၂၅၇။ အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ (ဘ႑ာကို ေရာင္းသျဖင့္ ရေသာ) ဥစၥာကို ေဆာင္ကုန္ေသာ ငါတို႔သည္ ကေမၺာဇတုိင္းသို႔ သြားၾကရကုန္၏၊ ဤနတ္သားသည္ အလုိရွိသည္ကို ေပးတတ္၏၊ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤနတ္သားကို ေဆာင္ကုန္အံ့။
၂၅၈။ ဤနတ္သားကို ေတာင္းပန္၍ေသာ္၎ အႏုိင္အထက္ ေဆာင္၍ေသာ္၎ ေခၚယူလ်က္ ယာဥ္ထက္သို႕ တက္ျပီးလွ်င္ ဒြါရ၀တီျမိဳ႕သုိ႔ လ်င္စြာ သြားကုန္အံ့ (ဟု ပုဏၰား ကုန္သည္က ေျပာ၏)။
၂၅၉။ အၾကင္သူသည္ အၾကင္သစ္ပင္၏ အရိပ္၌ ထုိင္မူလည္း ထုိင္ဘူး၏၊ အိပ္မူလည္း အိပ္ဘူး၏၊ ထုိသူသည္ ထုိသစ္ပင္၏ အကိုင္းအခက္ကိုေသာ္မွလည္း မခ်ိဳးမဖဲ့ရာ၊ မွန္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းကို ဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ ယုတ္မာလွ၏ (ဟု အကၤုရက ေျပာျပ၏)။
၂၆၀။ အၾကင္သူသည္ အၾကင္သစ္ပင္၏ အရိပ္၌ ထုိင္မူလည္း ထုိင္ဘူး၏၊ အိပ္မူလည္း အိပ္ဘူး၏၊ ထုိသူသည္ ထုိသို႔သေဘာရွိေသာ (သစ္ျဖင့္ လုိအပ္ေသာ) အက်ိဳးသည္ အကယ္၍ ရွိခဲ့ပါမူ ထုိသစ္ပင္၏ ပင္စည္ကိုေသာ္လည္း ျဖတ္ရာ၏ (ဟု ပုဏၰားကုန္သည္က ထပ္ေျပာ၏)။
၂၆၁။ အၾကင္သူသည္ အၾကင္သစ္ပင္၏ အရိပ္၌ ထုိင္မူလည္း ထုိင္ဘူး၏၊ အိပ္မူလည္း အိပ္ဘူး၏၊ ထုိသူသည္ ထုိသစ္ပင္၏ အရြက္ကိုမွ်ေသာ္လည္း မဖ်က္ဆီးရာ၊ မွန္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းကို ဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ ယုတ္မာ၏ (ဟု အကၤုရက ျပန္ေျပာ၏)။
၂၆၂။ အၾကင္သူသည္ အၾကင္သစ္ပင္၏ အရိပ္၌ ထုိင္မူလည္း ထုိင္ဘူး၏၊ အိပ္မူလည္း အိပ္ဘူး၏၊ ထုိသူသည္ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ (သစ္ျဖင့္ လုိအပ္ေသာ) အက်ိဳးသည္ အကယ္၍ ရွိခဲ့ပါမူ ထုိသစ္ပင္ကို အျမစ္ႏွင့္တကြေသာ္လည္း ႏုတ္ရာ၏ (ဟု ပုဏၰား ကုန္သည္က ထပ္ေျပာ၏)။
၂၆၃။ အၾကင္ေယာက္်ားသည္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္၏ အိမ္၌ တညမွ်လည္း ေနဘူး၏၊ အၾကင္သူထံ၌ ထမင္းအေဖ်ာ္ကို ရရာ၏၊ ထုိေယာက္်ားသည္ ထုိသူအား မေကာငး္ေသာ အမူကို စိတ္မွ်ျဖင့္ေသာ္လည္း မၾကံစည္ရာ၊ သူ႔ေက်းဇူးကို သိေသာသူ၏ အျဖစ္ကို သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္၏။
၂၆၅။ အၾကင္သူသည္ ေရွး၌ (တစံုတေယာက္) ျပဳအပ္ေသာ ေက်းဇူးဥပကာရ ရွိသူျဖစ္လ်က္ ေနာက္၌ ယင္းေက်းဇူးျပဳသူကို အက်ိဳးမဲ့ျပဳျခင္းျဖင့္ ညွဥ္းဆဲ၏၊ စုိေသာလက္ရွိသူဟု ဆုိအပ္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးရေသာ ထုိသူသည္ ေကာင္းေသာ အရာတုိ႔ကိုိ မျမင္ရေတာ့ေပ (ဟု အကၤုရက ဆုိ၏)။
၂၆၆။ ငါ့ကိုနတ္ကေသာ္၎ လူကေသာ္၎ မဖ်က္ဆီးႏုိင္၊ ငါ့ကို အစိုးရေသာ သူကေသာ္လည္း မဖ်က္ဆီးႏုိင္၊ ငါသည္ ျမတ္ေသာ တန္ခိုးသို႔ ေရာက္ေသာ နတ္ျဖစ္၏၊ ေ၀းေသာ အရပ္သို႕ ခဏခ်င္း သြားနုိင္၏၊ အဆင္းခြန္အားႏွင့္ ျပည့္စံု၏(ဟု နတ္သားက ေျပာဆုိ၏)။
၂၆၇။ သင္၏ (လက္်ာ)လက္သည္ အလံုးစံုအားျဖင့္ ေရႊအဆင္းရွိ၏၊ လက္ငါးေခ်ာင္းတုိ႔ျဖင့္ သူတပါးလုိေသာ ၀တၳဳကို သင္ေဆာင္စြမး္ႏုိင္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ အရသာကို ယုိစီးေစႏုိင္၏၊ (သင္၏လက္မွ) အထူးထူးေသာ အရသာတုိ႔ ယိုစီးကုန္၏၊ သင့္ကို သိၾကားမင္းဟု ငါထင္မွတ္၏ (ဟု အကၤုရက ေျပာ၏)။
၂၆၈။ အကၤုရ ငါသည္ စာတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ၊ ဂႏၶဗၺနတ္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ၊ ေရွးဘ၀က အလွဴေပးလွဴတတ္ေသာ သိၾကားလည္း မဟုတ္ပါ၊ ေရာရု၀ျမိဳ႕မွ စုေတ၍ ဤေညာင္ပင္၌ ကပ္ေရာက္လာေသာ ျပိတၱာဟု ငါ့ကို သိပါေလာ့ (ဟု ျပိတၱာက ေျပာ၏)။
၂၆၉။ သင္သည္ ေရွးဘ၀က ဧရာရု၀ျမိဳ႕၌ ေနစဥ္ အဘယ္သို႕ေသာ သေဘာရွိေသာ သီလရွိသူ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အက်င့္ရွိသူ ျဖစ္ခဲ့ပါသနည္း၊ အဘယ္ျမတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ သင္၏ လက္၌ ေကာင္းမူအက်ိဳးသည္ ျပည့္စံုရပါသနည္း (ဟု အကၤုရက ေမး၏)။
၂၇၀။ ငါသည္ ေရွးဘ၀က ေရာရု၀ျမိဳ႕၌ အုပ္ခ်ဳပ္သမား ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ ထုိအခါက ငါသည္ အလြန္ဆင္းရဲစြာ အသက္ေမြးရ၍ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ ျဖစ္ပါ၏၊ ငါ့အား ေပးလွဴရန္ တစံုတစ္ခုမွ် မရွိပါ။
၂၇၁။ ယံုၾကည္မူ “သဒၶါ”ႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဒါနရွင္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းမူကိုသာ ျပဳ၍ (မေကာင္းမူကို) စက္ဆုပ္ဘတ္ေသာ သေဘာရွိေသာ အသယွသူေဌး၏ အိမ္အနီး၌ ငါ၏ အိမ္သည္ ရွိပါ၏။
၂၇၂ - ၄။ ထုိငါ၏ အိမ္သို႔ အထူးထူးေသာ အႏြယ္ရွိကုန္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ခ်ီးက်ဴး ေျပာဆုိတတ္ကုန္ေသာ သူေတာင္းစားတုိ႔သည္ လာၾကကုန္၏၊ ထုိသူေတာင္းစားတုိ႔သည္ “ အရွင္တုိ႔အား ေကာင္းျခင္းျဖစ္ပါေစ (ငါတုိ႔သည္) အဘယ္အရပ္သို႔ သြားရကုန္အံ့နည္း၊ အဘယ္အရပ္၌ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္သနည္း”ဟု အသယွသူေဌး၏ အိမ္ကို ငါ့အား ေမးၾကကုန္၏၊ အေမးခံရေသာ ငါသည္ ထုိသူတုိ႔အား လက္်ာလက္ေမာင္းကို ေျမွာက္ခ်ီလ်က္ “သင္တုိ႔အား ေကာင္းျခင္းျဖစ္ပါေစ၊ ဤအိမ္၌ အလွဴကို ေပးလွဴ၏”ဟု အသယွသူေဌး၏ အိမ္ကို ေျပာၾကားလုိက္ပါ၏။
၂၇၅။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ၏ လက္သည္ အလုိရွိသည္ကို ေပးစြမ္းႏုိင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ၏ လက္သည္ ခ်ိဳျမိန္ေသာ အရသာကို ယုိစီးေစႏုိင္၏၊ ထုိျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ ေကာင္းမူ အက်ိဳးသည္ ငါ၏ လက္၌ ျပည့္စံု၏ (ဟု နတ္သားက ေျဖ၏)။
၂၇၆။ သင္ကား မိမိလက္တုိ႔ျဖင့္ တစံုတေယာက္အား အလွဴကို မေပးလွဴဘူးသတတ္၊ သူတပါး၏ အလွဴကို ၀မ္းေျမာက္လ်က္ လက္ကို ေျမွာက္၍ ေျပာဆုိဘူးသတတ္။
၂၇၇။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္၏ လက္သည္ အလုိရွိသည္ကို ေပးစြမ္းႏုိင္၏၊ သင္၏ လက္သည္ ခ်ိဳျမိန္ေသာ အသာကို ယုိစီးေစႏုိင္၏၊ ထုိျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖင့္ ေကာင္းမူအက်ိဳးသည္ သင္၏ လက္၌ ျပည့္စံု၏။
၂၇၈။ အရွင္နတ္သား အၾကင္အသယွသူေဌးသည္ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိအသယွသူေဌးသည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာကို စြန္႕သည္ရွိေသာ္ အဘယ္အရပ္ဌာနသုိ႔ လားေရာက္သနည္း (ဟု အကၤုရက ထပ္ေမး၏)။
၂၇၉။ ကိုယ္အဂၤါမွ ထြက္ေသာ အေရာင္ရွိေသာ သည္းခံႏုိင္ေသာ အသယွသူေဌး၏ သြားရာ “ဂတိ”ကို၎ လားရာ “ဂတိ”ကို၎ အကြ်ႏု္ပ္ မသိပါ၊ အသယွသူေဌးသည္ သိၾကားမင္း၏ အသင္း၀င္ အေပါင္းအေဖာ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏ဟု ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္း၏ အထံမွ အကြ်ႏု္ပ္ ၾကားရဘူး၏ (ဟု နတ္သားက ျပန္၍ ေျဖၾကား၏)။
၂၈၀။ ထုိက္သည္အားေလ်ာ္စြာ ေကာင္းမူကို ျပဳျခင္းငွါ၎ အလွဴကို ေပးလွဴျခင္းငွါ၎ သင့္ေလ်ာ္သည္သာတည္း၊ အဘယ္သူသည္ အလုိရွိသည္ကို ေပးတတ္ေသာ လက္ကို ျမင္ရ၍ ေကာင္းမူကို မျပဳရွိေတာ့မည္နည္း။
၂၈၁။ ထုိအကြ်ႏု္ပ္သည္ ဤအရပ္မွ သြား၍ ဒြါရ၀တီျမိဳ႕သို႔ ေရာက္လွ်င္ အကြ်ႏု္ပ္၏ ခ်မ္းသာကို ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ေသာ အလွဴကို ျဖစ္ေစအံ့ဟု ၾကံစည္ေအာက္ေမ့မိပါ၏။
၂၈၂။ ထမင္းကို၎ အေဖ်ာ္ကို၎ အ၀တ္ပုဆုိး ေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာတို႔ကို၎ ေပးလွဴပါေတာ့အံ့၊ ေရအုိးစင္ကို၎ ေရတြင္းကို၎ ရႊံ႕ညြန္ေရတုိ႔ျဖင့္ အသြားခက္ေသာ ခရီး၌ တံတားတုိ႔ကို၎ ျပဳလုပ္ေပးလွဴပါေတာ့အံ့ (ဟု အကၤုရက ေျပာဆုိ၏)။
၂၈၃။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္၏ လက္ေခ်ာင္းသည္ ေကာက္ေကြးေနသနည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္၏ ပါးစပ္သည္လည္း ေစာင္းရြဲ႕ေနသနည္း၊ သင္၏ မ်က္စိတုိ႔သည္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ (အညစ္အေၾကး) ယုိစီကုန္သနည္း၊ သင္သည္ အဘယ္မေကာင္းမူကို ျပဳခဲ့သနည္း (ဟု ေမး၏)။
၂၈၄။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ကိုယ္အဂၤါမွ ထြက္ေသာ အေရာင္ရွိေသာ ယံုၾကည္မူ “သဒၶါ”ရွိ၍ အိမ္ကို အုပ္စုိးေနေသာ အသယွသူၾကြယ္၏ အလွဴတင္းကုပ္၀ယ္ ထုိသူၾကြယ္၏ အလွဴေပးျခင္း၌ ၀န္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။
၂၈၅။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ထုိအလွဴတင္းကုပ္၌ ေဘာဇဥ္ကို အလုိရွိ၍ လာကုန္ေသာ သူေတာင္းစားတုိ႔ကို ျမင္လွ်င္ တခုေသာ အရပ္သို႕ ဖဲသြား၍ ႏူတ္ခမ္းမဲ့ရြဲ႕ျခင္းကို ျပဳခဲ့မိပါ၏။
၂၈၆။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အကြ်ႏု္ပ္၏ လက္ေခ်ာင္းတုိ႔သည္ ေကာက္ေကြးေနပါကုန္၏၊ အကြ်ႏု္ပ္ ပါးစပ္သည္လည္း ရြဲ႕ေနပါကုန္၏၊ အကြ်ႏု္ပ္၏ မ်က္စိတုိ႔သည္လည္း (အညစ္အေၾကး) ယိုစီးပါကုန္၏၊ ထုိမေကာင္းမူကို အကြ်ႏု္ပ္ ျပဳခဲ့၏ (ဟု ျပိတၱာက ေျဖ၏)။
၂၈၇။ ယုတ္မာေသာ ေယာက္်ား အၾကင္အေၾကာင္းေၾကာင့္ သင္သည္ သူတပါး အလွဴ၌ တြန္႕ရူံ႕မဲ့ရြဲ႕ေသာ မ်က္ႏွာကို ျပဳခဲ့၏၊ သင့္ေတာ္ေသာ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ သင္၏ခံတြင္းသည္လည္း ရြဲ႕ေန၏၊ မ်က္စိတုိ႔သည္လည္း (အညစ္အေၾကး) ယိုစီးေနကုန္၏၊
၂၈၈။ ထမင္းအေဖ်ာ္ခဲဖြယ္ ေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာူေသာ အလွဴကို ေပးလွဴေသာ သူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူတပါးကို ေပးလွဴခိုင္းရသနည္း။
၂၈၉။ မွန္၏၊ ထုိငါသည္ ဤအရပ္မွ သြား၍ ဒြါရ၀တီျမိဳ႕သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ အၾကင္အလွဴသည္ ငါ၏ ခ်မ္းသာကို ရြက္ေဆာင္ရာ၏၊ ထုိအလွဴကို ျဖစ္ေရေတာ့အံ့။
၂၉၀။ ငါသည္ ထမင္းကို၎ အေဖ်ာ္ကို၎ အ၀တ္ပုဆုိး ေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာတို႔ကို၎ ေပးလွဴေပေတာ့အ့့၊ ေရအုိးစင္ကို၎ ေရတြင္းကို၎ ရႊံ႕ညြန္ေရတုိ႔ျဖင့္ အသြားခက္ေသာ ခရီး၌ တံတားကို၎ ျပဳလုပ္ေပးလွဴေပေတာ့အံ့ (ဟု အကၤုရက ဆုိ၏)။
၂၉၁။ ထုိအကၤုရသည္ ထုိအရပ္မွ ျပန္လာ၍ ဒြါရ၀တီျမိဳ႕သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ အၾကင္အလွဴသည္ ခ်မ္းသာကို ရြက္ေဆာင္၏၊ ထုိအလွဴကို ျဖစ္ေစေတာ့သည္သာတည္း။
၂၉၂။ ထမင္းကို၎ အေဖ်ာ္ကို၎ အ၀တ္ပုဆုိး ေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာတုိ႔ကို၎ ေပးလွဴ၏၊ ေရအိုးစင္ကို၎ ေရတြင္းကို၎ အထူးသျဖင့္ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေပးလွဴေလ၏။
၂၉၃။ အဘယ္သူသည္ ဆာေလာင္သနည္း၊ (ဆာေလာင္သူသည္ လာ၍ စားသံုးေလာ့) အဘယ္သူသည္ မြတ္သိပ္သနည္း (မြန္သိပ္သူသည္ လာ၍ ေသာက္သံုးေလာ့) အဘယ္သူသည္ အ၀တ္ကို ၀တ္ရုံလုိသနည္း (လာ၍ ၀တ္ရုံေလာ့) အဘယ္သူ၏ ရထားလွည္းတုိ႔သည္ ေဆြးေျမ႕ ေဟာင္းႏြမ္းကုန္သနည္း၊ ဤယာဥ္အေပါင္းမွ အလုိရွိရာယူ၍ ရထားလွည္း၌ ယွဥ္ေစကုန္သတည္း။
၂၉၄။ အဘယ္သူသည္ ထီးကို အလုိရွိသနည္း (လုိရာကို ယူေလာ့) အဘယ္သူသည္ နံ႕သာကို အလုိရွိသနည္း၊ အဘယ္သူသည္ ပန္းကို အလုိရွိသနည္း၊ အဘယ္သူသည္ ဘိနပ္ကို အလိုရွိသနည္း၊ ဤသို႔ ထိုအကၤုရအိမ္၌ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏၊ ဆတၱာသည္တုိ႕သည္၎ စဖုိသည္တုိ႔သည္၎ နံ႕သာသည္တုိ႔သည္၎ အခါခပ္သိမ္း ညဥ္႕၌၎ အကၤုရ၏ အိမ္၌ ေၾကြးေၾကာ္ကုန္၏။
၂၉၅။ သိႏၶက အကၤုရသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရ၏ ဟု ငါ့ကို လူအမ်ားက သိ၏၊ ငါ့မွာမူကား သူေတာင္းစား မ်ားစြာတုိ႔ကို မျမင္ရေသာေၾကာင္ ့ဆင္းရဲစြာ အိပ္ရ၏။
၂၉၆။ သိႏၶက အကၤုရသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရ၏ဟု ငါ့ကို လူအမ်ားက သိ၏၊ ငါ့မွာ မူကား သူေတာင္းစားတုိ႔ နည္းေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲစြာ အိပ္ရ၏ (ဟု အကၤုရက ေျပာဆုိ၏)။
၂၉၇။ တာ၀တိ ံသာနတ္တို႔ကို၎ အလံုးစံုေသာ ေလာကကို၎ အစိုးရေသာ သိၾကားမင္းသည္ သင့္အား လုိရာဆုကို ေပးခဲ့မူ ေတာင့္တသည္ရွိေသာ္ အဘယ္သေဘာရွိေသာ ဆုကို ေတာင့္တပါမည္နည္း (ဟု သိႏၶကက ေမး၏)။
၂၉၈။ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႕ကို၎ အလံုးစံုေသာ ေလာကကို၎ အစိုးရေသာ သိၾကားမင္းသည္ ငါ့အား လုိရာဆုကို ေပးခဲ့မူ ငါသည္ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာမွ ထစဥ္ ေနအရုဏ္တက္အခါ၀ယ္ နတ္၌ျဖစ္ေသာ အစာတုိ႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ရာ၏၊ သီလရွိသူတုိ႔သည္၎ သူေတာင္းစားတုိ႔သည္၎ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ရာ၏။
၂၉၉။ ငါေပးလွဴေနစဥ္ မကုန္ခန္းရာ၊ ငါသည္ ေပးလွဴျပီး၍ ေနာင္တ မပူပန္ရာ၊ ေပးလွဴျပီးေသာ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစရာ၏၊ သိၾကားမင္းအား ဤသို႔ေသာ ဆုကိုေတာင္းအံ့(ဟု အကၤုရက ေျဖ၏)။
၃၀၀။ ဥစၥာအားလံုးတုိ႔ကို သူတပါးအား မေပးလွဴရာ၊ အလွဴကိုလည္း ေပးလွဴရာ၏၊ ဥစၥာကိုလည္း ေစာင့္ရာ၏၊ ထုိ႕ေၾကာင့္သာလွ်င္ (ေပးလွဴမူ) ဒါနထက္ ဥစၥာသည္ သာလွ်င္ ျမတ္၏၊ အလြန္ေပးလွဴသျဖင့္ အမ်ိဳးအႏြယ္တုိ႔သည္ မျဖစ္ကုန္ (ျပတ္ကုန္၏)။
၃၀၁။ (အခ်င္းခပ္သိမ္း) မေပးလွဴျခင္းကို၎ အလြန္အကဲ ေပးလွဴျခင္းကို၎ ပညာရွိတုိ႔သည္ မခ်ီးမြမ္းၾကကုန္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္လွ်င္ (ေပးလွဴမူ) ဒါနထက္ ဥစၥာသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏၊ အလယ္အလတ္ အသင့္အားျဖင့္သာ ျဖစ္ေစရာ၏၊ ထုိသေဘာတရားသည္ နီတိက်မ္း၌ လိမၼာသူတို႔၏ သေဘာတရားတည္း (ဟု ေယာက်္ားတဦးက ေျပာဆုိ၏)။
၃၀၂။ အခ်င္းတုိ႔ ငါသည္ ေပးလွဴမည္သာတည္း၊ ျငိမ္သက္ေသာ ကိုယ္ ႏူတ္ စိတ္ အက်င့္ရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ ငါ့ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရာ၏၊ မုိးသည္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းရာအရပ္ကို ျပည့္ေစသကဲ့သို႔ အလံုးစံုေသာ သူေတာင္းစားတုိ႔အား အလုိျပည့္ေစလ်က္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲေစရပါမူ ေကာင္းေလစြာ့။
၃၀၃။ သူေတာင္းစားတုိ႔ ျမင္သည္ရွီေသာ္ အၾကင္သူ၏ မ်က္ႏွာအဆင္းသည္ ၾကည္လင္၏၊ ေပးလွဴျပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ အိမ္၌ေနေသာ ထုိသူ၏ ထုိမ်က္ႏွာ ၾကည္လင္မူ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိမူသည္ ခ်မ္းသာေၾကာင္းတည္း။
၃၀၄။ သူေတာင္းစားတုိ႔ကို ျမင္သည္ရွိေသာ္ အၾကင္သူ၏ မ်က္ႏွာအဆင္းသည္ ၾကည္လင္၏၊ ေပးလွဴျပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ အိမ္၌ေနေသာ ထုိသူ၏ ဤမ်က္ႏွာ ၾကည္လင္မူ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိမူသည္ အလွဴဒါန၏ ျပည့္စံုျခင္းတည္း။
၃၀၅။ ေပးလွဴသည္မွ ေရွးအဘို႔၌ ၀မ္းေျမာက္၏၊ ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစ၏၊ ေပးလွဴျပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ ဤသည္ကား အလွဴဒါန၏ ျပည့္စံုျခင္းတည္း (ဟု အကၤုရ ေျပာ၏)။
၃၀၆။ ေကာင္းမူကို ငဲ့ေသာ အကၤုရ၏ ေနအိမ္၌ လွည္းအစီး ေျခာက္ေသာင္းတုိက္မွ်ေလာက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို သတၱ၀ါအေပါင္းအား အျမဲမျပတ္ ေပးလွဴအပ္၏။
၃၀၇။ ပတၱျမားနာေဍာင္း ၀တ္ဆင္ကုန္ေသာ အလွဴၾကီးကို ေပးလွဴျခင္း၌ အားထုတ္ၾကကုန္ေသာ သံုးေထာင္ကုန္ေသာ စဖိုသည္တုိ႔သည္ အကၤုရကို မွီ၍ အသက္ေမြးၾကကုန္၏၊
၃၀၈။ ပတၱျမားနာေဍာင္း ၀တ္ဆင္ကုန္ေသာ နုပ်ိဳေသာ ေယာက္်ားေျခာက္ေသာင္းတုိ႕သည္ အကၤုရ၏ အလွဴၾကီး၌ ထင္းခြဲၾကကုန္၏။
၃၀၉။ အလံုးစံု တန္ဆာဆင္ျပီး ျဖစ္ကုန္ေသာ နုပ်ိဳေသာ မိန္းမတေသာင္းေျခာက္ေထာင္တုိ႔သည္ အကၤုရ၏ အလွဴၾကီး၌ ဟဟင္းခ်က္ဖြယ္ရာ(ငရုတ္စသည္)တို႕ကို ေပါင္စပ္ ျပဳျပင္ၾကကုန္၏။
၃၁၀။ အလံုးစံု တန္ဆာဆင္ျပီး ျဖစ္ကုန္ေသာ တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေသာ မိန္းမတုိ႔သည္ အကၤုရ၏ အလွဴၾကီး၌ ေယာက္မကို ကိုင္လ်က္ ေကြ်းေမးရာဌာနသို႔ ကပ္၍ တည္ကုန္၏။
၃၁၁။ မင္းမ်ိဳးျဖစ္ေသာ အကၤုရသည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ရုိေသစြာ ကိုယ္တုိင္ အဖန္ဖန္ အရုိအေသျပဳ၍ မ်ားစြာေသာ သူတို႔အား မ်ားစြာ လွဴဒါန္း၏။
၃၁၂။ အကၤုရသည္ မ်ားစြာေသာ လတုိ႔ပတ္လံုး၎ မ်ားစြာေသာ ပကၡတို႕ပတ္လံုး၎ မ်ားစြာေသာ ဥတုႏွစ္တုိ႔ပတ္လံုး၎ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုးပင္ အလွဴၾကီးကို ျဖစ္ေစ၏။
၃၁၃။ ထုိအကၤုရသည္ ဤသို႔ ဆုိအပ္ခဲ့ျပီးေသာ အျပားအားျဖင့္ ၾကားျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး(အခ်ိဳ႕သူတို႔အား) ေပးလွဴျပီး၍၎ မ်ားစြာေသာ သူတို႕အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျပီး၍၎ လူ႕ခႏၶာ အတၱေဘာကို စြန္႕ရသည္ရွိေသာ္ တာ၀တိ ံသာနတ္ဘံုသို႕ ကပ္ေရာက္ရ၏။
၃၁၄။ ဣႏၷကမည္ေသာ လုလင္သည္ အႏုရုဒၶါမေထရ္အား တဇြန္း တေယာက္မမွ်ေလာက္ေသာ ဆြမ္းကို ေပးလွဴရေသာေၾကာင့္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာကို စြန္႕ရသည္ရွိေသာ္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ဘံုသို႔ ကပ္ေရာက္ရ၏။
၃၁၅-၆။ ဣႏၵကနတ္သားသည္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေသာ အဆင္း အသံ အရသာ အနံ႕ အေတြ႕ အထိ အသက္ အျခံအရံ အသြင္သဏၭာန္ ခ်မ္းသာျခင္း အစိုးရျခင္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ အကၤုရနတ္သားထက္ ပိုလြန္၍ တင့္တယ္၏။
၃၁၇။ အၾကင္အခါ ေယာက္်ားျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ ပင္လယ္ကသစ္ပင္၏အနီး ပ႑ဳကမၸလာေက်ာက္ျဖာ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။
၃၁၈။ ထုိအခါ ဇာတိေခတ္ဟု မွတ္အပ္ေသာ တေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္(စၾက၀ဠာ)တုိ႔၌ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔သည္ စုေ၀းၾကကုန္လ်က္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိပ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ဆည္းကပ္ၾကကုန္၏။
၃၁၉။ မည္သည့္ တစံုတစ္ေယာက္ေသာ နတ္မွ် အဆင္းျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကို လြန္၍ မတင့္တယ္ႏုိင္၊ ျမတ္စြာဘုရားကသာ နတ္အားလံုးတုိ႔ကို လႊမ္းမုိးလြန္ေျမာက္၍ တင့္တယ္ေတာ္မူ၏။
၃၂၀။ ထုိအခါ၀ယ္ ဤအကၤုရနတ္သားသည္ တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာျခားေသာ အရပ္၌ ေနရ၏၊ ဣႏၵကနတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အနီး၌ ေနလ်က္ အလြန္တင့္တယ္၏။
၃၂၁။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၤုရနတ္သားကို၎ ဣႏၵကနတ္သားကို၎ ၾကည့္ရူေတာ္မူျပီးလွ်င္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ျမတ္ကို ခ်ီးမြမ္းလုိသည္ျဖစ္၍ ဤစကားကို မိန္႕ဆုိေတာ္မူ၏။
၃၂၂။ အကၤုရ သင္သည္ ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး အလွဴၾကီးကို ေပးလွဴခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ သို႔ပါလ်က္ အလြန္ေသးကြာေသာ အရပ္၌ ေနရဘိ၏၊ ငါ၏ အထံသို႔လာေလာ့(ဟု မိန္႕ဆုိေတာ္မူ၏)။
၃၂၃။ (အရိယမဂၢဘာ၀နာျဖင့္) ပြါးမ်ားအပ္ျပီးေသာ စိတ္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တုိက္တြန္းအပ္သည္ျဖစ္၍ အကၤုရနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏၊ အရွင္ုရား တပည့္ေတာ္၏ အလွဴသည္ ျမတ္ေသာ အလွဴခံထုိက္ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔မွ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ပါ၏၊ ထုိအလွဴျဖင့္ တပည့္ေတာ္အား အဘယ္အက်ိဳးရွိပါအံ့နည္း။
၃၂၄။ ဤဣႏၵကနတ္သားသည္ အနည္းငယ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴခဲ့၏၊ လဗိမာန္သည္ ၾကယ္အေပါင္းတုိ႔ကို လႊမ္းမုိး၍ တင့္တယ္သကဲ့သို႔ အကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ကို လႊမ္းမုိး၍ တင့္တယ္ပါ၏(ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၃၂၅။ က်တ္တီးျပင္ျဖစ္ေသာ လယ္ေျမ၌ မ်ားစြာ စိုက္ပ်ိဳးအပ္ပါေသာ္လည္း မ်ိဳးေစ့သည္ ျပန္႕ေျပာ မ်ားျပားေသာ အသီးကို မျဖစ္ေစႏုိင္သကဲ့သို႕၎ လယ္သမားကို ႏွစ္သက္သည္ မႏွစ္သက္ေစႏုိင္သကဲ့သို႔၎ -
၃၂၆။ ထုိ႔အတူပင္ သီလမရွိသူတို႔၌ တည္ေသာ အလွဴသည္ မ်ားျပားပါေသာ္လည္း ျပန္႕ေျပာ မ်ားျပားေသာ အက်ိဳးကို မျဖစ္ေစႏုိင္၊ ေပးလွဴတတ္သူ ဒါယကာကုိလည္း မႏွစ္သက္ေစႏုိင္ပါ။
၃၂၇။ ေကာင္းေသာ လယ္ေျမ၌ အနည္းငယ္ စိုက္ပ်ိဳးအပ္ေသာ မ်ိဳးေစ့သည္ နည္းပင္ နည္းေသာ္လည္း မုိးေရအယဥ္သည္ ေကာင္းစြာ ရြာသြန္းသည္ရွိေသာ္ မ်ားစြာေသာ အသီးအႏွံကို ျဖစ္ေစ၍ လယ္သမားကို ႏွစ္သက္ေစႏုိင္သကဲ့သို႔ -
၃၂၈။ ထုိ႔အတူပင္ သီလရွိ၍ ဂုဏ္ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၌ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမူသည္ နည္းပင္ နည္းေသာ္လည္း အက်ိဳးၾကီး၏ (ဟု အကၤုရ နတ္သားက ေလွ်ာက္၏)။
၃၂၉။ အၾကင္ ပုဂၢိဳလ္၌ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ိဳးၾကီး၏၊ ထုိပုဂၢိဳလ္၌သာ စိစစ္ေရြးခ်ယ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္၏၊ စိစစ္ ေရြးခ်ယ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴေသာေၾကာင့္ ေပးလွဴတတ္သူ ဒါယကာတုိ႔သည္ နတ္ျပည္သို႔ လားေရာက္ရကုန္၏။
၃၃၀။ စိစစ္ေရြးခ်ယ္၍ ေပးလွဴျခင္းကို ျမတ္စြာဘုရား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူအပ္၏၊ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ဤသက္ရွိေလာက၌ ျမတ္ေသာအလွဴကို ခံထုိက္ကုန္၏၊ ေကာင္းေသာလယ္ေျမ၌ စုိက္ပ်ိဳးအပ္ကုန္ေသာ မ်ိဳးေစ့တုိ႔ကဲ့သို႔ ထုိျမတ္ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔၌ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴတုိ႔သည္ အက်ိဳးၾကီးကုန္၏။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment