတုိင္း ဘ၀စာေမးပြဲရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ရင္ဆုိင္ႏုိင္ရပါမယ္။ မွန္မွန္ၾကီး ေျဖဆုိႏုိင္ရပါမယ္။
ဘ၀အရည္အေသြးကို ထိပ္တန္းအက်ဆံုး ျမွင့္တင္ေပးမယ့္ ဘ၀ေမးခြန္းေတြထဲမွာ အခ်က္အခ်ာအက်ဆံုး ေမးခြန္းကေတာ့ “မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆိုတဲ့ မဟာေမးခြန္းၾကီးပါပဲ။
မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ ဆုိတဲ့ေမးခြန္းထဲမွာ အပိုင္းႏွစ္ပိုင္း ပါပါတယ္။ တစ္ပိုင္းက “မေသခင္” ဆုိတဲ့အပိုင္းပါ။ တစ္ပိုင္းက “ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆုိတဲ့ အပိုင္းပါ။
“မေသခင္”ဆုိတဲ့ အပိုင္းနဲ႔ ေသျခင္းတရားကို သတိရ ေအာက္ေမ့ဖုိ႔၊ ကိုယ့္ဆီ မလြဲမေသြ ေရာက္လာမယ့္ ေသျခင္းတရားကို ဧည့္သည္ေကာင္းပမာ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံဖုိ႔၊ ကိုယ္ တကယ္ပိုင္ဆုိင္တဲ့ ဘ၀ဟာ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ခဏတာေလးမွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ဖုိ႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
“ဘာလုပ္ၾကမလဲ”ဆုိတဲ့ အပိုင္းနဲ႔ ကိုယ္ တကယ္ပိုင္ဆုိင္တဲ့ မေသခင္ တစ္ခဏ ဘ၀တိုလ်လ်ေလးကို တေလးတစား တန္ဖိုးထားတတ္ဖုိ႔၊ အလုပ္ပိုနဲ႔ အလုပ္လုိ၊ အကာအလုပ္နဲ႔ အႏွစ္အလုပ္ကို ခြဲျခားသိျမင္ျပီး အလုပ္ပိုေတြ၊ အကာအလုပ္ေတြကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေရွာင္ရွား၊ အလုပ္လုိေတြ၊ အႏွစ္အလုပ္ေတြကို အစြမ္းႏုိင္ဆံုး ေဆာင္ပြားဖုိ႔၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္၊ အလုပ္သင့္အလုပ္ထုိက္ဆံုးအလုပ္ေတြကို အရည္အေသြးျပည့္မီေအာင္၊ အျပီးအဆံုး ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ဖုိ႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို သတိရေအာက္ေမ့တာ၊ ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္ပြားမ်ားတာဟာ စိတ္ညစ္ဖုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္က်ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ခိုင္ဖုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ဖုိ႔ပါ။
ေသျခင္းတရားကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ပြားမ်ားတတ္ရင္ စိတ္ညစ္တာ၊ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြ လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းတဲ့အျပင္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ခိုင္မာလာမယ္၊ စိတ္အရည္အေသြးေတြ ျမင့္မားလာမယ္။ အသိဉာဏ္ ရင့္က်က္လာမယ္၊ ကိုယ္တကယ္လုပ္ရမယ့္ အဓိကအလုပ္ဟာ ဘာလဲဆုိတာ ခြဲျခားတတ္လာမယ္။ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့အလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အျမန္ဆံုး ျပီးစီးေအာင္ လုပ္တတ္လာမယ္။ ေကာင္းက်ိဳးတရားေတြ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို ေတြးတဲ့စိတ္ဟာ အဖ်က္စိတ္မဟုတ္ပါဘူး၊ အျပဳစိတ္ပါ။ ေသျခင္းတရားကို သတိရတဲ့သေဘာဟာ အဖ်က္သေဘာမဟုတ္ပါဘူး၊ အျပဳသေဘာပါ။
အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္း၊ အင္အားပါပါ၊ စြမ္းရည္ျပည့္ျပည့္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ “မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆိုတဲ့ တရားကို ဒီေန႔ ေဟာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လုိ႔ ႏွစ္သက္ကူးခါနီးကာလ၊ ႏွစ္ေဟာင္းကို စြန္႔ခြာျပီး ႏွစ္သစ္မွာ ေျခမခ်ခင္ လမ္းဆံုးမွာ ေျခစံုရပ္ျပီး ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရပါမယ္။
“ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းခြင့္ရတာဟာ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ မေသခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္သစ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ငါ့အသက္တစ္ႏွစ္ၾကီးလာျပီ၊ ေသဖုိ႔တစ္ႏွစ္ပိုနီးလာျပီ။ ႏွစ္သစ္ရဲ႕ ရက္စြဲတစ္ခုခုမွာ ငါေသခ်င္ေသသြားႏုိင္တယ္။ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ေသျခင္းတရားကို လြန္ေျမာက္ခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာ လြန္ေျမာက္ခ်င္မွ လြန္ေျမာက္မယ္။”
အဲဒီလုိ ေသျခင္းတရားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရပါမယ္။
“ႏွစ္ေဟာင္းမွာ အလုပ္ပိုေတြ၊ အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့လား၊ အလုပ္လုိေတြ၊ အႏွစ္အလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္သံုးခဲ့လား။ အႏွစ္အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိရင္လည္း ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာအထိ လုပ္ခဲ့လည္း၊ ဘယ္ေလာက္ အရည္အေသြးျပည့္မီေအာင္ လုပ္ခဲ့လဲ”။
“ႏွစ္သစ္မွာေရာ၊ အလုပ္ပိုေတြ၊ အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းမွာလား၊ အလုပ္လုိေတြ၊ အႏွစ္အလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္သံုးမွာလား။ အႏွစ္အလုပ္ေတြ လုပ္မယ္ဆုိရင္လည္း ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာအထိ လုပ္မွာလည္း၊ ဘယ္ေလာက္ အရည္အေသြးျပည့္မီေအာင္ လုပ္မွာလဲ”။
အဲဒီလုိ မေသခင္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရပါမယ္။
ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ဆုိတာ မေသခင္ ကာလေလးမွာပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ေသျပီးရင္ ဘာမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကာလဟာ မေသခင္အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွ်သာ ဆိုတာကို အျမဲသတိရေနမွ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ျမန္ျမန္ထက္ထက္ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ အခ်ိန္မီျပီးစီးေအာင္၊ အေကာင္းဆံုး ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခုလုိ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္က်ဴး ႏွစ္သစ္ကူးေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ကာလမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေသျခင္းတရားကိုလည္း သတိရဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
မေသခင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ကာလေလးမွာ ဘာအလုပ္ေတြ လုပ္မယ္၊ ဘာအလုပ္ေတြ ဦးစားေပးမယ္ဆုိတာကိုလည္း ၾကိဳတင္စီမံကိန္း ခ်ထားရပါမယ္။ တခ်ိဳ႕အလုပ္ေတြဆုိရင္ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္မယ္လုိ႔ကို အဓိ႒ာန္ေဆာက္တည္ထားရပါမယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာႏုိင္တဲ့ ေသျခင္းတရားကို အျမဲ ဆင္ျခင္သတိရဖုိ႔နဲ႔၊ မေသခင္အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို အျမန္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုး လုပ္သြားႏုိင္ဖုိ႔ “မေသခင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ” ဆုိတဲ့ တရားကို ေဟာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း
ေျပာဆုိတာေလာက္မဂၤလာရွိတာ
ေလာကမွာမရွိေတာ့ပါဘူး။
ေသျခင္းတရားအေၾကာင္း
ေတြးေတာျခင္းဟာလည္း
ေလာကမွာက်က္သေရအရွိဆံုးပါပဲ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားကို
အမွတ္ထင္ထင္သတိရေနမွသာ
မေသခင္အခိုက္အတန္႔ကာလေလးကို
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္
အလုပ္သင့္အလုပ္ထုိက္ဆံုး အလုပ္ေတြနဲ႔
တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်သြားႏုိင္မွာျျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။
အလုပ္ပိုေတြ
အကာအလုပ္ေတြကို
အတတ္ႏုိင္ဆံုးေရွာင္ရွားျပီး
အလုပ္လိုေတြ
အႏွစ္အလုပ္ေတြကို
စြမ္းႏုိင္ဆံုးေအာင္ပြားႏုိင္ဖုိ႔
ေသျခင္းတရားကို
မျဖစ္မေနသတိရသင့္ပါတယ္။
ေသျခင္းတရားကို သတိရေအာက္ေမ့တာ
ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ပြားမ်ားတာဟာ
စိတ္ညစ္ဖုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဖူး။
စိတ္ခိုင္ဖုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ဖုိ႔ပါ။
ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
