၁၀။ နာဂိတသုတ္

ဤသုိ႔ အကြ်ႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္အတူ ေကာသလတုိင္းတုိ႔၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရင္း ေကာသလမင္းသားတုိ႔၏ ဣစၦာနဂၤလမည္ေသာ ပုဏၰားရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိဣစၦာနဂၤလရြာအနီး ဣစၦာနဂၤလေတာအုပ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူသည္၊ ဣစၦာနဂၤလ ရြာသားျဖစ္ၾကသည့္ ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ိဳးသားတုိ႔သည္ သတင္းစကားၾကားၾကသည္။

ၾကားပံုမွာ -

“အခ်င္းတုိ႔ ! သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီ၀င္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ဣစၦာနဂၤလရြာသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူ၍ ဣစၦာနဂၤလရြာအနီး ဣစၦာနဂၤလေတာအုပ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူသည္။

ထုိအရွင္ေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္သည္၊ ထြက္ပံုမွာ -

“ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ တရားအားလံုးကို ကိုယ္တုိင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ အသိဉာဏ္၀ိဇၨာ အက်င့္စရဏႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ၀ိဇၨာစရဏဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သုဂတဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ သတၱ, ၾသကာသ, သခၤါရ ဟူေသာ ေလာကသံုးခြင္ ဘံုအျပင္ကို သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေလာက၀ိဒူဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ ဆံုးမထုိက္သူကို ဆံုးမတတ္သည့္ အတုမဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ နတ္, လူတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သတၱာ ေဒ၀မႏုႆာနဂုဏ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါေပသည္၊ သစၥာ ၄-ပါး ျမတ္တရားကို ကိုယ္တုိင္သိတတ္, သူတစ္ပါးကို သိေစေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပသည္၊ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူပါ ေပသည္” ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္သည္။

ထုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -

(က) ၾသကာသေလာကႏွင့္ သတၱေလာကကို ကိုယ္တုိင္သိ, ကိုယ္တုိင္ျမင္ျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

(ခ) စ, လယ္, ဆံုး သံုးပါးလံုး ေကာင္းျခင္းရွိ၍ အနက္, သဒၵါ ျပည့္စံုေသာ တရားကို ေဟာေတာ္မူသည္။

(ဂ) ျပည့္စံု, စင္ၾကယ္ေသာ အက်င့္ျမတ္ကို ထင္ရွားျပေတာ္မူသည္။

အဆုိပါ ဂုဏ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကို ဖူးေျမာ္ခြင့္ရျခင္းသည္ အလြန္တရာ ေကာင္းျမတ္လွေပသည္” ဟု ၾကားၾကသည္။

ထုိအခါ၌ ဣစၦာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ိဳးသားတုိ႔သည္ နံနက္မုိးေသာက္ အလင္းေရာက္ေသာအခါ ခဲဖြယ္စားဖြယ္ မ်ားစြာယူ၍ ဣစၦာနဂၤလေတာအုပ္သုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကေလသည္၊ ဆူညံစြာ ေျပာဆုိလ်က္ တံခါးမုခ္အျပင္ဘက္၌ ေနၾကသည္။

ထုိစဥ္အခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြ်းမွာ အရွင္နာဂိတျဖစ္သည္၊ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္နာဂိတကို ေမးေတာ္မူသည္။

“နဂိတ ! ဆူညံစြာ ေျပာဆုိေနသူမ်ားကား ဘယ္သူေတြနည္း?၊ ငါးလုတဲ့ေနရာက တံငါသည္ေတြ လုိပါလား။”

“အရွင္ဘုရား ! ဤသူတုိ႔ကား ဣစၦာနဂၤလရြာသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္၊ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟန္းသံဃာကို ရည္မွန္းျပီး ခဲဖြယ္စားဖြယ္မ်ားစြာယူ၍ တံခါးမုခ္ အျပင္ဘက္၌ ေနၾကပါသည္။”

“နာဂိတ ! ငါကလည္း အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာႏွင့္ မပတ္သက္လုိ၊ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာကိုလည္း ငါႏွင့္ မပတ္သက္ေစလုိ။

ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္မူခ်မ္းသာ, ကင္းဆိတ္မူခ်မ္းသာ, ျငိမ္းေအးမူခ်မ္းသာ, သိမူခ်မ္းသာကို အလုိရွိတုိင္း မျငိဳမျငင္ မပင္မပန္းဘဲ မရႏုိင္သူသည္သာ မစင္ၾကယ္မူခ်မ္းသာ, ငိုက္မ်ဥ္းမူခ်မ္းသာ, လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အစာခ်မ္းသာကို သာယာခံစားရာသည္။

ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္မူခ်မ္းသာ စသည္ကို အလုိရွိတုိင္း မျငိဳမျငင္ မပင္မပန္းဘဲ ရေနေသာ ငါသည္ မစင္ၾကယ္မူခ်မ္းသာ စသည္ကို အဘယ္မွာ သာယာခံစားပါအံ့နည္း။”

“အရွင္ဘုရား ! ဘုန္းေတာ္ၾကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ လက္ခံေတာ္မူပါ၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ လက္ခံေတာ္မူပါ။

အရွင္ဘုရား ! ယခုအခါ ျမတ္စြာဘုရားလက္ခံေတာ္မူရန္ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္၊ ယခုအခါ နိဂံုးသူနိဂံုးသား ဇနပုဒ္သူဇနပုဒ္သား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ိဳးသားတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြေတာ္မူေလရာရာအရပ္သို႔ စိတ္ညြတ္လ်က္သာ အစဥ္တစိုက္ လုိက္ၾကပါလိမ့္မည္။

ဥပမာအားျဖင့္ မုိးၾကီး သည္ထန္စြာ ရြာသြန္းလတ္ေသာ္ နိမ့္ရူိင္းရာ အရပ္သို႔ ေရမ်ား စီးသြားကုန္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းသုိ႔ ျဖစ္ရေၾကာင္းမွာ -

ရွင္ေတာ္ဘုရား၏ သီလေတာ္, ပညာေတာ္ ထုိသုိ႔ ၾကီးမားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။”

ယင္းသုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရွးနည္းတူပင္ ကန္႕ကြက္ ပယ္ျမစ္ေတာ္မူျပီး အရွင္နာဂိတကို ဤသို႕ ဆက္လက္မိန္႕ၾကားေတာ္မူသည္။

၁။ စား, ေသာက္, ခဲ, လ်က္အပ္သည့္ အစာ အာဟာရ၏ အက်ိဳးဆက္ကား က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ပင္တည္း၊ ဤက်င္းၾကီး က်င္ငယ္သည္ အဆုိပါ အစာအာဟာရ၏ အက်ိဳးဆက္ေပတည္း။

၂။ ခ်စ္ဖြယ္ရာ တုိ႔၏ အက်ိဳးဆက္ကား ပ်က္စီးျခင္း, ေကြကြင္းျခင္း, ပူေဆြး ငိုေၾကြးျခင္း, ဆင္းရဲျခင္း, ႏွလံုးမသာျခင္း, ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတုိ႔ပင္တည္း၊ ဤအျဖစ္သည္ ထုိခ်စ္ခင္မူ၏ အက်ိဳးဆက္ေပတည္း။

၃။ အသုဘအာရုံ၍ ပြါးမ်ားအားထုတ္သူမွာ သုဘအာရုံအေပၚ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ထင္ျမင္လာသည္၊ ဤအျဖစ္သည္ ထုိပြါးမ်ား အားထုတ္မူ၏ အက်ိဳးဆက္ေပတည္း။(အသုဘ-စက္ဆုပ္ဖြယ္၊ သုဘ-သာယာဖြယ္)

၄။ ဖႆ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း အာယတန ၆-ပါး၌ အနိစၥ-ဟု ပြားမ်ားအားထုတ္သူမွာ ဖႆ အေပၚ စက္ဆုပ္ ရြံရွာဖြယ္ ထင္ျမင္လာသည္၊ ဤအျဖစ္သည္ ထုိပြားမ်ားအားထုတ္မူ၏ အက်ိဳးဆက္ေပးတည္း။ (ဖႆ-အာရုံကို ေတြ႕ထိမူ၊ ဓာတ္ခိုက္မူ)

၅။ ဥပါဒါန္တရား၏ အာရုံျဖစ္ေသာ ခႏၶာ ၅-ပါးတုိ႔၌ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို ပြါးမ်ားအားထုတ္သူအား ဥပါဒါန္တရား၌ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ထင္ျမင္လာသည္၊ ဤအျဖစ္သည္ ထုိပြါးမ်ားအားထုတ္မူ၏ အက်ိဳးဆက္ေပတည္။”(ဥပါဒါန္-ျပင္းစြာ စြဲလန္းမူ)


ေဆာင္ - စားေသာက္ဖြယ္ရာ၊ အက်ိဳးမွာ၊ မွန္စြာ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ေပတည္း။

ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ၊ အက်ိဳးမွာ၊ မွန္စြာ ေကြကြင္းရျခင္းေပတည္။

အသုဘပြါရာ၊ အက်ိဳးမွာ၊ မွန္စြာ သုဘအာရုံေပၚမွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ထင္ျမင္လာျခင္းေပတည္း။

ဖႆျဖစ္ေၾကာင္း အာယတနေပၚမွာ၊ အနိစၥပြါးရာ၊ အက်ိဳးမွာ၊ မွန္စြာ ဖႆေပၚမွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ထင္လာျခင္း ေပတည္း။

ခႏၶာေပၚမွာ၊ ျဖစ္ပ်က္ပြါးရာ၊ အက်ိဳးမွာ၊ မွန္စြာ ဥပါဒါန္ေပၚ စက္ဆုပ္ဖြယ္ထင္လာျခင္းေပတည္း။


မွတ္ခ်က္ - ဤသုတ္၌ အဆုိပါ ၅-ဌာနတုိ႔၀ယ္ ၀ိပႆနာကိုသာ ေဟာထားျခင္းျဖစ္သည္။


ဒသမသုတ္ ျပီး၏။


၃-ခုေျမာက္ေသာ ပဉၥဂၤ ိက၀ဂ္ ျပီးျပီး။