သံသရာကို လက္ခံ-လက္မခံ

ကမၻာ့ဘာသာေတြကိုၾကည့္ရင္ သံသရာကို လက္ခံတဲ့ဘာသာရွိသလုိ လက္မခံတဲ့ ဘာသာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ၀ါဒေတြထဲက အကိရိယ ၀ါဒတုိ႔၊ အေဟတုက၀ါဒတုိ႔၊ ဥေစၦဒ၀ါဒတုိ႔ဆုိတာက ကံနဲ႕ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ပယ္တဲ့၀ါဒေတြ၊ ဒါေၾကာင့္ သံသရာရွိဖုိ႔ မလုိအပ္ေတာ့ဘူး၊ ကံေတြျပဳလုပ္ဖုိ႔ရယ္၊ ျပဳျပီးကံေတြ အက်ိဳးေပးဖို႔ရယ္ သတၱ၀ါအတြက္ ဘ၀ဟာ တစ္ခုမက မ်ားစြာလိုလာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သံသရာ လက္ခံတဲ့ဘာသာမွာ ကံကိုလက္ခံလာရတယ္။

ဒီေနရာမွာ အကိရိယ၀ါဒရဲ႕ အထူးေလး ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္၊ သူက ကံကိုေတာ့ လက္မခံဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သတၱ၀ါ မဟာကပ္ (၈)သန္း (၄)သိန္းအထိ သံသရာလည္ေနရမယ္၊ (၈)သန္း (၄)သိန္းျပည့္တဲ့အခါ သူ႔အလုိလို သံသရာကလြတ္သြားမယ္၊ ဘာမွမလုပ္မေနနဲ႕ အခ်ိန္ကိုသာ ထုိင္ေစာင့္ဆုိတဲ့သေဘာ ေျပာေသးတယ္။ အဲဒါကို သံသရာလုိ႔ေျပာရမွာ ခပ္ခက္ခက္ဘဲ၊ သူ႔အယူအဆကိုေတာ့ ဒီအတုိင္းထားလုိက္ၾကစို႔။

ဒီေန႕ ကမၻာမွာ လူအမ်ားစု ယံုၾကည္ေနတဲ့ ဘာသာအရ - လူသားတစ္ဦးဟာ ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးက လူသားအျဖစ္ ဖန္ဆင္းေပးလုိက္လုိ႔ လူျဖစ္လာတယ္ ဆုိပါစို႔၊ ဒါဆုိရင္ သူ႔မွာ ဒီလူ႔ဘ၀ရဲ႕ အရင္က ဘ၀တစ္ခု မရွိခဲ့ဘူး၊ အခုမွ သတၱ၀ါျဖစ္လာတယ္။ တစ္ခါ ဒီဘ၀က ေသျပီးရင္ ခႏၶာကိုယ္ျမွဳပ္ႏွံတဲ့ သခၤ်ိဳင္းမွာဘဲ ၀ိညာဥ္အျဖစ္နဲ႕ တည္ေနရမယ္၊ အဲဒီ ၀ိညာဥ္ကို ေနာက္ဘ၀ လုိ႔လဲမဆုိႏုိင္ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီ၀ိညာဥ္နဲ႕ ရုပ္ခႏၶာနဲ႕တြဲျပီး လူသားအျဖစ္ ဖန္ဆင္းေပးထားတာ ခႏၶာကိုယ္ကသာ ပ်က္စီးသြားတာ ၀ိိိိညာဥ္က မပ်က္စီးဘူး၊ အဲဒီ ၀ိညာဥ္မွာ လူအျဖစ္ရွင္သန္ေနစဥ္ကာလက ျပဳမူခဲ့တဲ့ အျပဳအမူေတြ အားလံုကုိ မွတ္ထားတယ္၊ ဒါကို ဘုရားက သိတယ္၊ အဲဒီ မွတ္ခ်က္ကိုၾကည့္ျပီး ေနာင္အခါ တရား ဆံုးျဖတ္တဲ့ေန႕က်ရင္ ဘုရားကဆံုးျဖတ္ျပီး သူ႔ကို သုခဘံုသုိ႔၎၊ ဒုကၡဘံုသို႔၎ ပို႔ေပးလိမ့္မယ္၊ အဲဒီသုခဘံု၊ ဒုကၡဘံုမွာ ေနထုိင္ရတဲ့ဘ၀ကို လူသားရဲ႕ အနာဂတ္ဘ၀ လုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ရတယ္၊ ဒီဘာသာအရ အတိတ္ဘ၀မရွိ အနာဂတ္ဘ၀လည္း တစ္ခုဘဲရွိတယ္ဆုိပါစို႔၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘာသာဟာ သံသရာကို လက္မခံတဲ့သေဘာ စာရင္းမွာ ထည့္ရမယ္။

သံသရာကို လက္ခံတဲ့၀ါဒေတြကေတာ့ ဟိႏၵဴနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဘဲ၊ သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ အခုျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀ရဲ႕ ေရွးက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ သတၱ၀ါေတြျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္၊ ေနာင္အနာဂတ္ မွာလည္း ဘ၀ေတြမ်ားစြာ ျဖစ္ေနဦးမယ္၊ အဲဒီဘ၀ေတြဆုိတာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ တိရစၦာန္၊ ငရဲ၊ ျပိတၱာမ်ိဳးစံုကို ဆုိတာ၊ ဒီလုိဘ၀ေတြမ်ား က်င္လည္တဲ့အခိုက္မွာ အဲဒီသတၱ၀ါေတြဟာ သူျပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္း၊ မေကာင္းကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးေတြကို ခံစားေနရတယ္၊ ေကာင္းတဲ့ကံက အက်ိဳးေပးတဲ့အခါ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားရျပီး၊ မေကာင္းတဲ့ ကံက အက်ိဳးေပးတဲ့အခါ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံစားရတယ္၊ ေကာင္းတဲ့ကံေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ ဘံုဘ၀ေတြမွာေရာက္ျပီး မေကာင္းတဲ့ကံေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ ဘံုဘ၀ေတြမွာ ေရာက္ၾကရတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္တယ္။

ဗုဒၶဘာသာဟိႏၵဴ မတူတဲ့အခ်က္က အဲဒီကံရဲ႕ အက်ိဳး ခံစားရတဲ့အပိုင္းမွာ အျမင္ကြဲသြားတာဘဲ၊ ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ ဟိႏၵဴက သတၱ၀ါမွာ မပ်က္မစီး အျမဲတည္တဲ့ အတၱရွိတယ္၊ သတၱ၀ါေသျပီဆုိရင္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာၾကီးကသာ ပ်က္စီးသြားတယ္၊ အတၱက မပ်က္စီးဘူး၊ သူက ေနာက္တစ္ဘ၀ကို ေျပာင္းသြားတယ္လုိ႔ ယူဆတယ္၊ အဲဒီသတၱ၀ါျပဳသမွ် ေကာင္း-မေကာင္းကံေတြက အဲဒီ အတၱနဲ႕အတူပါသြားျပီး ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးေတာ့တာဘဲ၊ ကံရဲ႕ အက်ိဳးကို ေရွာင္လုိ႔မရဘူး၊ ခံစရာ ရွိရင္ခံ၊ စံစရာရွိရင္စံဘဲ။

ဗုဒၶဘာသာမွာက အဲဒီအတၱဆုိတာကို လက္မခံဘူး၊ အနတၱ၀ါဒ၊ သတၱ၀ါမ်ာ ရုပ္နဲ႕နာမ္ ဒါဘဲရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေသရင္ ရုပ္ေရာ နာမ္ေရာ ပ်က္စီးသြားတယ္၊ ေနာက္ဘ၀အသစ္ထဲကို ဒီဘ၀ေဟာင္းက ဘာမွေျပာင္းေရႊ႕ သြားတဲ့အရာဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ ယံုၾကည္တယ္၊ ဒါဆုိရင္ ဒီဘ၀ျပဳတဲ့ကံေတြက ေနာက္ဘ၀ကို ဘယ္လုိလုိက္ျပီး အက်ိဳးေပးမလဲ၊ ဒါ ဒီေမးခြန္းကို ဗုဒၶဘာသာက ဒီလုိ ေျဖပါတယ္။

သတၱ၀ါတစ္ဦးဟာ ေကာင္းတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆုိးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပဳအမူတစ္ခု ျပဳျပီဆုိရင္ အဲဒီသတၱ၀ါရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဒီအမူကို ျပဳလုိတဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီျပဳလုိတဲ့စိတ္ဆုိတာ အဘိဓမၼာစကားလံုးနဲ႕ေျပာရရင္ ေစတနာေပါ့။ သူကတုိက္တြန္းလုိ႔ျပဳျဖစ္တာ၊ အျပဳအမူဆုိတာ ရုပ္ျဒပ္မွာျဖစ္တယ္၊ ဥပမာ - သူတစ္ဦးကို သတ္တယ္ ဆုိပါေတာ့၊ ရုပ္၀တၳဳနဲ႕ သတ္ရတယ္၊ နာမ္တရားက သတ္ခ်င္တဲ့သေဘာ၊ သတ္ခ်င္လုိ႔ သတ္လုိက္တယ္၊ သတ္ခ်င္တဲ့ နာမ္ေရာ၊ သတ္တဲ့ရုပ္ေရာ ျမဲတဲ့တရားမဟုတ္လုိ႔ ျဖစ္ျပီးပ်က္သြားတယ္၊ ဒါျဖင့္ ဘာက်န္လဲ၊ အဲဒီသတ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ နာမ္တရားခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါမွာ ကံသတၱိကေလး က်န္ရစ္တယ္၊ ဘယ္မွာ တည္သလဲ၊ နာမ္ ခႏၶာအစဥ္မွာ တည္တယ္၊ နာမ္ခႏၶာ အစဥ္ရွိသ၍ လုိက္ပါေနႏုိင္တာ။ ဒါဗုဒၶဘာသာရဲ႕ နက္နဲတဲ့အေတြးပဲ။ ဒီလုိနည္းနဲ႕ ကံေတြဟာ ဘ၀တစ္ခုကေန ေနာက္ဘ၀တစ္ခုစီကို လုိက္ပါေနၾကတာ။ အဲဒီ ကံသတၱိဆုိတာ နာမ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ရုပ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ အက်ိဳးျဖစ္ေစတက္တဲ့ သေဘာကေလး သက္သက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္သူက မပ်က္စီးဘူး။ နာမ္ခႏၶာ အစဥ္ရွိသေရြ႕ တည္ႏုိင္တယ္။

ဟိႏၵဴ၀ါဒက အတၱေလးထဲမွာ ကံေတြပါသြားတယ္။ ဒီအတၱေလး ဘ၀တစ္ခုကေန ဘ၀တစ္ခုကို ကူးေျပာင္းတယ္။ ဒီအတၱေလးက ခႏၶာကိုယ္ အေဟာင္းစြန္႕ျပီး ခႏၶာကိုယ္အသစ္ထဲ ၀င္သြားတယ္လုိ႔ ယူဆတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘ၀သစ္၊ ဘ၀ေဟာင္း အဆက္အစပ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။

B.A အဆင့္ ပညာသင္ၾကားျပီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေသသြားျပီး လူျပန္ျဖစ္တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီေသသြားတဲ့လူဘဲ ေနာက္ဘ၀ အသစ္ျပန္ ျဖစ္ရင္ ေမြးျပီးတာနဲ႕ သူဟာ M.A ကို တန္းတက္ႏုိင္ ရမွာေပါ့ အခု အဲဒီလုိ မတက္ႏုိင္ဘူး။ ကၾကီးခေခြးကစျပီး သင္ရတာပဲမဟုတ္လား။ ဒါနဲ႕ ေထာက္ၾကည့္ယင္ ဘ၀ေဟာင္းနဲ႕ ဘ၀သစ္ လံုး၀အဆက္အစပ္ မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆတဲ့ ၀ါဒက သဘာ၀က်ပါတယ္။

ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱေကသရ၏ ကမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးျခင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။