၄။ ဗဟူပကာရသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! ဆိုလတံ့ေသာ တရား ၅-မ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ေက်ာင္းထုိင္ ရဟန္းသည္ ေက်ာင္းအတြက္ ေက်းဇူးမ်ားသည္။

ယင္း ၅-မ်ိဳးမွာ -

၁။ သီလရွိသည္။

၂။ ဗဟုသုတရွိသည္။

၃။ က်ိဳးပ်က္သည္ကို တစ္ဖန္ ျပဳျပင္တတ္သည္။

၄။ ဧည့္သံဃာမ်ား ေရာက္လာေသာအခါ ဒကာတုိ႔ကို ႏူိးေဆာ္တတ္သည္။

ျမိဳ႕ရြာအသီးသီးေန ရဟန္းမ်ား ၾကြလာၾကသျဖင့္ ရဟန္းသံဃာမ်ားသည့္ အခါမ်ိဳး၌ ဒါယကာတုိ႔ထံ သြား၍ -

“ဒါယကာတုိ႔ !

ၾကြေရာက္လာေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ ျမိဳ႕ရြာအသီးသီးေန ရဟန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ကုသုိလ္ ေကာင္းမူတုိ႔ကို ျပဳၾကေလာ့၊ ကုသိုလ္ ေကာင္းမူျပဳရန္ အခ်ိန္အခါပင္တည္း” ဟု ႏူိးေဆာ္ ေျပာၾကားတတ္သည္။

၅။ ရူပါ၀စရ စ်ာန္ ၄-ပါးတုိ႔ကို မျငိဳမျငင္ မပင္မပန္း အလုိရွိတုိင္း ရသည္။
(၁။ ၂။ ၅-တုိ႔၏ အက်ယ္ကို ေထရ၀ဂ္၊ သီလ၀ႏၱသုတ္အတုိင္း သိေလ)

ေဆာင္ - သီလလည္း ရွိ၊ ၾကားျမင္ ရွိကာ၊ က်ိဳးပ်က္တာကို၊ ေသခ်ာ ျပင္တတ္၊ ေရာက္လတ္ သံဃာ၊ မ်ားေသာခါ၀ယ္၊ ဒကာ နူိးေဆာ္၊ ေလးေဖာ္ စ်ာန္ရ၊ ဤေလး၀ပိုင္၊ ထုိေက်ာင္းထိုင္၊ ျဖိဳင္ျဖိဳင္ အက်ိဳးမ်ား။

စတုတၳသုတ္ ျပီး၏။