စတုတၳသံဂါယနာေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာ့သာသနာ

သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံ၌ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးသည္ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၃၇၇-ခုႏွစ္၌ နန္းတက္၏။ ေလာဟပါသာဒ ေၾကးျပသာဒ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၊ မရိစိ၀႗ေစတီေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီး၊ မဟာေစတီေတာ္ၾကီးတုိ႔ကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္း၏။ သာသနာေတာ္အတြက္ အသျပာ ကုေဋတစ္ေထာင္ လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ သာသနာျပဳမင္းၾကီး ျဖစ္သည္။ သီဟုိဠ္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ အလြန္ထြန္းကားေသာေခတ္ ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံ သု၀ဏၰဘူမိ သထံုျပည္ ေကလာသေတာင္ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးမွ အရိယာသံဃာေတာ္ေပါင္း ေျခာက္ေသာင္းမွ် မဟာေစတီ အုတ္ျမစ္ခ်ပြဲသို႔ ေကာင္းကင္မွ ၾကြေတာ္မူၾကေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ သု၀ဏၰဘူမိႏွင့္ သီဟိုဠ္တုိ႔သည္ ေထရ၀ါဒ သာသနာႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၾက၍ ယခုကဲ့သုိ႔ ဆက္သြယ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။

သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၄၅၀-ခုႏွစ္တြင္ ပိဋကစာေပမ်ားကို ေပထက္အကၡရာတင္ကာ စတုတၳသံဂါယနာတင္၍ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ အၾကိမ္ ၁၀၀-တုိင္တုိင္ သုတ္သင္တည္းျဖတ္၍ သန္႕စင္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ၾကကုန္၏။ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၉၃၀ တြင္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္သည္ ဣႏၵိယေတာင္ပိုင္းမွ သီဟုိဠ္သို႔ ကူး၍ သီဟိုဠ္ဘာသာ အ႒ကထာမ်ားကို မဂဓဘာသာျပန္ဆုိ၍ အဖြင့္အ႒ကထာသစ္မ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌လည္း၊ ေဒသအလုိက္ သာသနာေတာ္ ထြန္းကားလွ်က္ရွိသည္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီး႒ာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္မ်ား အထက္တန္းအဆင့္စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။