အင္ၾကင္းေတာၾကီးတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြား၏။ ကဆုန္လျပည့္ေန႕ည လမင္းလည္း မြန္းတိမ္းကာ မုိးေသာက္ယံပင္ ေရာက္ေလျပီ၊ ဆိတ္ျငိမ္ေသာ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္း၌ တစ္စံုတစ္ရာ ျမြက္ၾကားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္သံမ်ား ေနာက္ထပ္ ေပၚမလာေတာ့ေခ်။
အနာဂါမ္ရဟႏၱာျဖစ္ေသာ တပည့္သား သံဃာႏွင့္ လူ နတ္ ျဗဟၼာတုိ႔သည္ တရားဘာ၀နာ ရူမွတ္၍ အျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္း၊ ေနာက္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္လ်က္ရွိၾကကုန္၏။ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္မွ်သာ ရွိၾကေသးေတာ့ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ လူ နတ္ ျဗဟၼာတုိပကား အသံမၾကားေအာင္ ၾကိတ္၍ ပူေဆြး ငိုေၾကြးေနၾကကုန္၏။
ေျမာက္အရပ္သို႕ ဦးေခါင္းမူလ်က္ လဲေလ်ာင္းေတာ္မူေနေသာ သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္ၾကီးကား မ်က္လံုးေတာ္အစံုကိုမွိတ္လ်က္ စ်ာန္သမာပတ္တရားတုိ႔ကို ရင္ဖ်ားတံု႕လွည့္ ၀င္စားေတာ္ မူလ်က္ရွိသည္။
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ ဥတုဂိမွႏၱ ကဆုန္လျပည့္ေန႕ည အဂၤါေန႕ မုိးေသာက္ယံ၊ အေရွ႕ေလာကဓာတ္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေရာင္ျခည္ဦးႏွင့္အတူ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူရာ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းအထုရွိေသာ မဟာပထ၀ီ ဤေျမၾကီးလည္း ကမၻာပ်က္သည့္အလား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုန္လူပ္ ျမည္ဟည္းေလေတာ့သည္။ ထက္ေကာင္းကင္ယံ၌လည္း အလွ်ံျပိဳးျပက္ နဘံအက္မွ် ေၾကာက္မက္ဖြယ္ လွ်ပ္စစ္မိုးၾကိဳးတုိ႔လည္း ထစ္ၾကိဳး ရုိက္ခ်ဳန္းကာ တစ္ေလာကလံုး ယူက်ံဳးမရ အေမွာင္ၾကီး က်သြားသကဲ့သို႔ ခံစားၾကရေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ အေျခံခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
Thursday 15 September 2011
ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူျပီ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment