၇။ သင္သည္ နတ္၌ျဖစ္ေသာ တင့္တယ္ေသာ အဆင္းကို ေဆာင္လ်က္ ေကာင္းကင္ျပင္၌ တည္ဘိ၏၊ အပုပ္နံ႕လူိင္ေသာ သင့္ခံတြင္းကို ပိုးတုိ႔စားကုန္၏၊ သင္သည္ ေရွးဘ၀က အဘယ္ကံကို ျပဳခဲ့သနည္း (ဟု အသွ်င္နာရဒက ေမး၏)။
၈။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရွးအခါက ယုတ္မာ၍ အလြန္ၾကမ္းထမး္ေသာ စကားရွိသူ ရဟန္းျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ ျခိဳးျခံစြာက်င့္ေသာ သေဘာကား ရွိခဲ့ပါ၏၊ ႏူတ္ျဖင့္ မေစာင့္စည္းခဲ့ပါ၊ ငါသည္ ကိုယ္အက်င့္ေၾကာင့္ နတ္၌ျဖစ္ေသာ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္းကိုမူ ရခဲ့ပါ၏၊ ကုန္းတုိက္ျခင္းေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္ခံတြင္းသည္ ပုပ္ရပါ၏။
၉။ အသွ်င္နာရ၏ ဤအကြ်ႏု္ပ္၏ ရုပ္အဆင္းကုိ အရွင္ဘုရားကိုယ္တုိင္ ျမင္ရပါျပီ၊ သနားေစာင့္ေရွာက္တတ္ကုန္ေသာ (သူတပါးကအက်ိဳးကို က်င့္ျခင္း၌) လိမၼာကုန္ေသာ ဘုရားစေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ “ကုန္းတုိက္ေသာ စကားကို မေျပာဆုိလင့္ မမွန္စကားကို မေျပာဆုိလင့္၊ (ဤသို႔ ေစာင့္စည္းသည္ရွိေသာ္) သင္သည္ လုိလား ေတာင့္တအပ္ေသာ နတ္စည္းစိမ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ရေသာ နတ္ျဖစ္ရလတၱံ႕” ဟူေသာ စကားကို ေျပာဆုိကုန္၏၊ (ထုိစကားမ်ိဳးကိုသာ အကြ်ႏု္ပ္ ေျပာဆုိလုိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္၏)။
Thursday 11 August 2011
၃ - ပူတိမုခေပတ၀တၳဳ
သံုးခုေျမာက္ေသာ ပူတိမုခေပတ၀တၳဳ ျပီး၏။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment