ျမတ္စြာဘုရား ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ အထြတ္တပ္ေသာ ေက်ာင္းၾကီး၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူစဥ္ ကာရဏပါလီပုဏၰားက လိစၦ၀ီမင္းတုိ႔၏ အလုပ္ကို ဦးေဆာင္ ျပဳလုပ္ခုိင္းေနသည္၊ သူသည္ ပိဂၤ ိယာနီပုဏၰားအေ၀းမွ လာသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ဤသို႔ ေမးျမန္းလုိက္သည္ -
“အရွင္ပိဂၤ ိယာနီသည္ ယခု မြန္းတည့္ခ်ိန္၌ အဘယ္အရပ္မွ လာပါသနည္း?။”
“အကြ်ႏု္ပ္ အရွင္ေဂါတမထံမွ လာခဲ့ပါသည္။”
“အရွင္ပိဂၤ ိယာနီသည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရပါသနည္း၊ ပညာဆုိင္ရာ၌ ရဟန္းေဂါတမကို ပညာရွိဟု မွတ္ထင္ပါသေလာ?။”
“အကြ်ႏု္ပ္က ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းေဂါတမ၏ ပညာထက္ျမက္မူကို သိႏုိင္မွာလဲ၊ ရန္းေဂါတမကဲ့သို႔ ထက္ျမက္သူသာ ရဟန္းေဂါတမ၏ ပညာထက္ျမက္မူကို သိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။”
“လာလွခ်ည္လား၊ ရဟန္းေဂါတမကို တယ္ခ်ီးမြမ္းေနပါလား?။”
“အကြ်ႏု္ပ္က ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းေဂါတမကို ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ခ်ီးမြမ္းႏုိင္မွာလဲ။
ထုိအရွင္ေဂါတမသည္ အားလံုးထက္ ခ်ီးမြမ္းထုိက္ ျမတ္သူျဖစ္၍ နတ္လူတုိ႔ထက္ ျမတ္ေသာသူ ျဖစ္ပါသည္။”
“အဘယ္အက်ိဳးထူးကို ေကာင္းစြာျမင္၍ အရွင္ပိဂၤ ိယာနီက ရဟန္းေဂါတမ အေပၚမွာ ဤမွ်ေလာက္ အလြန္႕အလြန္ ၾကည္ညိဳေနပါသနည္း?”
ထုိအခါ ပိဂၤ ိယာနီက ဤသို႔ ေျပာဆုိသည္ -
“၁။ အေကာင္းဆံုးအရသာျဖင့္ ေက်နပ္ျပီးသူသည္ အညံ႕စား အျခားအရသာမ်ားကို မေတာင့္တေတာ့သကဲ့သို႔၊
ဤအတူသာ အရွင္ေဂါတမ၏ သုတ္, ေဂယ်, ေသယ်ာကရဏ, အဗၻဳတဓမၼျဖစ္သည့္မြန္ျမတ္ေသာ တရားမ်ားကို နာရျပီးေသာအခါ အျခားေသာ သမဏ ျဗဟၼဏတုိ႔၏ အယူ၀ါဒမ်ားကို မေတာင့္တေတာ့ေခ်။
၂။ ဆာေလာင္ျပီး အားနည္းေနသူသည္ ပ်ားမုန္႕ဆုပ္ကို ရ၍ အရသာခံယူ ျမည္းစားၾကည့္ေသာအခါ ေနာက္ထပ္ အျခားအရသာတစ္မ်ိဳး ရွာစရာမလုိေလာက္ေအာင္ ေကာင္းျမတ္သည့္အရသာကို ရရွိထားသကဲ့သို႔၊
ဤအတူသာ အရွင္ေဂါတမ၏ မြန္ျမတ္ေသာ တရားမ်ားကို နာရျပီးေသာအခါ ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္း စိတ္ခ်မ္းသာမူကို အျပည့္အ၀ ရသည္သာတည္း။
၃။ စႏၵကူးေရႊတံုး, စႏၵကူးနီတံုး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရသူသည္ အရင္း, အလယ္, အဖ်ား တစ္ေနရာရာကို နမ္းသည့္အခါတုိင္း ေနာက္ထပ္ အျခားနံ႕သာတစ္မ်ိဳး ရွာဖြယ္မလုိေလာက္ေအာင္ အလြန္ေကာင္းျမတ္သည့္ နံ႕သာကို ရထားသကဲ့သို႔၊
ဤအတူသာ အရွင္ေဂါတမ၏ မြန္ျမတ္ေသာ တရားမ်ားကို နာရျပီးေသာအခါ ႏွစ္သက္ ၀မ္းေျမာက္မူကို အျပည့္အ၀ ရသည္သာတည္း။
၄။ အနာေရာဂါႏွိပ္စက္ခံရသည္ျဖစ္၍ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္လ်က္ ျပင္းထန္စြာလည္း မက်န္းမာသူ၏ အနာေရာဂါကို တတ္ကြ်မ္းနားလည္ေသာ ေဆးဆရာက ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးသကဲ့သုိ႔၊
ဤအတူသာ အရွင္ေဂါတမ၏ မြန္ျမတ္ေသာ တရားမ်ားကို နာရျပီးေသာအခါ စုိးရိမ္ျခင္း၊ ငိုေၾကြးျခင္း၊ ဆငး္ရဲျခင္း, ႏွလံုးမသာယာျခင္း, ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတုိ႔သည္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
၅။ ၾကည္လင္ခ်ိဳျမိန္ ေအးျမသည့္ ေရလည္းရွိ, ဆိပ္ကမ္းေကာင္းလည္းရွိ, ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ရာလည္း ေကာင္းျပီး သစ္ပင္မ်ိဳးစံု အုပ္ဆုိင္းေနေသာ ေရကန္ရွိရာသည္၊ ထုိေရကန္၌ ေႏြ ေနပူဒဏ္ ႏွိပ္စက္ခံရကာ ခရီးပန္းေနသူသည္ လုိအပ္သလုိ ေသာက္, ခ်ိဳးလုိက္ေသာအခါ ပူေလာင္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္း ပူအုိက္ျခင္း အားလံုး ျငိမ္းေအးသြားသကဲ့သို႔၊
ဤအတူသာ အရွင္ေဂါတမ၏ မြန္ျမတ္ေသာ တရားမ်ားကို နာရျပီးေသာအခါ ပူေလာင္မူ ပင္ပန္းမူ ပူအုိက္မူ အားလံုးျငိမ္းေအးသြားသည္။”
ပိဂၤ ိယာနီက ဤသို႔ ဆုိလုိက္ေသာအခါ -
ကာရဏပါလီပုဏၰားသည္ ေနရာမွ ထ, ၀ဲဖက္ပခံုးေပၚ ကိုယ္ရုံကို တင္ကာ, ယာဖက္ဒူးကို ေျမေပၚ ေထာက္လ်က္, ျမတ္စြာဘုရားရွိရာသို႔ လက္အုပ္ခ်ီျပီး -
“နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
(အရဟံဂုဏ္ရွင္ သမၼာသမၺဳဒၶဳဂုဏ္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားကို အကြ်ႏု္ပ္ ရွိခိုးပါသည္)
ဟု ၃-ၾကိမ္ ဥဒါနး္က်ဴးရင့္လုိက္ေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ကာရဏပါလီပုဏၰားက ဤသို႔ ေျပာဆုိလုိက္ေလသည္ -
“အရွင္ပိဂၤ ိယာနီ !
အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပသည္၊
အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပသည္၊
ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
ဖံုးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ေျပာျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
မ်က္စိလည္သူကို လမ္းမွန္ေျပာျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း
မ်က္စိအျမင္ရွိသူမ်ား ျမင္စရာမ်ားကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟူေသာ စိတ္ထားျဖင့္ အမုိက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ညွိထြန္း ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း
အရွင္သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တရားကို ျပသေပးပါေပသည္။
အကြ်ႏု္ပ္သည္ -
ထုိအရွင္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါသည္၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ပါသည္၊ သံဃာေတာ္ကုိလည္း ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါသည္၊ အရွင္ပိဂၤ ိယာနီသည္ အကြ်ႏု္ပ္ကို ယေန႕မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး ရတနာ ၃-ပါးကို ကိုးကြယ္ဆညး္ကပ္တတ္သူ ဥပါသကာအျဖစ္ မွတ္ယူပါေလာ့။”
စတုတၳသုတ္ ျပီး၏။
Sunday 17 April 2011
၄။ ကာရဏ၀ါလီသုတ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment