ေပတ၀ဆိုင္ရာ ျပိတၱာတုိ႔အေၾကာင္း

ေပတ၀တၳဳဟူသည္မွာ ျပိတၱာတုိ႔၏အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဖာ္ျပေသာက်မး္ျဖစ္၏။

မွန္ပါသည္ ...

“ေရွးဘ၀တုိ႔က ျပိတၱာတုိ႔ ျပဳအပ္ခဲ့ေသာ, ျပိတၱာအျဖစ္ကို ေဆာင္တတ္ေသာ ကံအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ကို ထုိသတၱ၀ါတုိ႔၏ အက်ိဳးျခားနားခ်က္အားေလ်ာ္စြာ ျပတတ္၍ အထူးအားျဖင့္ သံေ၀ဂကိုျဖစ္ေစတတ္ ကံ၏အက်ိဳးကို မ်က္ေမွာက္ထင္ရွား ျမင္သိေစတတ္ေသာ, ေပတ၀တၳဳဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေကာင္းစြာသိအပ္သည့္ အေၾကာင္းအ႒ဳပၸတ္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္ကို ခုဒၵကနိကာယ္၌ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္တုိ႔ သံဂါယနာတင္ခဲ့ကုန္ျပီ” ။

ဤ ေပတ၀တၳဳအ႒ကထာ ဂါထာရမၻ၌ အဌကထာဆရာ အသွ်င္ဓမၼပါလက ဂါထာ ၃ပုဒ္ျဖင့္ အထက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပပလႅင္ခံခဲ့၍လည္း ေပတ၀တၳဳဟူသည္ ျပိတၱာတုိ႔အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားသည္ဟု ဆုိသင့္ေပ၏။

သို႔ရာတြင္ ေပတ၀တၳဳပါဠိေတာ္ကို၎ အ႒ကထာကို၎ ေစ့ေစ့ငွငွ ၾကည့္ရူမိလွ်င္ “ေပတ၀တၳဳသည္ ျပိတၱာတုိ႔၏အေၾကာင္းျဖစ္၏” ဟူေသာ စကားမွာ ေယဘုယ်နည္းအားျဖင့္သာဆုိထားသည္ဟု သိသာႏုိင္ေပ၏၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤေပတ၀တၳဳ၌ ပါ၀င္ေသာအေၾကာင္းအရာတုိ႔တြင္ ျပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူတုိ႔၏ အေၾကာငး္အရာသာမက ငရဲဘံုသို႔ေရာက္သြားသူ, လူ႕ဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူ, နတ္ဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူႏွင့္ ျဗဟၼာ့ဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူတုိ႔၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ပံုစံအားျဖင့္ ေရ၀တီေပတ၀တၳဳ ဤေပတ၀တၳဳပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္မွာ ငရဲသို႔သြားေသာ ေရ၀တီအမ်ိဳးသမီး၏ အေၾကာင္းအ႒ဳပၸတ္ျဖစ္၏၊ ကုမာရေပတ၀တၳဳမွာ သုသာန္၌ စြန္႕ပစ္ခံရေသာ သူငယ္တဦး၏ အေၾကာင္း အ႒ဳပၸတ္ျဖစ္ေလသည္၊ ေခတၱဴပမ ေပတ၀တၳဳမွာ ရုကၡဇို၀္းနတ္ျဖစ္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္၍ အကၤုရေပတ၀တၳဳမွာ တာ၀တိ ံသာ၌ နတ္ျဖစ္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္ျပီး ဥရဂေပတ၀တၳဳမွာ သိၾကားမင္းျဖစ္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္ေလသည္၊ ထုိမွတပါး ဥဗၺရိေပတ၀တၳဳမွာ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္ေလသည္။၏၊ ထုိ႔ျပင္ ေဂါဏေပတ၀တၳဳႏွင့္ ပိဌဓီတလိကေပတ၀တၳဳတုိ႔မွာ မည္သည့္ဘ၀သို႔မွ် ကူးေျပာင္းေသာ အေၾကာင္းမဟုတ္မူ၍ ေသာကကိုေျဖေဖ်ာက္ေသာအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀တၳဳျဖစ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေဂါဏေပတ၀တၳဳမွာ အေဖေသဆံုး၍ ငိုေနသူအား ပရိယာျဖင့္ တရားေဟာေသာ ၀တၳဳျဖစ္သည္၊ ပိ႒ဓိတလိက ေပတ၀တၳဳကား အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီး၏ ေျမးမကေလးသည္ ကစားစရာ ေျမညက္ယမင္းရုပ္ကေလး က်ကြဲသြားသျဖင့္ “သမီးငယ္ေလး ေသပါျပီ” ဟု ေခ်ာ့ေမာ့၍ မရေအာင္ ဟစ္ေအာ္ငိုေၾကြးေသာအခါ အဖိုးျဖစ္သူ သူေဌးၾကီးက “ေျမးမငယ္ သင္၏ ေသဆံုးေသာသမီးအတြက္ အလွဴေပးေပအံ့” ဟု ဆုိကာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာငါးရာအား ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလွဴဒါန္းရာ ျမတ္စြာဘုရားက ဂါထာ ၄-ပုဒ္ျဖင့္ အႏုေမာဒနာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ ၀တၳဳျဖစ္ေလသည္၊ ဤသို႕လွ်င္ ေပတ၀တၳဳတုိင္းသည္ ျပိတၱာတုိ႔၏ အေၾကာင္းမဟုတ္သည္ကို သိမွတ္ထားသင့္ေပသည္၊ သို႔ေသာ္ အမ်ားအားျဖင့္ကား ျပိတၱာတုိ႔အေၾကာင္း အ႒ဳပၸတ္ျဖစ္ေလသည္။

ယင္းသို႔အားျဖင့္ ေပတ၀တၳဳဟုဆုိပါလ်က္ ငရဲဘံု, လူဘံု, နတ္ဘံုႏွင့္ ျဗဟၼာ့ဘံုတုိ႔သို႔ ေရာက္သြားသူတုိ႔၏ ၀တၳဳမ်ားကို ထည့္သြင္းထား၍ အမည္ႏွင့္ဆန္႕က်င္မူ မျဖစ္ပါေလာဟု ေမးဖြယ္ရာ ရွိေပသည္၊ ယင္း အေမးအတြက္ “ေပတ” ဟူေသာ အမည္ကို ရွင္းလင္းတင္ျပအပ္ေပသည္။

(၁) ပကေ႒န သုခေတာ ဣတာ ဂတာတိ ေပတာ ခ်မ္းသာသုခမွ = ေ၀းေသာအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ေပတမည္၏ ၁၊
(၂) မႏုႆတၱဘာ၀ေတာ အေပတတၱာ ေပတပရိယာေယာပိ လဗၻတိ ဏ၀ = လူ႔ခႏၶာ အတၱေတာမွ ကင္းကြာ(ကြယ္လြန္) သြားေသာေၾကာင့္ ေပတဟု ေခၚဆုိျခင္းကိုရအပ္၏ ၁။

ေပတ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ျပပါ က်မ္းဂန္လာစကားရပ္မ်ားအရ သိႏုိင္၏၊ (၁) အခ်က္အရ ျပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူတုိ႔ကို ရႏုိင္ျပီး (၂) အခ်က္အရ မည္သည့္ဘံုသို႔ ေရာက္သြားသူတုိ႔ အေၾကာင္းကိုမဆုိ အရာဌာနအားေလ်ာ္စြာ ရႏုိင္ေလသည္။

အထူးအားျဖင့္ အခ်ိဳ႕ေပတ၀တၳဳတုိ႔မွာ ၀ိမာန၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ၀တၳဳတူျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရ၏၊ ပံုစံအားျဖင့္ ၀ိမာန၀တၳဳမွ ေသရိသက၀ိမာန၀တၳဳႏွင့္ ေပတ၀တၳဳမွ ေသရီသက ေပတ၀တၳဳကိုၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ေပသည္၊ ၎၀တၳဳႏွစ္ခုမွာ အတူတူပင္ျဖစ္၏၊ ထုိ႔ျပင္ မ႒ကု႑လီ၀ိမာန၀တၳဳႏွင့္ မ႒ကု႑လီ ေပတ၀တၳဳမွာလည္း တူေပသည္၊ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ တ၀တၳဳတည္းပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ၀ိမာနသေဘာသက္၀င္ရုံသာမက ေပတသေဘာလည္း သက္၀င္ေနသျဖင့္ ေပတ၌ ထပ္မံ၍ ေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိထားသင့္ေပသည္။

ျပိတၱာဟူသည္ ငရဲ တိရစၦာန္ ျပိတၱာ အသုရကာယ္ဟူေသာ အပါယ္သတၱ၀ါေလးပါးတုိ႔တြင္ ပါ၀င္ေသာ လူ႔ျပည္ေလာကအတြင္းမွာပင္ ေတာခ်ံဳပိေပၸါင္း ေတာင္ေစာင္း ဂူလိုဏ္စသည္တုိ႕တြင္ ခိုမွီ၍ ဆင္းရဲထူေျပာစြာ ခံစားေနရသည့္ သတၱ၀ါမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေလသည္၊ လူ႔ျပည္လူ႔ေလာကတြင္ လူဟူ၍ ျဖစ္ရခဲ့စဥ္က ျငဴစူ၀န္တုိျခင္း မ်ားျပား၍ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိ၊ သူတပါးတုိ႔ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းသည္ကိုလည္း တားျမစ္၍ အႏၱရာယ္ကို ျပဳကုန္သူတုိ႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထုိသတၱ၀ါမ်ိဳး၌ ျဖစ္ပြါးၾကရကုန္၏၊ မိမိျပဳလုပ္ေသာ မေကာင္းမူေၾကာင့္ တုိသတၱ၀ါတုိ႔သည္ ထမင္းငတ္ျခင္း ေရမြတ္သိပ္ျခင္းစေသာ ဒုကၡတုိ႔ကို ခံစားလ်က္ ႏွစ္ေပါင္း ရာေထာင္သိန္းသန္း ကာလပတ္လံုးေသာ္၎ ဘုရားတဆူႏွင့္ တဆူအၾကား ကာလပတ္လံုးေသာ္၎ မကြ်တ္မလြတ္ႏုိင္ပဲ ရွိေနၾကကုန္၏၊ ထုိမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ထမင္းတလံုး ေရတေပါက္မွ် မစားရမေသာက္ရ ၾကီးစြာေသာဒုကၡကို ခံစားေနရေသာ္လည္း အကုသိုလ္ကံ အရွိန္မကုန္သျဖင့္ ကြယ္လြန္ေသဆံုး ဘ၀တံုးရျခင္း မရွိသျဖင့္ အသားအေသြးမရွိ အေရအေၾကာအရုိးမွ်သာရွိျပီးလွ်င္ အလြန္ဆုိး၀ါးေသာ အဆင္းျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ တည္ရွိေနၾကရေလသည္။

ျပိတၱာတဦး၏ အဆင္းဆုိး၀ါးပံုကို “ထုိျပိတၱာ၏ ကိုယ္ပမာဏသည္ ထန္းပင္လံုးပမာဏရွိ၍ ထက္၀န္းက်င္ ကိုယ္ေရသည္ ၾကမ္းထမ္းစြာ၏၊ ေဖာက္ျပန္ေသာ ဆံရွိ၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းရွိျပီးလွ်င္ အလြန္ေဖာက္ျပန္ဆုိး၀ါး၍ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္အျမင္ရွိ၏၊ ထုိျပိတၱာသည္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္တုိ႔ကာလပတ္လံုး ထမင္းတလံုး ေရတေပါက္ကိုမွ် မရရွိပဲ ေျခာက္ေသာ လည္ေခ်ာင္းႏူတ္ခမ္းရွိလ်က္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းသည္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ျဖစ္၍ ထုိမွ သည္မွ ပတ္ပတ္လည္ ေျပးလႊားေနရ၏”ဟု ေပတ၀တၳဳ အ႒ကထာ ဓနပါလေသ႒ိေပတ၀တၳဳအဖြင့္ ၂ တြင္ ေဖာ္ျပထား၏။