၁၀။ နိႆာရဏီယသုတ္

ထြက္ေျမာက္ရာ နိႆရဏဓာတ္ ၅-မ်ိဳးဟူသည္မွာ -

ဤသာသနာေတာ္၌ -

၁။ အသုဘစ်ာန္ရျပီး အသုဘစ်ာန္၌ အသားက်ေနေသာ ရဟန္းသည္ မိမိစိတ္ကို ကာမဂုဏ္သို႔ ေစလႊတ္ၾကည့္ေသာအခါ ထုိစိတ္သည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မေျပး၀င္၊ မၾကည္လင္၊ မရပ္တည္၊ မနစ္၀င္။

ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း အသုဘစ်ာန္ကို ႏွလံုးသြင္းေသာ အခါ၌ကား ထုိစ်ာန္စိတ္၌ ေျပး၀င္သည္၊ ၾကည္လင္သည္၊ ရပ္တည္သည္၊ နစ္၀င္သည္။

ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ အသုဘအာရုံသို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေနသည္၊ အသုဘစ်ာန္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္ပြါးေစသည္။

၎ျပင္ ကာမဂုဏ္တုိ႔မွလည္း ထေျမာက္ကြ်တ္လြတ္သည္၊ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆင္းရဲပူပန္ေၾကာင္း အာသေ၀ါတရားတုိ႔မွ လြတ္ကင္းသည္၊ ယင္းကာမဂုဏ္ဆုိင္ရာ ေ၀ဒနာကိုလည္း မခံစားရ။

ဤ အသုဘစ်ာန္စိတ္ကို ကာမဂုဏ္တုိ႔မွ ထြက္ေျမာက္ရာ ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္သည္။


၂။ ေမတၱာစ်ာန္ရျပီး ေမတၱာစ်ာန္၌ အသားက်ေနေသာ ရဟန္းသည္ မိမိစိတ္ကို ဗ်ာပါဒ(ပ်က္စီးေစလိုမူ) သို႔ ေစလႊတ္ၾကည့္ေသာအခါ ထုိစိတ္သည္ ဗ်ာပါဒ၌ မေျပး၀င္၊ မၾကည္လင္၊ မရပ္တည္၊ အနစ္၀င္။

ဗ်ာပါဒမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ေမတၱာစ်ာန္ကို ႏွလံုးသြင္းေသာ အခါ၌ကား ထုိစ်ာန္စိတ္၌ ေျပး၀င္သည္၊ ၾကည္လည္သည္၊ ရပ္တည္သည္၊ နစ္၀င္သည္။

ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ ခ်စ္အပ္ျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ သတၱ၀ါအာရုံသို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေနသည္၊ ေမတၱာစ်ာန္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္ပြါးေစသည္။

၎ျပင္ ဗ်ာပါဒမွလည္း ထေျမာက္ကြ်တ္လြတ္သည္၊ ဗ်ာပါဒႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ ဗ်ာပါဒေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆင္းရဲပူးပန္ေၾကာင္း အာသေ၀ါတရားတုိ႔မွ လြတ္ကင္းသည္၊ ယင္းဗ်ာပါဒဆုိင္ရာ ေ၀ဒနာကိုလည္း မခံစားရ။

ဤ ေမတၱာစ်ာန္စိတ္ကို ဗ်ာပါဒမွ ထြက္ေျမာက္ရာ ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္သည္။


၃။ ကရုဏာစ်ာန္ရျပီး ကရုဏာစ်ာန္၌ အသားက်ေနေသာ ရဟန္းသည္ မိမိစိတ္ကို ၀ိဟိ ံသာ(ညွဥ္းဆဲမူ)သို႔ ေစလႊတ္ၾကည့္ေသာအခါ ထုိစိတ္သည္ ၀ိဟိ ံသာ၌ မေျပး၀င္၊ ၾကည္လင္သည္၊ ရပ္တည္သည္၊ နစ္၀င္သည္။

ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ ဒုကၡိတသတၱ၀ါအာရုံသို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေနသည္၊ ကရုဏာစ်ာန္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္ပြါးေစသည္။

၎ျပင္ ၀ိဟိ ံသာမွလည္း ထေျမာက္ကြ်တ္လြတ္သည္၊ ၀ိဟိ ံသာႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ ၀ိဟိ ံသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆင္းရဲပူပန္ေၾကာင္း အာသေ၀ါတရားတုိ႔မွ လြတ္ကင္း သည္၊ ယင္း၀ိဟိ ံသာဆုိင္ရာ ေ၀ဒနာကိုလည္း မခံစားရ။

ဤ ကရုဏာစ်ာန္စိတ္ကို ၀ိဟိ ံသာမွ ထြက္ေျမာက္ရာ ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္သည္။


၄။ အရူပစ်ာန္ရျပီး အရူပစ်ာန္၌ အသားက်ေနေသာ ရဟန္းသည္ မိမိစိတ္ကို ကသိုဏ္းရုပ္သို႔ ေစလႊတ္ၾကည့္ေသာအခါ ထုိစိတ္သည္ ကသုိဏ္းရုပ္၌ မေျပး၀င္ မၾကည္လင္၊ မရပ္တည္၊ မနစ္၀င္။

ကသုိဏ္းရုပ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း အရူပစ်ာန္ကို ႏွလံုးသြင္းေသာ အခါ၌ကား ထုိစ်ာန္စိတ္၌ ေျပး၀င္သည္၊ ၾကည္လင္သည္၊ ရပ္တည္သည္၊ နစ္၀င္သည္။

ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ ေကာင္းကင္ပညတ္စေသာ မိမိအာရုံသို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေနသည္၊ အရူပစ်ာန္စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္ပြါးေစသည္။

၎ျပင္ ကသုိဏ္းရုပ္မွလည္း ထေျမာက္ကြ်တ္လြတ္သည္၊ ကသိုဏ္းရုပ္ႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ ကသုိဏ္းရုပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆင္းရဲပူပန္ေၾကာင္း အာသေ၀ါတရားတုိ႔မွ လြတ္ကင္းသည္၊ ယင္းကသိုဏ္းရုပ္ဆိုင္ရာ ေ၀ဒနာကိုလည္း မခံစားရ။

ဤ အရူပစ်ာန္စိတ္ကို ကသိုဏ္းရုပ္မွ ထြက္ေျမာက္ရာ ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္သည္။


၅။ စ်ာန္မရ ရဟႏၱာရဟန္းသည္ မိမိစိတ္ကို သကၠာယ(ထင္ရွား ရွိေသာ ခႏၶာငါးပါး)သို႔ ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ေသာ အခါ ထုိစိတ္သည္ သကၠာယ၌ မေျပး၀င္၊ မၾကည္လင္၊ မရပ္တည္၊ မနစ္၀င္။

သကၠာယမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း အရဟတၱဖိုလ္ကို ႏွလံုးသြင္းေသာ အခါ၌ကား ထုိအရဟတၱဖုိလ္၌ ေျပး၀င္သည္၊ ၾကည္လင္သည္၊ ရပ္တည္သည္၊ နစ္၀င္သည္။

ထုိရဟန္း၏ စိတ္သည္ နိဗၺာန္အာရုံသို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေနသည္၊ အရဟတၱဖုိလ္ကို ေကာင္းစြာ ျဖစ္ပြါးေစသည္။

၎ျပင္ သကၠာယမွလည္း ထေျမာက္ကြ်တ္လြတ္သည္၊ သကၠာယႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ သကၠာယေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ဆင္းရဲပူပန္ေၾကာင္း အာသေ၀ါတရားတုိ႔မွ လြတ္ကင္းသည္၊ ယင္းသကၠာယဆုိင္ရာ ေ၀ဒနာကိုလည္း မခံစားရ။

ဤ အရဟတၱဖုိလ္ကို သကၠာယမွ ထြက္ေျမာက္ရာ ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္သည္။

ထုိရဟန္းမွာ -

ကာမဂုဏ္, ဗ်ာပါဒ, ၀ိဟိ ံသာ, ကသုိဏ္းရုပ္, သကၠာယတုိ႔၌ ႏွစ္သက္မူသည္ မကိန္းေအာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤရဟန္းကို -

အႏုသယ မကိန္းေသာ ရဟန္း, တဏွာျပတ္ျပီးေသာ ရဟန္, သံေယာဇဥ္ လြန္ျပီးေသာ ရဟန္း, မာနကို ေကာင္းစြာ ႏုတ္ပယ္ျပီးေသာ ေၾကာင့္ ၀ဋ္ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳျပီးေသာ ရဟန္းဟူ၍ ဆုိရမည္။


ေဆာင္ - အသုဘမွာ၊ ကာမ ကြာ၏ ေမတၱာစ်ာန္ကား၊ ပယ္ရွား ဗ်ာပါ၊ ကရုဏာစ်ာန္၊ ပယ္ရန္ ၀ိဟိ ံသာ၊ ရုပ္ ပယ္ခြါရန္၊ အရူစ်ာန္ ပြါး၊ ပယ္ရွား သကၠာယ၊ အရဟတၱဖုိလ္၊ စဥ္တုိင္းကို၊ မိန္႕ဆုိ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း။

ဒသမသုတ္ ျပီး၏။

၅-ခုေျမာက္ ျဗာဟၼဏ၀ဂ္ ျပီးျပီ။

စတုတၳသုတ္ - ၅၀ ျပီးျပီ။