၈ - ေဂါဏေပတ၀တၳဳ

၄၆။ ခ်စ္သား သင္သည္ သူရူးကဲ့သို႔ စိမ္းစိုေသာျမက္ကို ရိပ္၍ အသက္ကင္းေသာ ႏြားအုိၾကီးကို စားေလာ့၊ စားေလာ့ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာဆုိ ျမည္တမ္း ေနဘိသနည္း။



၄၇။ သင္ေပးေသာ စိမး္စိုေသာ ျမက္ေၾကာင့္ေသာ္၎၊ ေရေၾကာင့္ေသာ္၎၊ ေသေသာႏြားသည္ (အသက္ရွင္၍) ထ မလာႏုိင္သည္သာတည္း၊ သင္သည္ အျခား ပညာမဲ့သူကဲ့သို႔ ပညာမဲ့၍ မုိက္သူသာ ျဖစ္၏ (ဟု ဖခင္သူၾကြယ္က ေမး၏)။



၄၈။ (ဖခင္) ဤႏြား၏ ဤေျခတုိ႔သည္၎၊ ဤဦးေခါင္းသည္၎၊ အျမီးႏွင့္ တကြေသာ ဤကိုယ္သည္၎၊ မ်က္စိတုိ႔သည္၎ ေရွးအတုိင္း တည္ေနပါကုန္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤႏြားသည္ (အသက္ရွင္၍) ထ ရာပါေသး၏။



၄၉။ (ဖခင္) အဘုိး၏ လက္ေျခတုိ႔ကို၎၊ ကိုယ္ကို၎၊ ဦးေခါင္းကို၎ မေတြ႕ျမင္ရေတာ့ပါ၊ ေျမပံုစု၌ ငိုေနေသာ သင္(ဖခင္) သည္သာလွ်င္ ပညာမဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ (ဟု သားက ျပန္၍ဆုိ၏)။



၅၀။ ေထာပတ္ျဖင့္ သြန္းေလာင္းထားသည္ျဖစ္၍ ရဲရဲညီးညီး ေတာက္ေနေသာ မီးကို ေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလုိက္ ဘိသကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ ငါ၏ သားသည္ ေသာကမီး ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ငါ၏ ပူပန္မူအားလံုးကို ျငိမ္းေအးေစျပီတကား။



၅၁။ သင္သည္ ပူေဆြးမူေသာက ႏွိပ္စက္ေနေသာ ငါ့အား အဖေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ပူေဆြးမူေသာကကို ပယ္ေဖ်ာက္ပါေပ၏၊ သင္သည္ ငါ၏ ႏွလံုး၌မွီေသာ ပူေဆြးမူေသာက တည္းဟူေသာ ဆူးေျငာင့္ကို ႏုတ္ေပျပီတကား။



၅၂။ ငါသည္ ပူေဆြးမူေသာကဟူေသာ ေျငာင့္ကို ႏုတ္ပယ္ျပီးသူ ျငိမ္းခ်မ္းျပီးသူ ျငိမ္းေအးျပီးသူ ျဖစ္ေပေတာ့၏၊ လုလင္ သင္၏ တရားစကားကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ ငါသည္ မပူေဆြးေတာ့ပါ၊ မငိုေၾကြးေတာ့ပါ (ဟု ဆုိ၏)။



၅၃။ သုဇာတသည္ ဖခင္ကို ပူေဆြးျခင္းမွ ဆုတ္နစ္ေစသကဲ့သို႕ ဤအတူ သနားေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ ပညာရွိတုိ႔သည္ (အဖ၏၎၊ တပါးေသာသူတုိ႔၏၎ ပူေဆြးမူေသာကမွဆုတ္နစ္ေစျခင္းကို) ျပဳလုပ္ၾကကုန္၏ (ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာ္ေတာ္မူ၏)။

ရွစ္ခုေျမာက္ေသာ ေဂါဏေပတ၀တၳဳ ျပီး၏။