လူသားနဲ႕ ဘာသာေရး

အခု ဘာသာတရား သို႔မဟုတ္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မူ အေၾကာင္း နဲနဲသြားၾကည့္ရေအာင္၊ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ ဆုိတဲ့စကားမွာ ယံုၾကည္ရယ္၊ ကိုးရယ္၊ ကြယ္ရယ္လုိ႔ သံုးပုဒ္ျဖတ္လုိက္၊ ယံုၾကည္ဆုိတာ လူသားရဲ႕ စိတ္မွာျဖစ္တတ္တဲ့ စြဲထင္မူသေဘာပါတဲ့။ ဥပမာ- အရာ၀တၳဳတစ္ခု သို႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး လက္ေတြ႕မ်က္ျမင္အားျဖင့္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ရွိေနတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲစြဲထင္ေနရင္ အဲ့ဒါဟာ ရွိတာဘဲ၊ ရွိေနတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္တာဘဲ၊ လက္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ယံုတာရယ္၊ စိတ္ကူးနဲ႕ ယံုတာရယ္လုိ႔ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားႏုိင္တယ္။

ကိုးဆုိတာ အားကိုးတာ။ အဲဒီရွိေနတဲ့ အရာ၀တၳဳ သို႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္က မိမိရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုခုကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ျပီး အားကိုးတာ။

ကြယ္ဆုိတာ ကာကြယ္တာ။ အဲဒီအရာ၀တၳဳ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ကို ကြယ္လုိက္ရင္ မိမိအေပၚမွာ က်ေရာက္လာမယ့္ အႏၱရာယ္ကေန လြတ္သြားလိမ့္မယ္လု႔ိ ထင္ျပီး ကာကြယ္တာပါ။

ညဖက္ ရာသီဥတုသာယာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး နကၡတ္တာရာေတြ လင္းလက္ေနတာကုိ ေတြ႕ေတာ့ အဲဒီ နကၡတ္တာရာေတြေပၚမ်ာ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိမယ္လုိ႔ ေတြးမိလာတယ္၊ တစ္ခါ အဲဒီ နကၡတ္တာရာေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေတာက္ပမူ၊ မူန္၀ါးမူ၊ ေနရာအေနအထား ေျပာင္းလဲမူေတြနဲ႕ လူသားေလာကရဲ႕ သာယာေအးခ်မ္းမူ၊ ေဘးဘ်မ္းမ်ားမူ၊ ခ်မ္းသာမူ၊ ဆင္းရဲမူေတြ အဆက္အစပ္ ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ရျပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက ငါတုိ႔ လူသားေတြအေပၚ တစ္နည္းနည္းနဲ႕ လႊမ္းမုိးမူရွိေနတာ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ မိမိခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္ အားကိုးလာတယ္၊ ဆင္းရဲေပ်ာက္ဖို႔ ကာကြယ္လာတယ္ေပါ့။

ျမစ္ေဘးမွာ ေနၾကတဲ့လူသားေတြက အဲဒီျမစ္ကို အမွီျပဳျပီး စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္၊ ျမစ္ေၾကာင္းနဲ႕ ကူးသန္းသြားလာလုပ္ၾကတယ္၊ လူသားေတြခ်မ္းသာေအာင္ ျမစ္က ကူညီပံ့ပိုးေပးတယ္၊ ျမစ္ေရေတြၾကီးလာျပီဆုိရင္ ေဘးဒုကၡေတြ႕ျပီး ေသေက်ပ်က္စီးၾက ျပန္တယ္၊ ဒီအခါ ဒီျမစ္ၾကီးမွာ တန္ခိုးဣဒၶိပါတ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးရွိတယ္၊ သူေက်နပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးျပီး မေက်နပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္လာတယ္၊ ေကာင္းက်ိဳးရဘို႔ အားကိုးျပီး မေကာင္းမွ ကာကြယ္ၾကျပန္တယ္။

တစ္ခါ ေတာကိုအမွီျပဳျပီးေနရတဲ့ လူသားက ေတာကို၊ ေတာင္ကို အမွီျပဳျပီးေနရတဲ့ လူသားက ေတာင္ကို စဥ္းစားၾကတာပါဘဲ၊ ေတာက ငါတုိ႔အတြက္ စားဘုိ႔ ေသာက္ဘုိ႔ သစ္သီး၀လံနဲ႕ သားေကာင္ေတြ ေပးတယ္၊ ေနဘုိ႔၊ ထုိင္ဘုိ႔ ေနရာေတြ ေပးတယ္ဆုိျပီး ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ေတြးမိတယ္၊ အသက္ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႕ ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါ ငါတုိ႔အေပၚမွာ မေက်နပ္တာရွိလုိ႔ အခုလုိ လုပ္တာဘဲဆုိျပီး ေတြးမိတယ္၊ ဒီလုိနဲ႕ ျမစ္ေစာင့္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္၊ အာကာသစိုး၊ ဘုမၼစိုး ဆုိတာေတြ လူသားေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စြဲထင္လာေတာ့တယ္။

ဒီယံုၾကည္မူကို ဘာသာေရးဆုိတဲ့ စကားလံုးနဲ႕တြဲျပီး မသံုးေသးပါဘူး၊ ဒါက သမုိင္းဦးေခတ္လူသားေတြရဲ႕ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးနိမ့္က်တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္က ယံုၾကည္မူေတြပါ။ ေနာက္ပိုင္းလူသားေတြ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးေကာင္းလာျပီး တုိးတက္လာတဲ့အခါ အေတြးအေခၚေတြပိုျပီး အဆင့္ျမင့္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။


ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱေကသရ၏ ကမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးျခင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။