၁၈၆။ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႕ေသာ နားေဍာင္းလည္းရွိေသာ ပန္းကို ပန္ဆင္၍ စႏၵကူးေရႊတုိ႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံထားသည့္ ကိုယ္ရွိေသာ သင္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ေတာအလယ္၌ ေမာင္းကို ေျမွာက္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငိုျမည္ကမ္းဘိသနည္း (ဟု အဒိႏၷပုဗၺကပုဏၰားက ေမး၏)။
၁၈၇။ (ပုဏၰား) ငါ့အား ေရႊျဖင့္ျပီးေသာ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ အေရာင္ထြက္ေသာ ရထားအိမ္ကား ရွိပါ၏၊ ထုိရထားလွည္းအိမ္အတြက္ ရထားဘီးအစံုကို မရေသးပါ၊ ထုိရထားဘီးအစံုကို မရေသာဆင္းရဲေၾကာင့္ အသက္ကို စြန္႕ရပါေတာ့အံ့ (ဟု မ႒ကု႑လီက ေျပာဆုိ၏)။
၁၈၈။ လွပပ်ိဳမ်စ္ေသာ လုလင္ ေရႊျဖင့္ျပီးေသာ ရထားဘီးအစံုေလာ၊ ျမေက်ာက္ရတနာျဖင့္ျပီးေသာ ရထားဘီးအစံုေလာ၊ ပတၱျမားနီျဖင့္ျပီးေသာ ရထားဘီးအစံုေလာ၊ ေငြစင္ျဖင့္ျပီးေသာ ရထားဘီးအစံုေလာ ငါ့အား ေျပာၾကားပါေလာ့၊ သင့္အတြက္ ရထားဘီးအစံုကို ျပည့္စံုေအာင္ ငါလုပ္၍ ေပးအ့့ံ (ဟု မ႒ကု႑လီက ေမးျပန္၏)။
၁၈၉။ ဤေလာက၌ ေနလႏွစ္ပါးတုိ႕ကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါကုန္၏၊ ေရႊျဖင့္ျပီးေသာ ငါ့ရထားသည္ ထုိေနလႏွစ္ပါးဟူေသာ ရထားဘီးအစံုျဖင့္သာ တင့္တယ္ပါလိမ့္မည္ဟု ထုိလုလင္သည္ ထုိပုဏၰားကို ေျပာဆုိ၏။
၁၉၀။ လုလင္ သင္သည္ ေတာင့္တ၍ မရေကာင္းေသာ ၀တၳဳကို ေတာင့္တေလေသာေၾကာင့္ မုိက္လွသူသာ ျဖစ္ဘိ၏၊ လုလင္ သင္သည္ ေသလွ်င္သာ ေသရမည္၊ ေနလတုိ႔ကို ရလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ငါေအာက္ေ့မ၏ (ဟု အဒိႏၷပုဗၺကပုဏၰားက ဆုိ၏)။
၁၉၁။ ပုဏၰား ေနလႏွစ္ပါးတုိ႔၌ အဆင္းဓာတ္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရ၏၊ လွည့္လည္ရာ လမ္းခရီး၌ သြားျခင္းလာျခင္းကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရ၏၊ ေသလြန္ေသာ သူကိုမူကား မေတြကျမင္ရေတာ့ေပ။ ဤေတာအရပ္၌ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းေနၾကကုန္ေသာ သင္ႏွင့္ငါ ႏွစ္ေယာက္တုိ႔တြင္ အဘယ္သူက ပုိ၍ မုိက္ပါသနည္း (ဟု လုလင္ကဆုိ၏)။
၁၉၂။ လုလင္ သင္သည္ အမွန္ကိုသာ ေျပာဆုိေပ၏၊ ငိုေၾကြးျမည္တမ္း ေနၾကကုန္ေသာ သင္ႏွင့္ငါ ႏွစ္ေယာက္တုိ႔တြင္ ငါကသာ ပို၍မုိက္၏၊ လဗိမာန္ကို ေတာင့္တလ်က္ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းေနေသာ သူငယ္ကဲ့သို႔ ေသလြန္ေသာ သူကို ငါေတာင့္တမိေလျပီ (ဟု အဒိႏၷပုဗၺက - က ဆုိ၏)။
၁၉၃။ လုလင္ ေထာပတ္ျဖင့္ သြန္းေလာင္း ထားသည္ျဖစ္၍ ရဲရဲညီးညီး ေတာက္ေနေသာ မီးကိုေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလုိက္သကဲ့သို႔ ထုိ႕အတူ သင္သည္ ေသာကမီး ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ငါ၏ ပူပန္မူအားလံုးကို ေအးေစေလျပီတကား။
၁၉၄။ အၾကင္သင္သည္ ပူေဆြးမူ ေသာကႏွိပ္စက္ေနေသာ ငါ့အား သားေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ပူေဆြးမူေသာကကို ျငိမ္းေအးျပီးသူ ျဖစ္ေပေတာ့၏၊ လုလင္ သင္၏ တရားစကားကို ၾကားနာရေသာေၾကာင့္ ငါသည္ မပူေဆြးေတာ့ပါ၊ မငိုေၾကြးေတာ့ပါ။
၁၉၆။ လုလင္ သင္သည္ စတုမဟာရာဇ္ နတ္ျဖစ္ေလသလား၊ ဂႏၶဗၺနတ္မ်ိဳးျဖစ္ေလသေလာ၊ သို႕မဟုတ္ ေရွး၌ အလွဴကို ေပးတတ္ေသာ သိၾကားျဖစ္ေလသေလာ၊ သင္သည္ အဘယ္မည္ေသာ သူေပနည္း၊ အဘယ္သူ၏ သားေပနည္း၊ ငါတုိ႔သည္ သင့္ကို အဘယ္သုိ႔ သိၾကရကုန္အ့ံနည္း (ဟု အဒိႏၷပုဗၺက - က ထပ္၍ ေမးျမန္း၏)။
၁၉၇။ ပုဏၰား သင္သည္ သား (မ႒ကု႑လီ)ကို သုသာန္၌ မိမိကိုယ္တုိင္ ဖုတ္ၾကည္း သင္းၿဂိဳဟ္ျပီးလွ်င္ အၾကင္သားကို (ရည္၍) ျမည္တမ္း၏၊ အၾကင္သားကို (ရည္၍) ငိုေၾကြး၏၊ သင္၏ သားျဖစ္ေသာ ထုိငါသည္ ကုသုိလ္ကံကို ျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔၏ အသင္း၀င္ အေပါင္းအေဖာ္ အျဖစ္ သို႔ ေရာက္၏ (ဟု မ႒ကု႑လီနတ္သားက ေျပာ၏)။
၁၉၈။ လုလင္ မိမိအိမ္၌ ေပးလွဴေသာ သင္၏ အနည္းငယ္ေသာ အလွဴကိုေသာ္၎၊ မ်ားစြာေသာ အလွဴကိုေသာ္၎၊ ငါတုိ႔ မျမင္ၾကရပါကုန္၊ သင္ ေစာင့္သံုးေသာ ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ ဥပုသ္ကံကိုေသာ္လည္း မျမင္ၾကရပါကုန္၊ အဘယ္ကံေၾကာင့္ သင္သည္ နတ္ျပည္သို႔ လားေရာက္ရသနည္း (ဟု အဒိႏၷပုဗၺက - က ေမးျပန္၏)။
၁၉၉။ (ပုဏၰား) ငါသည္ မိမိအိမ္၌ အနာႏွိပ္စက္သည္ျဖစ္၍ ဆင္းရဲျခင္းသို႕ ေရာက္လ်က္ နာက်င္ေသာ သေဘာရွိသူ သူနာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ ကိေလသာျမဴ ကင္းေတာ္မူျပီးေသာ မေ၀ခြဲႏုိင္မူ ၀ိစိကိစၦာကို လြန္ေျမာက္ေတာ္မူျပီးေသာ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆုိေတာ္မူေသာ မယုတ္ေလ်ာ့ေသာ ပညာလည္း ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္လုိက္ရပါျပီ။
၂၀၀။ ပုဏၰား ထုိငါသည္ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား လက္အုပ္ခ်ီခဲ့ဘူးပါ၏၊ ငါသည္ (လက္အုပ္ခ်ီျခင္း) ကုသုိလ္ကံကို ျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔၏ အသင္း၀င္ အေပါင္းအေဖာ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရပါ၏ (ဟု မ႒ကု႑လီနတ္သားက ေျပာဆုိ၏)။
၂၀၁။ အံ့ဖြယ္ရွိပါေပစြာ့တကား၊ မျဖစ္ဘူးျမဲ ျဖစ္ပါေပစြာ့တကား၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္းမွ်၏လည္း ဤသို႔ေသာ အက်ိဳး ျဖစ္ဘိေသး၏၊ ငါသည္လည္း ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ယေန႕ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ေတာ့အံ့ (ဟု အဒိႏၷပုဗၺက - က ေျပာ၏)။
၂၀၂။ ပုဏၰား သင္သည္ ၾကည္ညိဳေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ယေန႕ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆညး္ကပ္ေလေလာ့၊ တရားေတာ္ကို၎၊ သံဃာေတာ္ကို၎၊ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ေလေလာ့၊ ထုိ႔ျပင္ သိကၡာပုဒ္ငါးပါးတုိ႔ကိုလည္း မက်ဳိမပ်က္ေအာင္ ေဆာက္တည္ေလေလာ့။
၂၀၃။ သူ႕အသက္ကို သတ္ျခင္းမွ လ်င္စြာေရွာင္ၾကဥ္ပါေလာ့၊ ေလာက၌ မေပးသည္ကို ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကသ္ပါေလာ့၊ ေသအရက္ကို မေသာက္မစားပါလင့္၊ မဟုတ္ မမွန္ စကားကိုလည္း မေျပာဆိုပါလင့္၊ မိမိမယားျဖင့္သာ ေရာင့္ရဲသူ ျဖစ္ပါေလာ့ (ဟု မ႒ကု႑လီနတ္သားက ေျပာၾကား၏)။
၂၀၄။ နတ္သား သင္သည္ ငါ၏ အက်ိဳးကို အလုိရွိသူျဖစ္ေပ၏၊ နတ္သား ငါ၏ အစီးအပြားကိုလည္း အလုိရွိသူ ျဖစ္ေပ၏၊ သင္၏ စကားကို ငါလုိက္နာပါ၏၊ သင္သည္ ငါ၏ဆရာ ျဖစ္ပါေပ၏။
၂၀၅။ ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အတုမရွိေသာ တရားေတာ္ကို၎၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာ၀က သံဃာေတာ္ကို၎ ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
၂၀၆။ သူ႕အသက္ကို သတ္ျခင္းမွ လ်င္စြာ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊ ေလာက၌ မေပးသည္ကို ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏၊ ေသအရက္ကို မေသာက္စားေတာ့ပါ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ “မုသား” စကားကိုလည္း မေျပာဆုိပါ၊ မိမိမယားျဖင့္သာ ေရာင့္ရဲသူျဖစ္ရပါ၏ (ဟု အဒိႏၷပုဗၺက - က ဆုိ၏)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment