၅ - တိေရာကု႗ေပတ၀တၳဳ

၁၄။ (ျပိတၱာတုိ႔သည္) မိမိအိမ္သို႔ လာၾက၍ နံရံျပင္ဘက္တုိ႔၌၎၊ လမ္းဆံုလမ္းခြ အိမ္ျခံစပ္တုိ႔၌၎ တံခါး၀ တံခါးေပါက္တုိ႔၌၎ ရပ္တည္ေနၾကကုန္၏။



၁၅။ မ်ားစြာေသာ ထမင္း အေဖ်ာ္ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ကို (လွဴဒါန္းရန္) ျပဳစီရင္ေသာ္လည္း ထုိ(ျပိတၱာ) သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ (ထုိျပိတၱာ သတၱ၀ါတုိ႔ကို) တစံုတေယာက္ေသာ သူကမွ် အမွတ္မရေခ်။



၁၆-၇။ သနားတတ္ေသာ အၾကင္သူတို႔သည္ ေဆြမ်ိဳးျပိတၱာတုိ႔ ကပ္ေရာက္လာေသာအခါ စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္၍ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေဖ်ာ္ေဘာဇဥ္ကို “ဤအလွဴ၀တၳဳသည္ သင္ေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ျပိတၱာတုိ႔အား ျဖစ္ေစသတည္း၊ ေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ျပိတၱာတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာၾကေစကုန္သတည္း” ဟု မိတ္ေဆြအမ်ိဳး ျပိတၱာတုိ႔အတြက္ ရည္ညႊန္း၍ ေပးလွဴကုန္၏၊ ထုိေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ျပိတၱာတုိ႔သည္ ထုိအရပ္သို႔ ညီညြတ္ေပါငး္ဆံု၍ လာေရာက္ၾကကုန္ျပီးလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္ကို (မိမိတုိ႔အား ရည္ညႊန္း၍ ေပးလွဴအပ္သည္ရွိေသာ္) ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳကုန္၏။



၁၈။ အၾကင္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔၏ (ေပးလွဴျခင္းဟူေသာ) အောကာင္းေၾကာင့္ (စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို) ငါတုိ႕ ရၾကကုန္၏၊ ငါတုိ႔၏ အက်ိဳးငွါလည္း ပူေဇာ္မူကို ျပဳၾကကုန္၏၊ ေပးလွဴသူ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္လည္း အက်ိဳးၾကီးကုန္၏၊ ငါတုိ႔၏ ထုိေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ အသက္ရွည္ပါ ကုန္သတည္း။



၁၉။ ထုိျပိတၱာဘံု၌ လယ္ထြန္ျခင္းလည္း မရွိ၊ ႏြားေက်ာင္းျခင္းလည္း မရွိ၊ ထုိျပိတၱာဘံု၌ စည္းစိမ္ဥစၥာရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မူလည္း မရွိ၊ ေရႊေငြျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္မူလည္း မရွိ၊ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားကုန္ေသာ ျပိတၱာတုိ႔သည္ ဤလူ႔ဘံုမွ (ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြတုိ႔) ေပးကမ္းအပ္ေသာ အကုသိုလ္အဘုိ႔ျဖင့္ ထုိျပိတၱာဘံု၌ မွ်တကုန္၏။



၂၀။ ကုန္းျမင့္ရာအရပ္၌ ရြာေသာ မိုးေရသည္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းရာ အရပ္သို႔ စီးသြားသကဲ့သို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသိုလ္အဘုိ႔သည္ ျပိတၱာတုိ႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။



၂၁။ ေရျပည့္ေသာ ျမစ္တုိ႔သည္ သမုဒၵရာကို ျပည့္ေစကုန္သကဲ့သို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာကုသုိုလ္အဘို႔သည္ ျပိတၱာတုိ႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။



၂၂။ ဤသူကား ငါ့အား ဥစၥာကို ေပးဘူးျပီ၊ ငါ၏ (ကိစၥကို) ျပဳဘူးျပီ ဟူ၍ (ေရွးက ျပဳဘူးသည္ကို) ၎ ဤသူကား ငါ၏ ေဆြမ်ိဳးတည္း၊ ငါ၏ မိတ္ေဆြတည္း၊ ငါ၏ ခင္ပြန္းတည္းဟူ၍၎ ရွည္ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ေအာက္ေမ့သူသည္ ျပိတၱာတုိ႔အက်ိဳးငွါ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴရာ၏။



၂၃။ ငိုေၾကြးျခင္းသည္၎၊ စိုးရိမ္ျခင္းသည္၎၊ ထုိမွတပါး ေျပာဆုိျမည္တမ္းျခင္းသည္၎ ျပိတၱာတုိ႔၏ အက်ိဳးငွါ မဟုတ္၊ (သို႔ေသာ္) ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ကား ငိုေၾကြး ေနၾကကုန္၏။



၂၄။ (တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူးလ်က္) သံဃာ၌ ေကာင္းစြာ တည္၍ ေပးလွဴအပ္ေသာ ဤလွဴသည္ ျပိတၱာ၏ ရွည္ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးခ်မး္သာ ျဖစ္ျခင္းအက်ိဳးငွါ တခဏခ်င္း ကပ္ေရာက္ႏုိင္၏။



၂၅။ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍ ေပးလွဴျခင္းဟူေသာ ဤသေဘာကို ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၌ ျပဳရေသာ ၀တ္တရားဟူ၍ ညႊန္ျပအပ္၏၊ ျပိတၱာတုိ႔အား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခငး္ကို ျပဳအပ္သည္လည္း မည္၏၊ ရဟန္းတုိ႔အား ခြန္အားကို ေပးအပ္သည္လည္း မည္၏၊ သင္တုိ႔သည္ ၾကီးက်ယ္ေသာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ား ဆည္းပူးအပ္သည္လည္း မည္၏ (ဟု ေဟာေတာ္မူ၏)။

ငါးခုေျမာက္ေသာ တိေရာကု႗ေပတ၀တၳဳ ျပီး၏။