ရဟန္းတုိ႔ ! ဆုိလတံ့ေသာ တရား ၅-မ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ မိမိအစီးအပြားအလုိ႔ငွါသာ က်င့္သည္၊ သူတပါးအစီးအပြားအလုိ႔ငွါ မက်င့္။
ယင္း ၅-မ်ိဳးမွာ - ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -
၁။ မိမိကား သီလႏွင့္ ျပည့္စံုသည္၊
သူတပါးကိုမူ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ မေဆာက္တည္ေစ။
၂။ မိမိကား သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုသည္၊
သူတပါးကိုမူ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ မေဆာက္တည္ေစ။
၃။ မိမိကား ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္၊
သူတပါးကိုမူ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ မေဆာက္တည္ေစ။
၄။ မိမိကား ၀ိမုတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။(၀ိမုတၱိ - ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း)
သူတပါးကိုမူ ၀ိမုတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ မေဆာက္တည္ေစ။
၅။ မိမိကား ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္၊
သူတပါးကိုမူ ထုိဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုေစရန္ မေဆာက္တည္ေစ။
(ပစၥေ၀ကၡဏာ - ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မူကို ဆင္ျခင္တတ္ေသာ)
ေဆာင္ - သီလ, သမာ၊ ပညာ, ၀ိမုတၱိ၊ ၀ိမုတၱိဉာ၊ ဤငါးျဖာမွာ၊ မိမိသာ က်င့္၊ တစ္ဆင့္ သူတပါး၊ မခုိင္းျငားမူ၊ ထုိသည့္သူ၊ စြဲယူ ကိုယ္က်ိဳးသာ က်င့္၊ မက်င့္ သူက်ိဳးမွတ္။
မွတ္ခ်က္ - ဤသုတ္၌ သီလ၀ႏၱ အပၸႆုတ (ကိုယ္က သီလရွိျပီး သူမ်ားအတြက္ ျဖန္႕ေ၀ႏုိင္ေလာက္သည့္ သုတမရွိသူ) ကို ရည္ရြယ္၍ ေဟာသည္။
သတၱမသုတ္ ျပီး၏။
Friday 18 February 2011
၇။ ပထမ ဟိတသုတ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment