ေလာကသစၥာေဆးသမား

 

 တို႕အဘိုးကား

လြယ္ပိုးေဆးအိပ္     ဘယ္ညာခ်ိတ္မည္

ေဆာရိပ္ျခံဳၾကား     ေခ်ာင္းျမင္ဖ်ားထိ

ေတာသားေတာင္သူ     ဖ်ားနာသူကို

ကူညီသည့္စိတ္     ေမတၱာရိပ္တြင္

ေခြ်းသိပ္ေျဖသူ    သမားတည္း  ။

တို႕အဘိုးလွ်င္

ေတာတခြင္ႏွင့္     ျမစ္ျပင္စပ္ၾကား

ကိုယ့္စြမ္းအားႏွင့္    မနားမေန

ဘ၀မလွ     မ၀တ၀

ဆုံရအျဖစ္   မ်ားသာတည္း  ။

လယ္သမားလွ်င္

လုပ္အားကိုသုံး     ထြန္းတုံးကိုငင္

ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္     တကုပ္ကုပ္ႏွင့္

ၾကိဳၚကုတ္ေဖြလည္း......

ေျမခြန္  လူခြန္    စည္းၾကပ္ခြန္တြင္

ကြ်န္ျဖစ္ေနရ   မလွမပ

မ၀တ၀  ။

ယာသမားလွ်င္     

ကိုင္းေတာ၀င္၍     သီးပင္သီးထပ္

သီးညွပ္သီးႏွံ     ရာသီမွန္စြာ

ပ်ိဳးစိုက္ရွာလည္း     

အိမ္မွာ လယ္မွာ     ေခ်ာင္းေျမာင္းမွာလွ်င္

ေျပးစရာေျမ   ေပးစရာေငြ

မြဲျပာေနရ  ။

တို႕တိုင္း  တို႕ေျပ

တို႕ဌာေနမွာ  တို႕ေျမျဖစ္ည္း

ေျမႏွစ္ေျမဆီ     တို႕မမွီရ

မသိရလွ်င္......

အလွပန္းညွိဳး    ဘ၀ဆိုးကို

လွ်ိဳ႕ငုံ႕ မည္သူ ခံမည္နည္း  ။

တို႕အဘြားလွ်င္

အမ်ိဳးတို႕အတြက္     ေတြးမိခ်က္တြင္

ညာဘက္လြယ္ပိုး     ေဆးအိပ္ၾကိဳးႏွင့္

မိုးျပင္ေလေအာက္    ခရီးေထာက္သည္

စပါးက်ီစဲ    လင္းတ၀ဲစဥ္

ဘုန္းရွင္ နာမံ    ဆရာစံ.....ဟု

မည္ခံစည္းၾကပ္     ဓားလွံအပ္လွ်က္

တပ္မည္ဂ႗ဳန္    ေပါင္းစုအုံကာ

သူပုန္  သူပုန္  ထမည္တည္း  ။

အဘိုး ဂ႗ဳန္      တို႕ သူပုန္ေဟ့

အုံလုံးၾကြလာ    လယ္မွာ ယာမွာ

ေခ်ာင္းေျမင္းမွာပါ......

လယ္ယာကို စြန္႕     ထြန္  ႏြား စြန္႕၍

မတြန္႕  မဆုတ္    နယ္ခ်ဲ႕ယုတ္ကို

ဒုတ္  ဓား လက္နက္    လွံသြား သြက္သြက္

ဇာတိစက္ျဖင့္

လက္ရံုးမီးေမာင္း     အုတ္ေအာ္ ေသာင္းေသာင္း

ေပါင္းစုေမာင္းလွ်င္   

ျမန္တခြင္တြင္    ဂုဏ္ရွိန္လြင့္သည္

ငါလွ်င္ သူပုန္    ဤ၀သုန္မွ

ဂ႗ဳန္  တပ္မ    ေအာင္ပြဲတည္း  ။

လယ္သမားအေရး   တို႕အေရးတည္း

တိုူ႕ေသြး တို႕သား      လယ္ယာမ်ားထည့္

ဓားမကိုဆြဲ    တံစဥ္ဆြဲ၍

ျမဲျမံသည့္စိတ္     မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ႏွင့္

တိုူ႕ရိပ္  တို႕ေျပ    တို႕လယ္ေျမကို

တို႕ေတြအမ်ား        ေသြးေခြ်းအားျဖင့္

ပြါးမ်ားၾကံစည္     စိတ္ရည္ ညီလွ်က္

မသယ္မပိုး     နယ္ခ်ဲ႕ဆိုးလွ်င္

ျခံရိုးေက်ာ္ကာ     ေျခနင္းလာ၍

ယာစပ္စိုက္ခင္း     ေျမတလင္းတြင္

အတင္း၀င္ကပ္     သူခိုးငတ္ကို

ခ်ည္းကပ္မခံ     အမ်ိဳးမာန္ႏွင့္

တြန္းလွန္ခဲံသည္    မဟုတ္ေလာ........။

တို႕အဘိုးကား...........

လြယ္ပိုေးဆးအိပ္     ဘယ္ညာခ်ိတ္လွ်က္

ေတာရိပ္ျခံဳၾကား     ေခ်ာင္းျမစ္ဖ်ားမွ

ေတာသားေတာင္သူ     ဖ်ားနာသူကို

ေဖးကူတြဲကာ     ေအးရိပ္ရွာသည့္

ခႏၵာလဲကု     စိတ္လဲကုသည့္

ဖိလြန္းလွ်င္ထ     အုံၾကြျပသည့္

ေလာကသစၥာ.................

        ေဆးသမားတည္း................။                  ။

1978 ဧျပီလ 11 ရက္ေန႕တြင္ ဒီပဲရင္းျမိဳ႕နယ္  လမ္းစဥ္လူငယ္ စည္းရံုးေရးေကာ္မတီမွ ထုတ္ေ၀ေသာ

              ေမာင္ရန္နိဳင္  (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)  ေရးသားတင္ျပခဲ့သည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္...

အရမ္းႏွစ္သက္လို႕ ျပန္လည္ ရွာေဖြျပီး တင္ျပလုိက္ပါတယ္...

      ျပန္လည္မွ်ေ၀သူ

   ေအာင္ေအာင္(မကစ)

 အမွတ္တရ ( 11-3-2013)

         မေလးရွား

လယ္တီေျမသား။..............။ လာလည္နိဳင္ပါတယ္...
www.ninilayy.com 
www.aungsanmks.blogspot.com 
www.ledimyethar.com