၉၈၁။ ခုိင္ခံ့ေသာ ေလးရွိေသာ သင္သည္ သစ္သားႏွစ္ေလးကို ေထာက္၍ ရပ္ေနဘိ၏၊ သင္သည္ ျပည့္ရွင္မင္းျဖစ္သေလာ၊ မင္းသားျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ေတာ၌ က်က္စားတတ္ေသာ မုဆုိးျဖစ္သေလာ (ဟု အသွ်င္မဟာကစၥည္းက ေမး၏)။
၉၈၂။ အရွင္ဘုရား အကြ်နု္ပ္သည္ အႆကမင္း၏ သားပါတည္း၊ ေတာ၌ က်က္စားပါ၏၊ အရွင္ရဟန္း အကြ်ႏု္ပ္၏ အမည္ကို အရွင္ဘုရားအား ေျပာၾကားပါ၏၊ အကြ်နု္ပ္ကို သုဇာတဟူ၍ လူအမ်ား သိၾကပါကုန္၏။
၉၈၃။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ သားသမင္တုိ႔ကို ရွာေဖြလ်က္ ေတာအုပ္ၾကီးသို႔ သက္၀င္သည္ရွိေသာ္ ထုိသမင္ကိုမူကား မေတြ႕ျမင္ရပါ၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အရွင္ဘုရားကိုသာလွ်င္ ျမင္ရ၍ ရပ္ေနပါ၏ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၉၈၄။ ဘုန္းၾကီးေသာ မင္းသား သင္၏ လာေရာက္ျခင္းသည္ ေကာင္းေသာလာေရာက္ျခင္း ေပတည္း၊ ထုိမွတပါး သင္၏ လာျခင္းသည္ မေကာင္းေသာ လာေရာက္ျခင္းမဟုတ္၊ ဤေရအုိးမွ ေရကိုယူ၍ သင္၏ ေျခတုိ႔ကို ေဆးေၾကာေလာ့။
၉၈၅။ ေတာင္ေျမာင္ေခ်ာက္ၾကားမွ ေဆာင္ယူထားေသာ ဤေသာက္ေရသည္လည္း ေအးျမ၏၊ မင္းသား ထုိေသာက္ေရကို ေသာက္၍ ျမက္အခင္း၌ ထုိင္ေလေလာ့ (ဟု အသွ်င္မဟာကစၥည္းက မိန္႕ဆုိ၏)။
၉၈၆။ ရဟန္းျမတ္ အရွင္၏ စကားသည္ ေကာင္းပါေပစြာ့တကား၊ နာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အျပစ္ကင္းပါေပ၏။ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ စပ္ပါေပ၏၊ သာယာပါေပ၏၊ အက်ိဳးစီးပြားကို သိ၍ ေျပာဆုိပါေပ၏။
၉၈၇။ ရဟန္းျမတ္ ေတာ၌ေနေသာ အရွင္ဘုရား၏ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းသည္ အဘယ္ပါနည္း၊ ေမးျမန္းပါ၏၊ ေျဖၾကားေတာ္မူပါေလာ့၊ အရွင္ဘုရား၏ စကားကို နာယူ၍ (ပစၥဳပၸန္ တမလြန္) အက်ိဳးရွိေသာ တရားအစုကို ေကာင္းစြာ က်င့္လုိပါ၏( ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၉၈၈။ မင္းသား ခပ္သိမး္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔အား မညွဥ္းဆဲျခင္းကို ငါတုိ႔ႏွစ္သက္၏၊ ခုိးယူျခင္းမွ၎၊ မိမိမယားကို လြန္၍ တပါးေသာ မိန္းမတုိ႔ႏွင့္ ေမထုန္အက်င့္ကို က်င့္ျခင္းမွ၎ ၊ ေသအရက္ကို ေသာက္ျခင္းမွ၎ ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကဥ္၏။
၉၈၉။ (ဆုိအပ္ကုန္ျပီးေသာ အကုသိုလ္တရားတုိ႔မွ) ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၎ (ကိုယ္ႏူတ္ ႏွလံုးတုိ႔ျဖင့္) ညီညြတ္စြာ က်င့္ျခင္း၎ (ပရိယတ္တရား၌) အၾကားအျမင္မ်ားျခင္း၎ သူတပါးတုိ႔ျပဳအပ္ေသာ ေက်းဇူးကို သိျခင္း၎ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ပင္လွ်င္ ခ်ီးမြမ္းထုိက္ကုန္ေသာ ထုိတရားတုိ႔ကို ခ်ီးမြမ္းအပ္ကုန္၏။
၉၉၀။ မင္းသား ေသျခင္း သေဘာသည္ သင္၏အနီး၌ တည္၏၊ ငါးလအတြင္းသာ အသက္ရွင္လတၱံ႕၊ မင္းသား သိေလေလာ့ မိမိကိုယ္ကို (အပါယ္ဆင္းရဲမွ) လြတ္ေစေလာ့ (ဟု အသွ်င္မဟာကစၥည္က မိန္႕ဆုိ၏)။
၉၉၁။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ အဘယ္ဇနပုဒ္သို႔ သြား၍ အဘယ္သို႔ေသာ အမူကို၎၊ အဘယ္သို႔ေသာ ေယာက္်ားမ်ား ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ ကိစၥကို၎ ျပဳ၍ အဘယ္မည္ေသာ အတတ္ျဖင့္လည္း မအုိမေသျဖစ္ရပါအံ့နည္း (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၉၉၂။ မင္းသား သတၱ၀ါသည္ အၾကင္အရပ္သို႕ သြားေသာ္ မအုိရာ မေသရာ၊ ထုိမအိုမေသရာေသာ အရပ္သည္ မရွိ၊ (မအုိမေသေသာ) အမူကိစၥသည္၎၊ အတတ္သည္၎၊ ေယာက္်ားမ်ား ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ ကိစၥသည္၎ မရွိေခ်။
၉၉၃။ မ်ားေသာ ဥစၥာရွိကုန္ေသာ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိကုန္ေသာ မင္းမ်ိဳး၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ မ်ားစြာေသာ ဥစၥာစပါးသည္လည္း ရွိကုန္ေသာ ထုိထုိုတိုင္းျပည္အရွင္ ဘုရင္တုိ႔သော္မွလည္း အုိရကုန္ ေသရကုန္ေသး၏။
၉၉၄။ အႏၶက၀ေ႑ဳ၏ သားတုိ႔သည္ ရဲရင့္သတၱိ ရွိကုန္၏ လံု႕လရွိကုန္၏၊ ရန္သူအားကို ႏွိမ္ႏွင္းပုတ္ခတ္နုိင္ေလ့ရွိကုန္၏ဟု သင္ၾကားဘူးသည္ မဟုတ္ေလာ့၊ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ လေနတုိ႔ႏွင့္တူေသာ ထုိသူတုိ႔ေသာ္မွလည္း အသက္ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၍ ပ်က္စီးရကုန္ေသး၏။
၉၉၅။ မင္းမ်ိဳးတုိ႔၎၊ ပုဏၰားမ်ိဳးတုိ႔၎၊ ကုန္သည္မ်ိဳးတုိ႔၎၊ သူဆင္းရဲမ်ိဳးတုိ႔၎ ဒြန္းစ႑ားမ်ိဳး ပန္းမူိက္သြန္(ဘင္က်ံဳး) မ်ိဳးတုိ႔၎ ဇာတ္အားျဖင့္ ဤသို႔ ဆုိအပ္ခဲ့ျပီး သူတုိ႔သည္၎ တပါးေသာ အမ်ိဳးဇာတ္ရွိသူတုိ႔သည္ အုိရ ေသရကုန္ေသး၏။
၉၉၆။ အ႒ကစေသာ ရေသ့ပုဏၰားတုိ႔ ၾကံစည္ထားေသာ အဂၤါေျခာက္ပါးရွိေသာ ဗဒင္က်မး္ကို (ရြတ္ဘတ္သရဇၥ်ာယ္) ႏုိင္ကုန္ေသာ ဤဆိုအပ္ျပီးေသာ အတတ္ပညာတုိ႔သည္၎ တပါးေသာ အမ်ိဳးဇာတ္ရွိသူတုိ႔သည္၎ အုိရ ေသရကုန္ေသး၏။
၉၉၇။ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ကာယကံ ၀စီကံရွိကုန္ေသာ ေစာင့္စည္းအပ္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ေသာ ကိေလသာတုိ႔ကို ပူပန္ေစတတ္ေသာအက်င့္ရွိကုန္ေသာပုထုဇဥ္ ေသကၡရေသ့ျမတ္တုိ႔ ေသာ္မွလည္း ေသေပ်ာက္ခ်ိန္ ေရာက္သည့္ ကာလ၌ ခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႕ပစ္ရကုန္ေသး၏။
၉၉၈။ ပြါးအပ္ျပီးေသာ စိတ္ရွိကုန္ေသာ ျပဳအပ္ျပီးေသာ (မဂ္) ကိစၥရွိကုန္ေသာ သဘာ၀တရားတုိ႔မွ လြတ္ကုန္ျပီးေသာ ရဟႏၱာတုိ႔ေသာ္မွလည္း ကုသုိလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ႏွစ္ပါးတုိ႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဤခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႕ပစ္ရကုန္ေသး၏ (ဟု အသွ်င္မဟာကစၥည္းက မိန္႕ဆုိ၏)။
၉၉၉။ ရဟန္းျမတ္ အရွင္ဘုရားသည္ အက်ိဳးစီးပြါးရွိေသာ ဂါထာတုိ႔ကို ေကာင္းစြာေဟာအပ္ပါျပီ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာျခင္းျဖင့္ ရူေစအပ္သည္ ျဖစ္ပါ၏၊ အရွင္ဘုရားသည္ သာလွ်င္ အကြ်ႏု္ပ္၏ မွီခိုကိုးကြယ္ရာျဖစ္ပါေလာ့ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၁၀၀၀။ သင္သည္ ငါ့ကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ မဆည္းကပ္လင့္၊ ငါသည္ အၾကင္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၏၊ သာကီ၀င္မင္းသား ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ၾကီးျမတ္ေသာ လံု႕လရွိေတာ္မူေသာ ထုိ ျမတ္စြာဘုရားကုိသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ေလေလာ့ (ဟု မိန္႕ဆုိ၏)။
၁၀၀၁။ အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္ဇနပုဒ္၌ ရွိပါသနည္း၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း တုဘက္မရွိ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ျခင္းငွါ သြားပါအံ့ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၁၀၀၂။ ၾသကၠာကမင္းမ်ိဳးမွ ဆင္းသက္၍ ေယာက္်ားျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိအေရွ႕ဇနပုဒ္၌ ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ကား ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူေလျပီ (ဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏)။
၁၀၀၃။ အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကယ္၍ တည္ရွိေတာ္မူေသးသည္ရွိေသာ္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ယူဇနာတေထာင္တုိင္တုိင္ ေ၀းေသာ္လည္း ဆည္းကပ္ျခင္းငွါ သြားပါအံ့။
၁၀၀၄။ အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရာသည္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးေသာ ၾကီးေသာ လံု႕လရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို အကြ်ႏု္ပ္သည္ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
၁၀၀၅။ အကြ်နု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အတုမရွိေသာ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ လူသံုးပါးတုိ႔၏ နတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ (တပည့္သား) သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
၁၀၀၆။ အကြ်နု္ပ္သည္ (ယခု ခ်က္ခ်င္း) လ်င္စြာပင္ သူ၏အသက္ကို သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊ ေလာက၌ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊ ေသရည္ေသရက္ကို မေသာက္စားပါ၊ မမွန္ေသာ စကားကိုလည္း မေျပာဆုိေတာ့ပါ၊ မိမိမယားျဖင့္သာလွ်င္ ႏွစ္သက္ ေရာင့္ရဲပါေတာ့အံ့ (ဟု ၀န္ခံေလွ်ာက္ထား၏)။
၁၀၀၇။ ၾကီးျမတ္ေသာ အေရာင္ရွိ၍ ေရာင္ျခည္တေထာင္ ေဆာင္ေသာ ေနဗိမာန္သည္ ေကာင္းကင္၌ လွည္လည္သြားလာလ်က္ အရပ္မ်က္ႏွာတုိ႔၌ ထြန္းလင္း ေတာက္ပသကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ ထက္၀န္းက်င္ အခ်င္းအားျဖင့္ ခုႏွစ္ယူဇနာရွိေသာ သင္၏ ဤရထားၾကီးသည္ ထုိဗိမာန္ႏွင့္ တူ၏။
၁၀၀၈။ (သင္၏ရထားကို) ေရႊျပားတုိ႔ျဖင့္ ထက္၀န္းက်င္မွ ဖံုးလႊမ္းအပ္၏၊ လွည္းသန္ရင္းကို ပုလဲတုိ႔ျဖင့္၎၊ ပတၱျမားတို႔ျဖင့္၎ အဆန္းတၾကယ္ ျပဳလုပ္အပ္၏၊ ေကာင္းစြာ ဖန္ဆင္းအပ္ကုန္ေသာ ေၾကာင္မ်က္ရြဲျဖင့္ ျပီးကုန္ေသာ ေရႊအေရး ေငြအေရးတုိ႔သည္ (ရထားကို) တင့္တယ္ေစကုန္၏။
၁၀၀၉။ ရထား၏ ဤ၀က္စြယ္ရင္းကိုလည္း ေၾကာင္မ်က္ရြဲျဖင့္ ဖန္ဆင္းအပ္၏၊ ဤထမး္ပိုးကိုလည္း ပတၱျမားနီျဖင့္ အဆန္းတၾကယ္ ျပဳအပ္၏၊ ေရႊတန္ဆာျဖင့္၎၊ ေငြတန္ဆာျဖင့္၎၊ ဆင္ယင္အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ကဲ့သို႕ လ်င္ျမန္ျခင္း ရွိကုန္ေသာ ဤ (အႆတုိရ္) ျမင္းတုိ႔သည္ တင့္တယ္ကုန္၏။
၁၀၁၀။ အျခံအရံရွိေသာ နတ္သား အာဇာနည္ျမင္းတေထာင္ကေသာ ယာဥ္ရွိေသာ နတ္တုိ႔၏ အရွင္သိၾကားမင္းသည္ တည္ေနသကဲ့သို႔ ထုိ႔အတူ (မိမိတန္ခိုးျဖင့္ အလံုးစံုေသာ ဤအရပ္ကို) လႊမး္မိုး၍ တည္ေသာ သင္သည္ ေရႊရထား၌ တည္ေနဘိ၏၊ ပညာရွိေသာ သင့္ကို ေမးပါ၏၊ အဘယ္သို႔ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဤသို႔ မ်ားျမတ္ေသာ အျခံအရံကို သင္ရေလသနည္း (ဟု အသွ်င္ကစၥည္းက ေမး၏)။
၁၀၁၁။ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရွးဘ၀က သုဇာတ အမည္ရွိေသာ မင္းသား ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါ၏၊ အရွင္ဘုရားသည္လည္း အကြ်ႏု္ပ္ကို ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းငွါေစာင့္စည္းမူ သီလ၌ ညႊန္႕ၾကားခဲ့ဘူးပါ၏။
၁၀၁၂။ အရွင္ဘုရားသည္ အကြ်ႏု္ပ္၏ အသက္ကုန္ျခင္းကိုလည္း (အနာဂတံသဉာဏ္ျဖင့္) သိေတာ္မူ၍ သုဇာတမင္းသား “ဤသရီရဓာတ္ေတာ္ကို ပူေဇာ္ေလေလာ့၊ ယင္းသို႔ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ သင္၏ အက်ိဳးငွါ ျဖစ္လတၱံ႕” ဟု ဆုိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သရီရဓာတ္ေတာ္ကို ေပးခဲ့ဘူးပါ၏။
၁၀၁၃။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေကာင္းစြာအားထုတ္လ်က္ ထုိသရီရဓာတ္ေတာ္ကို နံ႕သာတုိ႔ျဖင့္၎ ပန္းတုိ႔ျဖင့္၎ ပူေဇာ္ရ၍ လူ၌ျဖစ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႕ပစ္ရသည္ရွိေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရပါ၏။
၁၀၁၄။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရွိေသာ အထူးထူးေသာ ငွက္မ်ိဳးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ နႏၵ၀န္ဥယ်ာဥ္၌ ကကုန္ သီဆုိကုန္ေသာ နတ္သမီးတုိ႔ ျခံရံအပ္သည္ျဖစ္၍ ေမြ႕ေလ်ာ္ရပါ၏ (ဟု ေျဖၾကား၏)။
No comments:
Post a Comment