ဗုဒၶ၀ါဒ

အခု ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မူအပိုင္း သြားရေအာင္၊ ငါတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဘုရားက တျခားဘာသာက ဘုရားေတြနဲ႕ မတူဘူး၊ ဒို႔ဘုရားက လူသားဘုရား၊ လူမိဘက ေမြးဖြားလာျပီး အသက္ရွင္သန္ေနထုိင္တယ္၊ အိမ္ေထာင္သားေမြးျပဳတယ္၊ အိုတယ္၊ နာတယ္၊ ေသတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခုနက ယံုၾကည္ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္တဲ့ေနရာမွာ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းဖြင့္ရမယ္။

အမွန္တရားကုိ ကိုယ္တုိင္ရွာေဖြသိရွိထားသူ သူတစ္ပါးကို သိရွိေအာင္ျဖန္႕ေ၀ေပးသူ၊ ဘုရားတစ္ဆူမွာ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႕ ျပည့္စံုျပီး ဘုရားတစ္ဆူ သိသင့္သိထုိက္တဲ့ တရားဓမၼအားလံုးကို သိျပီးသူ၊ ဒီလုိယံုၾကည္တာ။

ကိုးကြယ္ဆုိတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႔က သူ႔ကို အမွီျပဳျပီး ငါတုိ႔လည္း အမွန္တရားကုိ သိရွိလာႏုိင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို အားကိုးရမယ္၊ အမွန္တရားကို မသိသေရြ႕ အမွားထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္နဲ႕ နစ္မြန္းျပီး ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ႏုိင္တယ္၊ အဲဒီဒုကၡလြတ္ေအာင္ သူနဲ႕ အကာအကြယ္ျပဳရမယ္၊ ဒီလုိအဓိပၸာယ္ဖြင့္မွ မွန္မယ္။

ဗုဒၶဘာသာဘုရားက သတၱ၀ါေတြအေပၚ လႊမ္းမုိး မထားဘူး၊ သတၱ၀ါေတြ ဒုကၡေရာက္ေအာင္မလုပ္ဘူး၊ သတၱ၀ါေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတာ ဘုရားနဲ႕မဆုိင္ဘူး၊ ကိုယ့္ကံေၾကာင့္ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡကလြတ္ေအာင္၊ သက္သာေအာင္ ဘုရားကုိ သြားျပီး အပူကပ္ဘို႔ မလုိဘူး၊ ေက်နပ္ေအာင္ေခ်ာ့ဘုိ႔လည္း မလုိဘူး၊ ငါတုိ႔ဘုရား၀တ္တက္တယ္ဆုိတာနဲ႕ သူတို႔ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းတာနဲ႕ မတူဘူး။ ငါတုိ႔ကို အမွန္တရားသိေအာင္ ျပဳေပးလုိ႔ လမ္းမွန္ညႊန္ျပေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ရြတ္ဆုိျပီး ခ်ီးက်ဴးတာသက္သက္ပဲ၊ ဘာေတြညာေတြ ေတာင္းဆုိတာ မလုပ္ဘူး၊ ဒုကၡကလြတ္ေအာင္လည္း ကိုယ္တုိင္ျပဳလုပ္ရမယ္၊ ခ်မ္းသာရေအာင္လည္း ကိုယ္တုိင္ျပဳလုပ္ရမယ္၊ ဘုရားကေတာ့ လမ္းဘဲညႊန္္ျပေပးပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု ေန႕ဘက္အလင္းေရာင္ကို အမွီျပဳျပီး သြားလာၾကတဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ ၾကည့္စရာမ်က္လံုး ပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ၾကည့္သြားၾကေပါ့၊ ညဘက္အေမွာင္နဲ႕ က်က္စားၾကတဲ့ သတၱ၀ါေတြအတြက္ကေတာ့ မ်က္လံုးနဲ႕တင္ မလံုေလာက္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ လင္းႏုိ႕ေတြမွာ အရာ၀တၳဳကို ဖမ္းယူသိရွိႏုိင္တဲ့ ေရဒါစနစ္ပါရွိေနတယ္။ ဒီလုိသဘာ၀ရဲ႕ ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ပံုေတြ ေျမာက္မ်ားစြာကို ၾကံစည္ေတြးေတာရင္း ဖန္ဆင္းရွင္ ရွိႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေပါက္လာတာပါဘဲ။

ဒီအေတြးကို အေဟတုက၀ါဒသမားေတြက လက္ခံမယ္ မဟုတ္ဘူး၊ ဆူးကို ဘယ္သူခြ်န္ေပးသလဲ။ သမင္မ်က္လံုးကို ဘယ္သူမ်က္စဥ္း ခပ္ေပးသလဲ။ သူ႔ဟာသူ ျဖစ္တာပါ၊ သဘာ၀ပဲေပါ့။

ဖန္ဆင္းရွင္သမားေတြရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ဆုိတာဟာ ငါတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႕ကေတာ့ သဘာ၀တရားလို႔ဘဲ ယူဆမွာပါ၊ ဒါဆုိ သဘာ၀တရားသည္သာ ဖန္ဆင္းရွင္ေပါ့။

ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးရွိႏုိင္ပံုကိုေတာ့ သက္ရွိသက္မဲ့ ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႕ ေတြးၾကည့္ရေအာင္၊ ဥပမာ - ၾကက္ျခံၾကီးထဲက ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္ဆုိပါစုိ႔။ ဒီၾကက္ကေလး သူ႔မိဘျဖစ္တဲ့ ၾကက္မဖနဲ႕ ၾကက္မတုိ႔ မိတ္လုိက္ရာကေနျပီး “ဥ” အျဖစ္ကုိ ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ဥမွ အေကာင္ျဖစ္လာတယ္။ အေကာင္ျဖစ္ျပီး သူနဲ႕ဘ၀တူ အျခား ၾကက္ကေလးေတြနဲ႕ ေဆာ့ကစားျပီး ၾကက္ငယ္ဘ၀နဲ႕ ရွင္သန္ေနခဲ့တယ္။ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ အရြယ္တူ ၾကက္ငယ္နဲ႕မိတ္လုိက္ျပီး မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးတယ္၊ ေျပးလႊား ကစားတယ္၊ တစ္ေကာင္နဲ႕တစ္ေကာင္ ရန္ျဖစ္တဲ့အခါ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိေနရင္းကေန ၾကက္ျခံပိုင္ရွင္ၾကီး အဲဒီၾကက္ေတြရဲ႕ အသားထြက္ႏူန္း အေျခအေနကို ၾကည့္ျပီး ေရွ႕ဆက္ထားသင့္ရင္ ထားတယ္၊ အသားေပၚသင့္ရင္ အသားေပၚပစ္လုိက္တယ္။ အသားေပၚပစ္လုိက္ရင္ေတာ့ ၾကက္ကေလး ၾကက္ျခံကေန ၾကက္သားဆုိင္ေပၚ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ၊ အဲဒီ ၾကက္ကေလး သူ႔ဘ၀ သူပိုင္ဆုိင္တယ္။ သဘာ၀အတုိင္း ေမြးလာတယ္လုိ႔ ထင္မွာပါဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဘ၀ကို လႊမ္းမုိးထားတဲ့ ၾကက္ျခံပိုင္ရွင္ၾကီး ရွိေနတယ္။ ပိုင္ရွင္ၾကီးက သူတုိ႔ ေနထုိင္စားေသာက္ဖုိ႔ ေနထုိင္မေကာင္းရင္ ေဆး၀ါးကုသဖုိ႔ဆုိတာေတြကို စီမံေပးေနတယ္၊ ဒီအခ်က္ကို ၾကက္ကေလး ရိပ္မိပါ့မလား။

ေနာက္တစ္ခု လယ္ကြင္းထဲက ေကာက္ပင္ကေလး လယ္ကြက္ထဲမွာ ေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ေနတယ္ဆုိပါစုိ႔၊ ေျမၾကီးေပၚမွာ အျမစ္နဲ႕တြယ္ျပီး ေျမထဲက ေရကိုေသာက္ျပီး ရွင္သန္ခဲ့တယ္၊ ေလကို ရွဴရူိက္တယ္။ ေနေရာင္ျခည္ကို ခိုလူံတယ္၊ သစ္ပင္ရဲ႕ သဘာ၀ႏွင့္အညီ သူရွင္သန္ခဲ့တာပဲ၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သီးႏွံထြက္လာတယ္၊ ဒီလုိနဲ႕ သီးႏွံရင့္ေတာ့ လယ္ပုိင္ရွင္က ရိတ္သိမ္းေတာ့တယ္၊ ေကာက္ပင္ကေလး ဘ၀ဇာတ္သိမ္းေတာ့တာေပါ့၊ ေကာက္ပင္ကေလးဟာ သူ႔ဟာသူ သဘာ၀အတုိင္း ေကာက္ပင္ျဖစ္လာတယ္၊ သဘာ၀အတုိင္း ရွင္သန္ေနထုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကို စုိက္ပ်ိဳးတဲ့ လယ္ပိုင္ရွင္ၾကီး ရွိတယ္၊ အဲဒီပိုင္ရွင္ၾကီးက ေရတုိ႔ ေျမဆီတုိ႔ကို ေကြ်းေမြးတယ္၊ သူပအတြက္လုိအပ္လာတဲ့အခါ ေကာက္ပင္ကေလးကို ရိတ္သိမ္းေတာ့တာေပါ့၊ သူ႔ဘ၀ကို လႊမ္းမုိးထားတဲ့ လယ္ပိုင္ရွင္ၾကီးရွိတာကို ေကာက္ပင္ကေလး ရိပ္မိပါ့မလား၊ ဒါဖန္ဆင္းရွင္ရွိႏုိင္ပံုကို ၾကံဖန္ေတြးေတာတာပါ။

အလြန္ၾကီးမားတဲ့ တန္ခိုးစြမ္းအားေတြနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးရွိတယ္၊ အဲဒီ ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးက ငါတုိ႔အေပၚမွာ လႊမ္းမုိးအုပ္စိုးထားတယ္၊ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳးကို စီမံပိုင္ခြင့္ရွိတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္လုိက္ရင္ ဒါ ယံုၾကည္မူျဖစ္တယ္၊ သူ႔ကို အားကိုးအားထားျပဳရေတာ့မယ္၊ ဆုိးက်ိဳးအႏၱရာယ္ မက်ေရာက္ေအာင္ သူနဲ႕ အကာအကြယ္ ယူရေတာ့မယ္၊ ဒီအခါ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မူ ျဖစ္သြားေရာ၊ ဘာသာေရးဆုိတဲ့ စကားလံုးလည္း ပါ၀င္လာတယ္၊ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မူ ျဖစ္သြားတာေပါ့။

ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱေကသရ၏ ကမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးျခင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။