မသိသည္ကို သိလုိက္ရာ၌ သတိသည္ အညွာ အခရာတည္း။ မမိသည္ကို မိလိုရာ၌လည္း သတိသည္သာ အညွာ အခရာတည္း။
တုိင္းျပည္၏ အေျခအေနကို အေျခအေနမွန္အတုိင္း သိလုိေသာ ေထာက္လွန္းေရးသမားသည္ အေျခအေနမွန္ ဖန္တီးတတ္ရာ ေနရာဌာနမ်ားသို႔ သြားေရာက္ေထာက္လွမ္းရ၏။ မသကၤာစရာေတြ႕ ထုိေတြ႕ရာသူ၏ေနာက္ ေျခရာေကာက္၍ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ ေထာက္လွမ္းရ၏။
ထုိဖန္တီးရွင္က အကြက္စိပ္စိပ္ အမူအရာျပလွ်င္ ထုိ ေထာက္လွမ္းေရးသမားကလည္း အကြက္စိပ္စိပ္ပင္ မွတ္ခ်က္ေရးရ၏။
ထိုဖန္တီးရွင္က အကယ္တိတိ အကြက္က်ဲက်ဲ ေျခလွမ္းၾကဲၾကီးျဖင့္ အမူအရာျပခဲ့လွ်င္လည္း ထုိ ေထာက္လွမ္းေရးသမားကလည္း သူ႔ဟန္ပန္အတုိင္းလွ်င္ မွတ္ခ်က္ေရးရ၏။
ထုိဖန္တီးရွင္ မည္သူ႔မည္သူ႔အိမ္ ၀င္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ရွိေနသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ထုိဖန္ဆင္းရွင္ ျပဳက်င့္သမွ် အမူအက်င့္အားလံုးကိုလွ်င္ ကြင္းဆက္မျပတ္ မွတ္ခ်က္ေရးထားရ၏။
ထုိဖန္ဆင္းရွင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ။
သို႔မဟုတ္ တိမ္းေရွာင္သြားျပီ။
ထုိေထာက္လွမ္းေရးသမား မလုိက္ေတာ့။ သူ႔လူပ္ရွားမူ မွတ္တမ္းမ်ားကို ေသခ်ာေစ့ငွ ေလ့လာသံုးသပ္ျပီး ပံုစံေဖာ္ၾကည့္၏ မွတ္ခ်က္အားလံုးက ပံုစံေဖာ္ထုတ္ေပးလုိက္ျပီ။
လက္စသတ္ေတာ့ လုပ္ၾကံမူမွန္သမွ် ဒင္းလက္ခ်က္ကိုး၊ ထုိင္ေထာက္လွမ္းေရးသမား သိရျပီ။ တစ္ဖန္ ရဲအမူထမ္းသမားသည္လည္း အမူေတြ မိမိပိုင္ နယ္ပယ္ထဲ ညစဥ္မျပတ္ ရက္ဆက္ေပၚေနေခ်ရာ -
မူခင္းလုိက္အရာရွိသည္ ဒုစရုိက္မူမ်ား က်ဴးလြန္ေလ့ရွိေသာ ရာဇ၀င္ မွတ္တမ္း၀င္မ်ား က်က္စားရာသို႔ သြားေရာက္ေလ့လာေနရာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ထိုသူႏွစ္ေယာက္။
ထုိသို႔ေတြ႕ရာ၌ ၎တုိ႔ေနာက္ ေျခရာေကာက္၍ မ်က္ေျခမျပတ္ လုိက္လံရူၾကည့္ေန၏။ ၎တို႔သည္ ေစ်းထဲ ေရႊပန္းတိမ္ဆုိင္ စသည္မ်ားလည္း သြားၾက၏။ ၎ကိုလည္း မ်က္ျခည္ျပတ္မခံ လုိက္လံမွတ္သားေန၏။
၎တုိ႔သည္ အရက္ဆုိင္သို႔လည္း ၀င္ၾက၏။ ၎ကိုလည္း ေနာက္ေယာင္ခံကာ လုိက္လံမွတ္သား၏။
၎တုိ႔သည္ ဖဲ၀ုိင္းစသည္ ကစား၀ုိင္းမ်ားသို႔လည္း လုိက္လံကစားၾက၏။ ၎ကိုလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေလ့လာမွတ္သား၏။
ထုိသို႔ ၎တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သြားအတူ၊ လာအတူ၊ အမူအက်င့္မ်ားႏွင့္တကြ သံုးစြဲၾကပံု အားလံုးကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ၾကည့္ေလေသာအခါ -
“လက္စသတ္ေတာ့ ဓားျမဆုိတာ ဒင္းတုိ႔ပဲကိုး” ထုိရဲ အမူမွန္ သံကြဲသြားျပီ။
သည္ဥပမာအတူသာလွ်င္ -
လူပ္ရွားတုိင္းမွာ မွတ္ခ်က္ပါေသာအားျဖင့္ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္လာခ်ိန္မွသည္ မွိတ္အံ့ဆဲဆဲ အခ်ိန္ထိ လူပ္ရွားေနသမွ် ကိုယ္အမူအရာ၊ ႏူတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာအားလံုးတုိ႔ကို -
(က) မေကာင္းမူ ျပဳက်င့္ေနဆဲ ယင္းမေကာင္းမူမွ မေကာင္းပံု ေပၚလြင္ထင္ရွားလာေအာင္ သတိ လက္မလြတ္ အမွတ္သြင္းလ်က္က ျပဳက်င့္ပါေလ။
(ခ) တစ္ဖန္ ေကာင္းမူ ျပဳက်င့္ေနဆဲ ထုိေကာင္းမူ၏ ေကာင္းေနပံုမ်ားကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ထင္ရွားလာေအာင္ သတိပင္းလ်က္ အမွတ္သြင္း ျပဳက်င့္ပါေလ။
၎တုိ႔မွ ဆက္သြယ္လာေသာ ၾကည့္မူ၊ နားေထာင္မူ၊ နမ္းရူတ္မူ၊ စားသံုးမူ၊ ထိေတြ႕မူ၊ ေတြးေတာၾကံစည္မူ အားလံုးတုိ႔ကိုလည္း သူ႔အမူ ေပၚေပါက္လာေသာ ေနရာေဒသသုိ႔ကပ္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ မွတ္ခ်က္ယူပါေလ။
ယုတ္ညံ့မူ ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာ မလႊဲသင့္၊ အမူေပၚလွ်င္ အရာ၀င္ရစျမဲပင္ မဟုတ္ေလာ။
ျမင့္ျမတ္မူျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းမလႊဲသင့္၊ အမူသည္ အမူသာျဖစ္၍ စစ္ရစျမဲပင္ မဟုတ္ေလာ။
ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္ ၀န၀ါသီ ေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ေရးသားစီရင္ေတာ္မူသည့္ သတိမူသူတို႔၏ နားရာစခန္း၊ သတိမဲ့သူတို႔၏သြားရာလမ္း စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏူတ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment