ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့မူဟာ ၀ိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္မူကို အင္အားၾကီးမားစြာနဲ႔ အေထာက္အကူျပဳတယ္။
ေသျခင္းတရားကို အဆင္ျခင္မိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္။ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ျပီး ေနတတ္ၾကတယ္။
ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြကို ခံစားေနတယ္၊ မေကာင္းမူ ဒုစရုိက္ေတြကို ျပဳလုပ္ေနတယ္ ဆုိတာကေတာ့ အကာအလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားျပီးသားပါ။
အဲဒီ အကာအလုပ္ေတြ မလုပ္ပါဘူး၊ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြပဲ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း ကုသိုလ္အမည္ခံထားတဲ့ အေပၚယံ ဂုဏ္ပကာသန၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူ၊ လာဘ္လာဘ အစရွိတဲ့ အက်ိဳးေတြအတြက္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအလုပ္ေတြ လုပ္ေနတာလည္း အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနျခင္းပါပဲ။
အဲဒီ အကာကိစၥေတြလည္း မလုပ္ပါဘူး၊ အႏွစ္စစ္ အႏွစ္မွန္ျဖစ္တဲ့ ၀ိပါႆနာအလုပ္ကိုပဲ အားထုတ္တယ္လုိ႔ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း အဲဒီ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းေလးေလး အားထုတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ေသျခင္းတရားကို မဆင္ျခင္မိဘူးဆုိရင္ေပါ့။
ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္မိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္း၊ အင္အားပါပါ၊ စြမ္းရည္ျပည့္ျပည့္နဲ႔ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနအလုပ္၊ သီလအလုပ္၊ သမထအလုပ္ေတြကိုလည္း အကြက္ေစ့ေစ့၊ အႏွစ္ပါပါ၊ စံခ်ိန္မ်ားမ်ားနဲ႔ တင္းတင္းရင္းရင္း လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေေၾကာင့္ အေပၚယံ အကာအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္မကုန္ၾကေစဘဲနဲ႔ အႏွစ္စစ္ အႏွစ္မွန္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ဦးစားေပးျပီး လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေသျခင္းတရားကို အျမဲမျပတ္ ဆင္ျခင္ၾကရမယ္။
(၁) “တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ” ဆုိတဲ့အသိ၊
(၂) “အခ်ိန္မေရြး ေသသြားႏုိင္တယ္” ဆုိတဲ့အသိ၊
ႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲစြဲျမဲမဲ ရွိေနေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရမယ္။
“တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲ”ဆိုတဲ့ အသိကေတာ့ ေသျခင္းတရားကို အေ၀းမွာထားျပီး ဆင္ျခင္တဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီဆင္ျခင္မူက လုိအပ္တဲ့ဆင္ျခင္မူပါပဲ။
တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲလုိ႔ ဆင္ျခင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေလာကဓံတရားေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ခံႏုိင္ရည္ရွိပါတယ္။
လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေလာကဓံဆုိတာ တစ္ပါးပါး၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါးထက္မ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႕ေနရတာခ်ည္းပါပဲ။
လာေဘာ၊ အလာေဘာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ျပည့္စံုျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်ိဳ႕တဲ့တယ္။ ယေသာ၊ အယေသာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အျခံအရံေတြေပါမ်ားျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အျခံအရံေတြ ကင္းမဲ့တယ္။ နိႏၵာ၊ ပသံသာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကဲ့ရဲ႕ခံရျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခ်ီးမြမ္းခံရတယ္။ သုခံ၊ ဒုကၡံ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာျပီး၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲတယ္။
အဲဒီလိုအားျဖင့္ ေလာကဓံရွစ္ပါး တစ္ပါးပါး၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါးထက္မ်ားတဲ့ ေလာကဓံေတြနဲ႔ လူသားေတြဟာ အခ်ိန္တုိင္း အခ်ိန္တုိင္း ေတြ႕ၾကံဳေနၾကရတာပါပဲ။
အဲဒီလုိေလာကဓံေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ “တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲ”လုိ႔ ဆင္ျခင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ၾကံဳလာတဲ့ ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ရည္ ရွိသြားပါတယ္။
ၾကံဳေတြ႕လာခါမွ ေကာက္ကာငင္ကာ ဆင္ျခင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သိပ္စိတ္မခ်ရဘူး။ ေလာကဓံေတြနဲ႔ မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ ၾကိဳတင္ျပီး ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မွ စိတ္ခ်ရမယ္။
မၾကံဳေတြ႕ေသးခင္ဆုိတာကေတာ့ -
အမွန္ကေတာ့ ေလာကဓံဆုိတာကေတာ့ အခ်ိန္တုိင္း ၾကံဳေတြ႕ေနတာခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း သိသိသာသာဆုိတဲ့ ေလာကဓံ၊ သိသိသာသာ ေကာင္းတဲ့ ေလာကဓံကိုမွ လူအမ်ားက ေလာကဓံလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေတာ့၊ အဲဒီလို သိသာထင္ရွားတဲ့ ေလာကဓံေတြနဲ႔ မၾကံဳေတြ႕ခင္ကတည္းက “တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲ”လုိ႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္၊ အင္အားပါေအာင္ ဆင္ျခင္ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တကယ္တမ္း သိသာထင္ရွားတဲ့ ေလာကဓံၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ “တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲ”လုိ႔ ဆင္ျခင္လုိက္ရုံနဲ႔ ေလာကဓံကို အလုိအေလ်ာက္ ခံႏုိင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတဲ့ေလာကဓံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကဓံမွန္သမွ် ဘယ္ေလာကဓံမွ မတည္ျမဲပါဘူး။ အေကာင္းျပီးရင္ အဆုိးလာႏုိင္သလို အဆုိးျပီးရင္လည္း အေကာင္းလာနုိင္တာပါပဲ။
ေနမင္းၾကီးဟာ အျမဲတမ္း ထြက္ေပၚထြန္းလင္းမေနပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ ခ်ဳပ္ကြယ္ေမွာင္မုိက္ရပါတယ္။ လမင္းၾကီးဟာလည္း အျမဲတမ္း ဆန္းတက္ျပည့္ျဖိဳး မေနပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ ဆုတ္က်ကြယ္ပရပါတယ္။ လျပည့္ရက္ရွိရင္ လကြယ္ရက္ရွိသလို လဆန္းရက္ရွိရင္ လဆုတ္ရက္လည္း ရွိရတာပါပဲ။
ေလာကဓံတရားေတြဟာ ေနမင္း၊ လမင္းၾကီးေတြနဲ႔ သေဘာခ်င္း တူပါတယ္။ ေလာကဓံေကာင္းဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတုိင္း ဆင္ျခင္ပြားမ်ား ခံႏုိင္အားရွိဖုိ႔အတြက္ မဃေဒ၀လကၤာေလးတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါရေစ။
“ေနကိုပံုျပ၊ လကိုပံုထား၊ မွတ္တံုျငားေလာ့၊ ေနကားထြက္၀င္၊ ေပၚခ်ဳပ္ထင္၏၊ လျပည့္လကြယ္၊ ၾကီး၍ငယ္ခဲ့၊ ထုိ႔ႏွယ္မလြဲ၊ လူခပဲတုိ႔၊ အျမဲခ်မ္းသာ၊ မရွိစြာရွင့္။”
ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္မူရဲ႕ အစြမ္းသတၱိဟာ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။ ေလာကဓံခံႏုိင္တဲ့ စိတ္စြမ္းအားကို ေသျခင္း တရားပြားမ်ားမူက ဖန္တီးေပးႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ေန႔က်ရင္ အမ်ားအားျဖင့္ ဘ၀မွာလိုအင္ဆႏၵေတြ သိပ္မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ ဟုိဟာလည္း ျဖစ္ခ်င္၊ ဒီဟာလည္း ျဖစ္ခ်င္၊ ဟုိဟာလည္း လုပ္ခ်င္၊ ဒီဟာလည္ းလုပ္ခ်င္၊ ဟိုဟာလည္း ရယူခ်င္၊ ဒီဟာလည္း ရယူခ်င္နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြ မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း လုိအင္ဆႏၵ မ်ားရုံတင္မကဘူး၊ ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ပါ လိုအင္ဆႏၵမ်ားေနတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဟုိဟာလည္း ျဖစ္ေစခ်င္၊ ဒီဟာလည္း ျဖစ္ေစခ်င္၊ ဟိုဟာလည္း လုပ္ေစခ်င္၊ ဒီဟာလည္း လုပ္ေစခ်င္၊ ဟိုဂုဏ္ေလးလည္း ယူေစခ်င္၊ ဒီဂုစ္ေလးလည္း ယူေစခ်င္ စသည္အားျဖင့္ လုိအင္ဆႏၵေတြ မ်ားေနတတ္ၾကတယ္။
အဲဒီ လိုအင္ဆႏၵက ဘ၀ေအးခ်မ္းမူကို ျဖစ္ေစတဲ့ လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ ဘ၀ေအးခ်မ္းမူကို ပ်က္စီးေစတဲ့ လုိအင္ဆႏၵဆုိရင္ေတာ့၊ ဥပမာ၊ ဂုဏ္ပကာသနတုိ႔၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူတုိ႔ အဲဒီလို လုိအင္ဆႏၵမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ -
အဲ့ဒီ လုိအင္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ေလာဘစိတ္၊ ေလာဘအပူနဲ႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ အေကာင္အထည္ေပၚလာလုိ႔ မိမိလိုခ်င္တဲ့ ဂုဏ္ပကာသန၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမူ ရျပန္ေတာ့လည္း ေသာကစိတ္၊ ေသာကအပူနဲ႔ ပင္ပန္းဆင္းရဲရပါတယ္။ ဂုဏ္ၾကီးေလ အပူၾကီးေလ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေလ ပင္ပန္းဆင္းရဲေလပါပဲ။
တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲလို႔ ဆင္ျခင္ထားႏုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ တစ္ေန႔က်ရင္ ေသရမွာပဲဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ မိမိအတြက္လည္း လုိအင္ဆႏၵ မမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။
မိမိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္လည္း လိုအင္ဆႏၵ မမ်ားေတာ့တဲ့အတြက္ မိမိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က မိမိရဲ႕ လုိအင္ဆႏၵကို ျဖည့္မေပးတဲ့အခါမွာ စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း မျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ စိတ္ေအးခ်မ္းရပါတယ္။ တုိေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေလးမွာ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနသြားရဖုိ႔က အဓိကပါပဲ။
ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment