သီလစင္ၾကယ္ျခင္း

ထုိသို႔ မက်ိဳး မေပါက္ မေျပာက္ မၾကားေသာ သီလသည္ စင္ၾကယ္သည္ျဖစ္၍ တဏွာ၏ကြ်န္အျဖစ္မွ ေတာ္လွန္လြတ္ေျမာက္ေသာေၾကာင့္ “ဘုဇိႆ သီလ” မည္၏။ ပညာရွိတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာေၾကာင့္္ “၀ိညုပသ႒ သီလ” လည္းမည္၏။ ငါ့သီလသည္ အလြန္တရာစင္ၾကယ္သည္၊ ဤသီလေၾကာင့္ ေနာင္ေသာအခါ ၾကီးက်ယ္ေသာ လူနတ္စည္းစိမ္း ခ်မ္းသာမ်ားကို ရရွိပါေစ စသည္ျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္တပ္မက္ျခင္းမရွိ၊ သီလမွ်ျဖင့္ နိဗၺာန္ရနုိင္သည္ဟု တယူသန္ အစြဲၾကီးမူလည္း မရွိျခင္းေၾကာင့္ “အပရာမ႒ သီလ” လည္းမည္၏။

ဤသို႔ ျပဆုိခဲ့ျပီးေသာအတုိင္း သီလသည္ -

(၁) မက်ိဳးမျပတ္ျခင္း၊

(၂) မေပါက္ျခင္း၊

(၃) မေျပာက္ျခင္း၊

(၄) မၾကားျခင္း၊

(၅)တဏွာကို ေတာ္လွန္ႏုိင္ျခင္း၊

(၆) ပညာရွိတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ျခင္း၊

(၇)တဏွာဒိ႒ိတုိ႔ျဖင့္ သံုးသပ္မူမရွိျခင္း။ (သီလႏွင့္စပ္၍ တဏွာ၊ ဒိ႒ိမျဖစ္ျခင္း) –

ဤအဂၤါခုႏွစ္ပါးသည္ သီလစင္ၾကယ္ေၾကာင္း တရားတုိ႔ ျဖစ္ကုန္၏။

ထုိခုႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သီလသည္သာ သမာဓိကို ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမာဓိကို ရယူလုိေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္သည္ မိမိ၏သီလကို ဤအဂၤါ ခုႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္ရ၏။ ရစ္မသည္ မိမိအသက္ကို စြန္႕ကာ ဥကို ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ စာမရီးသားေကာင္သည္ အသက္ကိုစြန္႕ျပီး မိမိ၏ အေမြးအမွင္ကို ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ၊ သားတစ္ေယာက္တည္းသာရွိေသာ သူသည္ မိမိ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သာကို ယုယုယယေစာင့္ေရွာက္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိတစ္ဘက္ကန္းသူသည္ က်န္ေသာမ်က္စိတစ္ဘက္ကို ယုယုယယ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ထို႕အတူ သီလကို ေစာင့္ေရွာက္ထန္းသိမ္းၾကရေပမည္။