၈။ သဒၶသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! သဒၶါတရားရွိေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား၌ အက်ိဳးအာနိသင္ တုိ႔သည္ ဤ ၅-မ်ိဳးတည္း။

သူေတာ္သူျမတ္တုိ႔သည္ -

၁။ သနား ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္ရွိေသာ္ သဒၶါတရားျပည့္စံုသူကိုသာ ေရွးဦးစြာ သနား ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္၊ မျပည့္စံုသူကို ထုိကဲ့သို႔ မေစာင့္ေရွာက္ၾက။

၂။ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္ရွိေသာ သဒၶါတရားျပည့္စံုသူထံသာ ေရွးဦးစြာ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္၊ မျပည့္စံုသူထံ ထုိကဲ့သို႔ မခ်ဥ္းကပ္ၾက။

၃။ အလွဴခံၾကသည္ရွိေသာ္ သဒၶါတရားျပည့္စံုသူထံ၌သာ ေရွးဦးစြာ အလွဴခံၾကသည္၊ မျပည့္စံုသူ၌ ထုိကဲ့သို႔ အလွဴမခံၾက။

၄။ တရားေဟာၾကသည္ရွိေသာ္ သဒၶါတရားျပည့္စံုသူကိုသာ ေရွးဦးစြာ တရားေဟာၾကား ၾကသည္၊ မျပည့္စံုသူကို ထုိကဲ့သို႔ မေဟာၾကားၾက။

၅။ သဒၶါတရားရွိသူသည္ ခႏၶာပ်က္ေၾကြေသျပီးေနာက္ သုဂတိဘံုဘ၀ နတ္ျပည္ေလာကသို႔ ေရာက္ရသည္။

ဥပမာ -
ညီညြတ္ေသာ ေျမအျပင္၀ယ္ လမ္း ၄-ခုဆံုရာ၌ ေပါက္ေရာက္ေသာ ပေညာင္ပင္ၾကီးသည္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိသမွ် ငွက္အေပါင္းတုိ႔၏ မွီခိုရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊

ထုိ႔အတူပင္ သဒၶါတရားရွိသူ အမ်ိဳးေကာင္းသားသည္ ရဟန္း, ရဟန္းမ, ဥပါသကာ, ဥပါသိကာမ ျဖစ္ၾကသည့္ လူအေပါင္းမ်ားစြာ၏ မွီခိုရာျဖစ္သည္။

ဤသို႔ မိန္႕ေတာ္မူျပီး ပါဠိကဗ်ာ ဂါထာျဖင့္ မိန္႕ေတာ္မူျပန္သည္မွာ -

“အကိုင္း, အခက္, အရြက္, အသီးႏွင့္လည္း ျပည့္စံု, ပင္စည္ လံုးပတ္လည္း ၾကီးမား, အျမစ္အရင္းလည္း ခိုင္မာ, အသီးႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ သစ္ပင္ၾကီးသည္ ငွက္အေပါင္း တုိ႔၏ နားခိုရာ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊

ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ ထုိသစ္ပင္ၾကီးသည္ ငွက္အေပါင္းတုိ႔ မွီ၀ဲရာ, အရိပ္ခိုရာ, အသီးစားရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊

ထုိအတူသာလွ်င္ သီလႏွင့္လည္း ျပည့္စံု, ႏွိမ့္ခ်ေသာ အက်င့္လည္းရွိ, မခက္လည္း မခက္ထန္, တင့္တယ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အမူ၌လည္း ေမြ႕ေလ်ာ္, ေျပျပစ္ႏူးညံ႕ေသာ သဒၶါတရားႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသူကို အာသေ၀ါကင္းစင္မူေၾကာင့္ ေလာကသားတုိ႔ ေကာင္းမူမ်ိဳးေစ့ စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္သည့္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တုိ႔ မွီ၀ဲခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။

ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ သဒၶါတရားျပည့္စံုသူအား ဒုကၡခပ္သိမ္း ပယ္ေဖ်ာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူၾကသည္။ သူသည္ ဤဘ၀၌ပင္ ယင္းတရားကို သိရ၍ အာသေ၀ါကင္းကြာ ရဟႏၱာျဖစ္လ်က္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရေလသည္။”

ေဆာင္ - သူေတာ္ ေစာင့္ေရွာက္၊ တစ္ေထာက္ ခ်ဥ္းကပ္၊ လွဴခံလတ္ ႏွင့္၊ ေဟာအပ္ တရား၊ ေသကား နတ္ျပည္၊ ဤငါးေထြ၊ မွတ္ေလ သဒၶါရွိသူအက်ိဳးမ်ား။

အ႒မသုတ္ ျပီး၏။