ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ကိုးကြယ္ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီး မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူျဖစ္၏။ သက္ေတာ္ ၃၅-ႏွစ္အရြယ္တြင္ သဗၺညွတဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ရ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာအခါ လူသားမ်ားသာမက တန္ခိုးၾကီးမားေသာ နတ္မင္းၾကီးမ်ား၊ ျဗဟၼာမ်ားကပါ ပူေဇာ္ၾကရ၏၊ အရုိအေသျပဳၾကရ၏၊ လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခိုးၾကရ၏။
ထုိသို႔ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတုိ႔ ရွိခိုးဦးခိုက္ ပူေဇာ္ထုိက္သာ သဗၺညွတဉာဏ္ရွင္ ျမတ္စြာဘုရားအျဖစ္ကို သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ယခုဘ၀အားထုတ္မူ သက္သက္ေၾကာင့္သာ ရျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္တြင္ ဘုရားဆုကို ပန္ဆင္ကာ ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လံုး ျဖည့္က်င့္ ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းတရား ပါရမီ(၁၀)ပါး၊ စရိယာ(၃)ပါး၊ စြန္႕ျခင္းၾကီး(၅)ပါးတို႔ ျပည့္၀ စံုလင္ျခင္းေၾကာင့္သာ သိဒၶတၳမင္းသားဘ၀တြင္ သိစရာရွိသမွ် တရားအားလံုးကို သိျမင္ေသာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္အျဖစ္ကို ရေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လံုး ပါရမီ (၁၀)ပါး၊ စရိယာ (၃)ပါး၊ စြန္႕ျခင္းၾကီး (၅)ပါးတုိ႔ကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့သည္မွာ မိမိအတြက္ ဘုရားျဖစ္ခ်င္၍ က်င့္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ သတၱ၀ါတို႔အတြက္ ဘုရားျဖစ္ခ်င္၍ က်င့္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ နားလည္ထားသင့္ေပသည္။
ဘုရားအေလာင္းအလ်ာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ၾကီးတုိ႔သည္ကား -
(၁) ပညာဓိက ဘုရားေလာင္း
(၂) သဒၶါဓိက ဘုရားေလာင္း
(၃) ၀ီရိယာဓိက ဘုရားေလာင္း
ဟူ၍ သံုးမ်ိဳး ရွိၾက၏။
ပညာဓိက ဘုရားေလာင္း
ဘုရားျဖစ္ျခင္း ဟူသည္ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ သဗၺညွဉာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိဉာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ရဖို႔ရန္မွာ ရွာမွီးသူတို႔၏ စိတ္သႏၱာန္တြင္ ပညာဓာတ္ခံ လြန္ကဲစြာရွိမွျဖစ္၏၊ ပညာဓာတ္ခံလြန္ကဲစြာရွိပါမွသာ တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀ ပညာဓာတ္ခံ ရင့္သန္ကာ ပညာတကာတုိ႔ထက္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ သဗၺညွတဉာဏ္ေတာ္ၾကီးသို႔ ေပါက္ေရာက္ႏုိင္၏။ ပညာဓိက ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားသည္ ပါရမီ ျဖည့္ရာ၌ သဒၶါ၊ ၀ီရိယ ေရွ႕မေဆာင္ဘဲ ပညာေရွ႕ေဆာင္ကာ ပါရမီျဖည့္သည့္အတြက္ ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ျပီးလွ်င္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾက၏။
သဒၶါဓိက ဘုရားေလာင္း
သဒၶါဓိက ဘုရားအေလာင္းတို႔သည္ကာ - “ပါရမီျဖည့္လွ်င္ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္သည္” ဟူ၍ ယံုၾကည္ၾက၏၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔၏ စိတ္၌ ယံုၾကည္မူသဒၶါတရား လြန္ကဲ၍ေန၏၊ ပညာႏွင့္ ၀ီရိယ ေရွ႕မေဆာင္ဘဲ သဒၶါတရားကသာ ေရွ႕ေဆာင္ကာ ပါရမီျဖည့္က်င့္ရသည့္အတြက္ ရွစ္အေသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္မွ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾက၏။
၀ီရိယဓိက ဘုရားေလာင္း
၀ီရိယာဓိက ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ကား - “ၾကိဳးစားလွ်င္ ဘုရားျဖစ္ရမည္” ဟူ၍ ၀ီရိယကိုသာ ေရွ႕ထား၍ သဒၶါႏွင့္ပညာကို ေရွ႕မထားဘဲ ပါရမီေတာ္တို႔ကို ျဖည့္က်င့္သည့္အတြက္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ အေသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္မွ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾက၏။
ထုိသို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔ သံုးမ်ိဳးကြဲျပားရသည္မ်ာ မိမိတုိ႔ဆႏၵ ဆုေတာင္းအလုိက္ အခ်ိန္ကာလ ကြဲျပားရျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ ဂုဏ္ေက်းဇူး ပိုသည္လုိသည္ဟူ၍ မရွိေပ၊ ထိုကာလထက္ ေစာ၍ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မမူႏုိင္ၾကေပ၊ ထုိမွ် ကာလအခ်ိန္ၾကာၾကာ ပါရမီျဖည့္မွသာလွ်င္ သဗၺညွတဉာဏ္ေတာ္ၾကီး ျပီးစီးေအာင္ျမင္ ရင့္က်က္ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္နုိင္ေလသည္။
ဘုရားတစ္ဆူတစ္ဆူ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ေတာ္မူေရးသည္ လြန္စြာ ခဲယဥ္းလွသည္။ ပါရမီျဖည့္မွ သဗၺညွတဉာဏ္ကို ရႏုိင္သျဖင့္ ဘ၀မ်ားစြာ သေခၤ် သခၤ်ာ လြန္ေလးပါမွ၊ ကပ္ကမၻာမ်ားစြာ လြန္ေလပါမွ ဘုရားတစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မူသည္ကို ဖူးေတြ႕နုိင္ၾကရသည္။ “ဗုဒၶဳပၸါဒ န၀မ ခဏ” ေခၚ ဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္ေပၚေတာ္မူရာ အခါအခြင့္ေကာင္းသည္ကား လြန္စြာ လြန္စြာ ၾကံဳခဲ ဆံုခဲ လွသည္။ ကပ္ကမၻာမ်ားမွာ ဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္ေပၚမူမရွိသျဖင့္ သုညကမၻာမ်ားဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ဘုရားရွင္တို႔ ပြင့္ထြန္းမူအေပၚ မူတည္၍ ေအာက္ပါ အတုိင္း ကပ္ကမၻာမ်ားကို သတ္မွတ္ ေခၚေ၀ၚၾကသည္ -
(က) ဘုရားတစ္ဆူသာပြင့္လွ်င္ - သာရကမၻာ မည္၏၊
(ခ) ဘုရားႏွစ္ဆူပြင့္လွ်င္ - မ႑ကမၻာ မည္၏၊
(ဂ) ဘုရားသံုးဆူပြင့္လွ်င္ - ၀ရကမၻာ မည္၏၊
(ဃ) ဘုရားေလးဆူပြင့္လွ်င္ - သာရမ႑ကမၻာ မည္၏၊
(င) ဘုရားငါးဆူပြင့္လွ်င္ - ဘဒၵကမၻာ မည္၏။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။
တစ္ဆူ သာရ၊ ႏွစ္ မ႑၊ ၀ရ သံုးဆူသာ။
သာရမ႑၊ ေလးဆူျပ၊ ပဥၥ ဘဒၵကာ။
တစ္ဆူေသာ္မွ၊ မပြင့္က၊ သုည ကပ္ကမၻာ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ အေျခံခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment