ဘုရားပြင့္ေတာ္မူစ သာသနာ ျမန္မာနုိင္ငံသို႔ ေရာက္လာပံု

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊(ဘီစီ ၆-ရာစု) တြင္ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဥရုေ၀လေတာ မဟာေဗာဓိပင္ရင္း အပရာဇိတပလႅင္၀ယ္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူခဲ့သည္။ သတၱသတၱာ ရက္ေပါင္း ၄၉-ရက္ၾကာ ဆြမ္းအာဟာရ မဘုဥ္းေပးဘဲ ဖလသမာပတ္ ခ်မ္းသာျဖင့္ မွ်တေနေတာ္မူခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး သတၱာျဖစ္ေသာ ရာဇာယတန သတၱာဟတြင္ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ ၇-ရက္တုိင္တုိင္ ဖလသမာပတ္ခ်မ္းသာျဖင့္ ေနေတာ္မူခဲ့သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ဥကၠလာတုိင္းမွ တပုႆ ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔သည္ လွည္းငါးရာျဖင့္ မဇၥ်ိမေဒသသို႔ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္သြားၾကေလရာ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ဖူးေသာ နတ္၏ လမ္းညႊန္ခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရား ထံေတာ္ေမွာက္သို႔ ဖူးေတြ႕ရန္ ေရာက္လာၾကသည္။

တပုႆ ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔က မိမိတုိ႔တြင္ပါလာေသာ ပ်ားရည္ ေထာပတ္တုိ႔ ေပါင္းစပ္၍ မုန္႕မူန္႕ႏွင့္ ဆုပ္ထားေသာ ပ်ားမုန္႕ဆုပ္ကို ဆက္ကပ္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စတုမဟာရာဇ္ နတမင္းၾကီးေလးပါးတုိ႔ လွဴဒါန္းအပ္ေသာ သပိတ္ေတာ္ျဖင့္ ခံယူေတာ္မူျပီး ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ေတာ္မူသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔သည္ ပထမဆံုး ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရရုံမွ်မက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားစကားကို နာယူၾကျပီး(ဘုရားႏွင့္တရား) သရဏဂံု ႏွစ္ပါးကို ခံယူေဆာက္တည္ခြင့္လည္း ရၾကသည္။ ဤဘုရားလက္ထက္၌ ပထမမဆံုး ေဒြ၀ါစိက သရဏဂံု(သရဏဂံု ႏွစ္ပါး) ေဆာက္တည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သံဃာေတာ္ဟူ၍ မေပၚေပါက္ ေသးသျဖင့္ သံဃသရဏဂံုကို မေဆာက္တည္ရ၊ ထုိ႔ေနာက္ အျမဲမျပတ္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ဖုိ႔ရန္ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ထားၾကရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္ယာလက္ေတာ္ျဖင့္ ဦးေခါင္းေတာ္ကို သံုးသပ္ေတာ္မူ၍ ပါလာေသာ ဆံေတာ္(၈)ဆူကို ၀ါဆုိလဆန္း ၃-ရက္ေန႕၌ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူသည္။

ကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔သည္ မဇၥ်ိမေဒသမွ မိမိတုိ႔ ေနထုိင္ရာ သု၀ဏၰဘူမိတုိင္း ဥကၠလာပဇနပုဒ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႕၌ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ မင္းႏွင့္တကြေသာ ျပည္သူျပည္သားတုိ႔က ၾကိဳဆုိ ပူေဇာ္ၾကျပီး သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္၌ တိကုမၻမည္ေသာ ေစတီေတာ္တည္၍ ဆံေတာ္ျမတ္မ်ားကို ဌာပနာၾကေလသည္။ ထုိေစတီေတာ္ကား ျမန္မာႏုိင္ငံ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ ကိန္း၀မ္ စံပယ္ေတာ္မူေသာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးပင္ ျဖစ္ေလသည္။

သာသနာေတာ္ အစမွအဆံုးတုိင္ တည္တဲ့ ျပန္႕ပြား ထြန္းကားေတာ္မူမည္ကို အနာဂတံသဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိ၏ သရီရဓာတ္ေတာ္ ဆံေတာ္ျမတ္တုိ႔ကို ခ်ီးျမွင့္ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္တြင္ ပထမဦးဆံုး အထူးျခားဆံုး ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤ ဆံေတာ္ျမတ္မ်ားသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၏ အထိမ္းအမွတ္ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။ သာသနာေတာ္အစမွ အဆံုးတုိင္တည္ေန ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူမည့္ နိမိတ္ျဖစ္ေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေတာ္မူစဥ္ကပင္ (သဇီ၀ ဇီ၀မာနက) အသက္ရွင္ဆဲေသာ ကိုယ္ေတာ္မွ ခြဲစိတ္၍ ကိုးကြယ္ရာ ေပးလုိက္သျဖင့္ ဆံေတာ္ကိုလည္း ဇီ၀မာနက ဆံေတာ္ - အသက္ရွင္ေသာ ဆံေတာ္ဟု ရည္ရြယ္၍ ေရႊတိဂံုဆံေတာ္ရွင္ဟု (ရွင္) ထည့္၍ ေခၚဆုိၾကသည္။

ေရႊတိဂံု ဆံေတာ္ရွင္ေစတီေတာ္ျမတ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္တြင္ လူ႔ျပည္၌ ေရွးဦးစြာ တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ ေစတီေတာ္ျမတ္ ျဖစ္ေလသည္။

ဦးငါးဦး
(၁) ဘုရားရွင္အား ပထမဆံုးဖူးေတြကရသူ(ဘုရားဖူးဦး)၊

(၂) ပထမဆံုး မုန္႕ဆြမ္းလွဴဒါန္းရသူ (ဆြမ္းလွဴဦး)

(၃) ပထမဆံု ေဒြ၀ါစိက သရဏဂံုတည္ၾကသူ (သရဏဂံုဦး)

(၄) ပထမဆံုး ဆံေတာ္ရွင္ အခ်ီးျမွင့္ခံရသူ (ဆံေတာ္ဓာတ္ေတာ္ဦး)

(၅) ပထမဆံုး ဘုရားေစတီတည္ၾကရသူ (ေစတီဦး - ဘုရားဦး)

ဦးငါးဦးျဖင့္ သာသနာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ခြင့္ ရေသာသူမ်ားမွာ ဥကၠလာတုိင္းဖြား ျမန္မာျပည္သားတုိ႔ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သာသနာ့သမုိင္းမ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤဘုရားလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ပထမဆံုး အေျခတည္ျခင္ဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ အတြက္ ဘူမိနက္သန္ မွန္ရာေဒသ ျဖစ္ေလသည္။

ဥကၠလာတုိင္းဟူသည္မွာ ျမန္မာျပည္ သု၀ဏၰဘူမိအရပ္ရွိ ဥကၠလာပတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားမပြင့္မီကပင္ ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကေသာ မဇၥ်ိမေဒသ ေတလဂၤဏတုိင္းသားတို႔သည္ မိမိတုိ႔ ေနရပ္အမည္မ်ားကို ယူ၍ ဥကၠလာ (ဥကၠလာပ) တုိင္းဟု မွည့္ေခၚၾကသည္၊ မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာျမိဳ႕ကိုလည္း အသိတဥၥနျမိဳ႕ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေပါကၡရ၀တီျမိဳ႕ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဥကၠလာျမိဳ႕ဟူ၍လည္းေကာင္း အမည္သံုးမ်ိဳးျဖင့္ မွည့္ေခၚခဲ့ၾကကုန္၏။ ထုိျမိဳ႕သည္ပင္ ေနာင္အခါ၌ တိဂံုျမိဳ႕၊ ဒဂံုျမိဳ႕ဟု အမည္တြင္ျပန္၏။ ယခုအခါ ရန္ကုန္ျမို႕ဟု ေခၚတြင္လာၾကေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ကပင္ အရွင္ပုဏၰမေထရ္၊ အရွင္ဂ၀ံပတိမေထရ္တုိ႔၏ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔ မည္သည္ တရားေဟာျပ ေခ်ခြ်တ္ရမည့္သူသာ ရွိပါက ယူဇနာေပါင္း ေထာင္ေသာင္းေ၀းကြာေသာ ေဒသပင္ျဖစ္ေစ ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့သည့္ သာဓကမ်ား ရွိခဲ့သည္။

အနာဂတံသဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ျဖင့္ အနာဂတ္သာသနာေတာ္ တည္တဲ့ထြန္းကားမည့္ ျမန္မာျပည္ကို သိျမင္ေတာ္မူမည္မွာလည္း သံသယျဖစ္စရာ မရွိပါေခ်။ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေတာ္မူစဥ္ကပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူ၍ အနာဂတ္သာသနာေတာ္အတြက္ ပရိတ္ေမတၱာစေသာ တစံုတခုေသာ ဓမၼအင္အားမ်ား ေပးသနားေတာ္မူခဲ့မည္ကိုလည္း ယံုမွားဖြယ္ မရွိေပ။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္ကပင္ ၀ိဋဋဴဘမင္းသား၏ တုိက္ခိုက္သတ္ျဖတ္မူေၾကာင့္ ဘုရားအမ်ိဳးေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွ ဓဇရာဇာမင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တေကာင္းျပည္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ပထမ တေကာင္းဆက္ဘုရင္ ဘိႏၷကမင္း၏ မိဖုရားၾကီး နာဂဆိန္ႏွင့္ “မလည္” အရပ္တြင္ ေတြ႕ရွိၾကျပီး အမ်ိဳးတူမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ အဘိသိက္ ခံယူခဲ့ၾကသည္။ ထုိအဘိသိက္ခံယူျပီး ေရႊနန္းတည္ေတာ္မူသည့္ အေၾကာင္းမွန္နန္းရာဇ၀င္၌ မွတ္တမ္းတင္ရာတြင္ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးတုိ႔က ပရိတ္ရြတ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ တေကာင္းျပည္၌ ထြန္းကားေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တျပည္လံုး အတုိင္းအတာထိ က်ယ္ျပန္႕မူ မရွိေသးေပ။