၈။ ပဥၥဂၤ ိကသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိပြါးမ်ားမူကို ေဟာၾကားအံ့၊ ထုိတရားကို နာၾကေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကေလာ့၊ ေဟာၾကားေပးအံ့။

အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိ ပြါးမ်ားမူဟူသည္မွာ -

၁။ ဤ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္, အကုသိုလ္ တရား, နီ၀ရဏတရားတုိ႔မွ ကင္းဆိတ္ျခင္း ေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည့္၊ ၀ိတက္, ၀ီစာရ, ပီတိ, သုခရွိေသာ ပထမစ်ာန္ကို ၀င္စား၍ ေနသည္။(၀ိတက္-ၾကံစည္မူ၊ ၀ိစာရ-သံုးသပ္မူ၊ ပီတိ-ႏွစ္သက္မူ၊ သုခ-ခ်မ္းသာမူ)

ထုိရဟန္းသည္ နီ၀ရဏကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေသာ ပီတိ, သုချဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး စိုစြတ္ေစ, ျပည့္ေစ, ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစသည္၊ တစ္ကိုယ္လံုး၌ မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသာ ေနရာ အနည္းငယ္မွ် မရွိ။

ဥပမာအားျဖင့္ ကြ်မ္းက်င္ေသာ အငွါး ေရခ်ိဳးေပးသူျဖစ္ေစ, ယင္း၏ တပည့္ကျဖစ္ေစ ေၾကးခြက္၌ ဆပ္ျပာမူန္႕တုိ႔ကို ထည့္ျပီး ေရဖ်န္း ကာဖ်န္းကာ အခဲျပဳရာ၌ ထုိဆပ္ျပာခဲတစ္ခုလံုး အတြင္းအျပင္ ေရအစိုဓာတ္ ႏွံ႕စပ္ေနသည္၊ ထုိသို႔ အစုိဓာတ္ ႏွံ႕စပ္ေနေသာ္လည္း ယိုစီးျခင္းကား မရွိေခ်သကဲ့သို႔တည္း။

ဤသည္ကား အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိကို ပထမ ပြါးမ်ားပံုတည္း။


၂။ ရဟန္းသည္ ၀ိတက္, ၀ိစာရတုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျခင္းေၾကာင့္ အတြင္းစိတ္အစဥ္ကို လြန္စြာ ၾကည္လင္ေစ တတ္ေသာ သဒၶါတရားပါ၀င္ ေစလ်က္၊ သမာဓိကို တုိးတက္ေစႏုိင္ေသာ၊ ၀ိတက္၀ိစာရ မပါ၊ သမာဓိေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ၊ ပီတိသုခ ၂-မ်ိဳးသာ ပါေသာ ဒုတိယစ်ာန္ကို ၀င္စားေနျပန္သည္။

ထုိရဟန္းသည္ သမာဓိေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ပီတိ, သုချဖင့္ တစ္ကုိယ္လံုး စိုစြတ္ေစ, ျပည့္ေစ, ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစသည္၊ တစ္ကိုယ္လံုး၌ မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသာ ေနရာ အနည္းငယ္မွ် မရွိ။

ဥပမာအားျဖင့္ -

အထက္သို႔ ေရစိမ့္ထြက္သည့္ နက္ေသာ ေရအုိင္တစ္ခု၌ အေရွ႕ဖက္မွလည္း ေရ၀င္ေပါက္မရွိ၊ ေတာင္, ေနာက္, ေျမာက္ဖက္တုိ႔မွလည္း ေရ၀င္ေပါက္မရွိ။

(က) မုိးလည္း မၾကာမၾကာ သည္းထန္စြာ မရြာ။

(ခ) ထုိေရအုိင္မွ ေအးျမေသာ ေရအယဥ္သည္ ေရယဥ္ေၾကာတုိ႔မွ ထြက္ေပၚလာ၍ ထုိေရအုိင္ကိုပင္ ေအးျမေသာ ေရအယဥ္ျဖင့္ စိမ့္စိုေစ သကဲ့သို႔တည္း။

ဤသည္ကား အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိကို ဒုတိယ ပြါးမ်ားပံုတည္း။


၃။ ရဟန္းသည္ ပီတိကို စက္ဆုပ္ျခင္း, ပီတိ၏ ျငိမ္းေအးျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမူ၌ ဂရုမျပဳ လ်စ္လ်ဴရူ၍ ပီတိျဖစ္မလာေအာင္ သတိထား၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ျဖင့္ ေနသည္၊ ထုိသို႔ ခံစားမူ၌ လ်စ္လ်ဴထားေသာ္လည္း အလြန္မြန္ျမတ္သည့္ သုခကို နာမကာယျဖင့္ ခံစားလ်က္သာ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ (နာမကာယ-စိတ္၊ ေစတသိက္ ဟူေသာ နာမ္ အေပါင္း)

ယင္း တတိယစ်ာန္ေၾကာင့္ ထုိရဟန္းတုိ႔ အရိယာမ်ားက “ခ်မ္းသာသုခၾကီးကို လ်စ္လ်ဴရူနုိင္ပါေပစြ၊ သတိေကာင္းပါေပစြ၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနေလ့ရွိပါေပစြ” ဟု ခ်ီးမြမ္းၾကရေပသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ တတိယစ်ာန္ကို ၀င္စား၍ ေနသည္။

ထုိရဟန္းသည္ ပီတိမပါေသာ သုချဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး စိုစြတ္ေစ, ျပည့္ေစ၊ ပ်ံ႕ႏွံေစသည္၊ တစ္ကိုယ္လံုး၌ မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသာေနရာ အနည္းငယ္မွ် မရွိ။

ဥပမာအားျဖင့္ -

ျဖဴနီညိဳ ၾကာေတာ, ပဒုမၼာၾကာေတာ, ပု႑ရိက္ၾကာေတာ၌ ၾကာရုံေတြ ေပါက္ေနရာ၌ ေရထဲမွာသာ ေပါက္၍ ေရထဲမွာပင္ ၾကီးပြားေနတုန္းျဖစ္လ်က္ ေရေပၚသို႔ မထြက္လာေသာ ၾကာတုိ႔ ရွိၾကသည္၊ ထုိၾကာေတြကို အျမစ္မွ စ၍ အဖ်ားထိေအာင္ ေအးျမေသာ ေရသည္ စိုေနသကဲ့သို႔ ထက္၀န္းက်င္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနသကဲ့သို႔ ထုိၾကာမ်ား၏ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အရပ္မွ် ေအးျမေသာ ေရျဖင့္ မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသာ ေနရာမရွိေတာ့သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေလသည္။

ဤသည္ကား အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိကို တတိယပြါးမ်ားပံုတည္း။

၄။ ရဟန္းသည္ စတုတၳစ်ာန္မရမီ ေရွးမဆြကပင္ ကိုယ္၌ ျဖစ္ေသာ သုခဒုကၡကို ပယ္ႏုိင္ျခင္း, စိတ္၌ ျဖစ္ေသာ သုခဒုကၡတုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ သုခဒုကၡ လံုး၀မပါဘဲ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ထက္၀န္းက်င္ သတိစင္ၾကယ္မူရွိသာ စတုတၳစ်ာန္ကို ၀င္စား၍ ေနျပန္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ -

ေရခ်ိဳးျပီးသူတစ္ေယာက္သည္ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းေသာ အ၀တ္ျခံဳထည္ျဖင့္ ဦးေခါင္းႏွင့္တကြ တစ္ကိုယ္လံုး ျခံဳ၍ ထုိင္ေနရာ၌ သူ၏ တစ္ကိုယ္လံုးမွ ထြက္ေသာ ကိုယ္ေငြ႕သည္ ျခံဳထားေသာ အ၀တ္တစ္ထည္လံုး၌ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္၊ ထုိျခံဳထားေသာ အ၀တ္ျခံဳထည္မွာ ကိုယ္ ေငြ႕မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသာအရပ္ မရွိေတာ့သကဲ့သို႔တည္း။

ဤသည္ကား အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိကို စတုတၳ ပြါးမ်ားပံုတည္း။


၅။ ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္ ဟူေသာ အာရုံကို ေကာင္းစြာ သင္ယူအပ္, ႏွလံုးသြင္းအပ္, မွတ္သားအပ္, ပညာျဖင့္ ထုိးထြင္း၍ သိအပ္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကို ရူျမင္ ဆင္ျခင္သကဲ့သို႔၊ ရပ္သူက ထုိင္သူကို၊ ထုိင္သူက အိပ္သူကို ရူျမင္ဆင္ျခင္ သကဲ့သို႔တည္း။ (ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆင္ျခင္လွ်င္ မထင္ရွား)

ဤသည္ကား အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည္ ျမတ္ေသာ သမၼာသမာဓိကို ပဉၥမ ပြါးမ်ားပံုတည္း။

ရဟန္းသည္ အဂၤါ ၅-မ်ိဳးရွိသည့္ ျမတ္ေသာ သမၼသမာဓိကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့လာပြားမ်ားလွ်င္ ဣဒၶိ၀ိဓ-စေသာ ထူးကဲေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခာင္းငွါ ဣဒၶိ၀ိဓ-စေသာ ထူးကဲေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳထုိက္ေသာ တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္ဆင္းျခင္းစေသာ တရားသေဘာသို႔ စိတ္ကို ေရွးရူညြတ္ေစသည္။

ေရွးဘ၀က အဘိညာဥ္ရျခင္းငွါ အလြန္အကဲ အားထုတ္ခဲ့ဖူးျခင္း ဟူေသာ အေၾကာင္းႏွင့္ ယခုဘ၀၌ ရရွိသင့္ေသာ အဘိညာဥ္ႏွင့္ အဘိညာဥ္၏ အေျခခံ ပါဒကစ်ာန္ အစရွိေသာ အေၾကာင္းတရားသည္ ရွိတုိင္း ရွိတုိင္း ထုိထုိမ်က္ေမွာက္ျပဳထုိက္ေသာ တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္ဆင္းျခင္းစေသာ သေဘာတရား၌ပင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္ေတြ႕ တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္ဆင္းျခင္း စသည္သို႔ ေရာက္သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ကရြတ္၌ ထားအပ္ေသာ ေရအိုးၾကီးသည္ ေရျပည့္ေနသည္၊ အနားေရးႏွင့္ အညီရွိသည္၊ က်ီး ေသာက္ႏုိင္သည္၊ ထုိေရအိုးၾကီးကို ခြန္အားရွိေသာ ေယာက္်ားက မည္သည္ဘက္မွ မဆုိ ေစာင္းငဲ့လုိက္လွ်င္ ယင္း ေစာင္းငဲ့ရာရာမွ ေရထြက္လာႏုိင္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း -

ေနာက္ ဥပမာတမ်ိဳးအားျဖင့္ ေျမညီေပၚ၌ ကန္ေပါင္ရုိးဖြဲ႕ထားေသာ ေလးေထာင့္ ေရကန္သည္ ေရျပည့္ေနသည္၊ ကန္ေပါင္ႏူတ္ခမ္းႏွင့္ အညီရွိသည္၊ က်ီး ေသာက္ႏုိင္သည္၊ အဆုိပါ ေရကန္ကို ခြန္အားရွိေသာ ေယာက္်ားက မည္သည့္ဖက္မွမဆုိ ကန္ေပါင္ရုိးကို ဖြင့္လႊတ္လုိက္လွ်င္ ယင္းဖြင့္လႊတ္ရာရာမွ ေရထြက္လာႏုိင္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း -

ေနာက္ ဥပမာတမ်ိဳးအားျဖင့္ ေျမညီျပင္၀ယ္ လမ္းမ ၄-ခု အဆံု၌ ႏွင္တံကို ကန္႕လန္႕တင္ထားေသာ အာဇာနည္ျမင္းကေသာ ရထား ရပ္တည္ေနသည္၊ ကြ်မ္းက်င္စြာ ျမင္းတုိ႔ကို လိမၼာေအာင္ ဆံုးမႏိုင္ေသာ ျမင္းဆရာသည္ အဆုိပါ ရထားကို တက္စီး၍ ဘယ္လက္က ၾကိဳးကိုဆြဲ ညာလက္က ႏွင္တံကို ကိုင္ျပီး လုိရာလမ္းျဖင့္ လုိရာအရပ္သို႔ ေရွ႕သို႔ျဖစ္ေစ ျပန္လွည့္၍ျဖစ္ေစ ေမာင္းႏွင္ႏုိင္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း မွတ္ရမည္။
(ဣဒၶိ၀ိဓ, ဒိဗၺေသာတ, ပရစိတၱ၀ိဇာနန, ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ, ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္မ်ားႏွင့္ အရဟတၱ ဖလသမာပတ္သို႔ ေရာက္ပံုမ်ားကို ဤ ပဥၥဂၤ ိကသုတ္အတုိင္း သိေလ)

အ႒မသုတ္ ျပီး၏။