တိဟိတ္ဟူသည္မွာ အလွဴဒါနျပဳလုပ္ေသာအခါလွဴဖြယ္ပစၥည္း ၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွေျမာတြယ္တာ တပ္မက္မူမရွိဘဲ စြန္႕လွဴလွ်င္ အေလာဘဟိတ္ ျဖစ္သည္။ မိမိအလွဴႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ေနမူ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားအေပၚ ေမတၱာထားမူတို႔သည္ အေဒါသဟိတ္ ျဖစ္သည္။ မိမိျပဳလုပ္ေသာ ကုသုိလ္ကံႏွင့္ ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ယံုၾကည္သိျမင္မူ အသိဉာဏ္ရွိလွ်င္ အေမာဟဟိတ္ ျဖစ္သည္။ အလွဴကို လွဴဆဲ သီလကို ေဆာက္တည္ဆဲ ဘာ၀နာကို ပြားမ်ားဆဲ ျပဳလုပ္ဆဲအခိုက္တြင္ ဤဒါန သီလ ဘာ၀နာအမွူသည္ ဧကန္မုခ်အက်ိဳးရွိသည္ဟု ကမၼႆကတာဉာဏ္ျဖင့္ သိျမင္မူမရွိဘဲ (အသိဉာဏ္မပါဘဲ) မိရုိးဖလာအေန သာမန္လုပ္ရုိး လုပ္စဥ္ အေနျဖင့္ ျပဳလုပ္လွ်င္ အေလာဘဟိတ္ အေဒါသဟိတ္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၍ ဒိြဟိတ္ကုသုိလ္ကံ ျဖစ္သည္။
အလွဴမလွဴခင္ အခ်ိန္က အလွဴႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ပူပန္မူ စိတ္မခ်မ္းသာမူ “ငါလွဴလုိက္ရတာ မွားေလျခင္း” စသည္ျဖင့္ ေနာင္တ တဖန္ ပူပန္ျခင္း စေသာ အကုသိုလ္မ်ား ျဖစ္ေနျခင္းျဖင့္ ေရွ႕ေနာက္ အကုသုိလ္စိတ္မ်ား ျခံရံေနလွ်င္ ထုိကုသုိလ္သည္ “ၾသမကကုသိုလ္” အညံ့စားကုသုိလ္ ျဖစ္သြြားသည္။ “တိဟိတိ ၾသမက” တိဟိတ္အညံ့စားကုသုိလ္၊ “ဒြိဟိ္တ္ၾသမက” ဒြိိဟိတ္အညံ့စား ကုသုိလ္တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
အလွဴကို မလွဴခင္ သီလ ဘာ၀နာအမူကို မျပဳခင္ ေရွးကာလတြင္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ တက္ၾကြရြင္လန္းစြာ ျပဳလုပ္ေနလွ်င္၊ ဒါန သီလ ဘာ၀နာကိစၥ ျပီးဆံုးသည့္ ေနာက္ကာလ၌လည္း မိမိ၏ျပဳလုပ္မူတုိ႔ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးေက်နပ္ေနလွ်င္ ထပ္ခါထပ္ခါ သတိရ ေအာက္ေမ့ေနလွ်င္ ေရွ႕ေနာက္ကုသုိလ္စိတ္မ်ား ျခံရံေနသျဖင့္ “ဥကၠ႒ကုသုိလ္” အျမတ္စားကုသိုလ္ဟု ေခၚသည္။ “တိဟိတ္ ဥကၠ႒ကုသုိလ္” တိဟိတ္အျမတ္စားကုသုိလ္ဟု ေခၚသည္။ “တိဟိတ္ ဥကၠ႒ကုသိုလ္” တိဟိတ္အျမတ္စား ကုသုိလ္၊ “ဒြိဟိတ္ ဥကၠ႒ ကုသုိလ္” ဒြိိတ္အျမတ္စား ကုသုိလ္တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
တိဟိတ္ ဥကၠ႒ကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္တုိ႔၌ တိဟိတ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ရသည္။ အထက္တန္းစား လူနတ္မ်ား ျဖစ္ၾကရျပီး ဘ၀သမၸတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုရသည္။ အထက္တန္းက်ေသာ စညး္စိမ္ဥစၥာမ်ားကို ရရွိသံုးေဆာင္ၾကရသျဖင့္ ေဘာဂသမၸတၱိႏွင့္လည္း ျပည့္စံုၾကသည္။ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္ ထူးခြ်န္ေသာ ဉာဏ္ၾကီးရွင္ ဘုန္းရွင္ ကံရွင္ သမၻာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကရသည္။ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ အရိယသစၥာမ်ားကို သိျမင္ႏုိင္ေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ျမတ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကေလသည္။
တိဟိတ္ၾသမကကုသုိလ္ကံႏွင့္ ဒြိိဟိတ္ဥကၠ႒ကုသုိလ္ကံတုိ႔သည္ အက်ိဳးေပးမူ တူညီၾကသည္။ ဒြိဟိတ္ပုဂၢမ်ားအျဖစ္ ပဋိသေႏၶ တည္ေနၾကရသည္။ ဒါနမူေၾကာင့္ ေဘာဂသမၸတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုႏုိင္သည္။ သီလမူေၾကာင့္ ဘ၀သမၸတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပညာဉာဏ္(အေမာဟဟိတ္) ပဋိသေႏၶကပင္ ပါမလာသျဖင့္ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္တရားထူးမ်ားကိုမူ ဤဘ၀တြင္ ရႏုိင္ခြင့္မရွိၾကေတာ့ေပ။
ဒြိဟိတ္ ၾသမကကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ လူ႔ျပည္နတ္ျပည္တုိ႔တြင္ ပဋိသေႏၶ တည္ေနႏုိင္သည္။ လူ႔ျပည္တြင္ လူျဖစ္လာရေသာ္လည္း ပဋိသေႏၶကပင္ မ်က္စိကန္းလာသူမ်ား၊ နားထုိင္းလာသူမ်ား၊ စကားမပီ ထစ္အ-ေနသူမ်ား၊ ထုိင္းမူိင္းဖ်င္းအသူမ်ား၊ ရူးႏွမ္းသူမ်ား၊ နပံုးပ႑ဳက္ ဥဘေတာဗ်ည္း(လိင္ေဖာက္ျပန္သူ) စသည့္ လူစဥ္မမီသူ၊ ေအာက္တန္းက်သူမ်ား ျဖစ္လာၾကရဥည္။ ဒုကၡိတဘ၀ ရရွိလာၾကသူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။
ကုသုိလ္ျပဳစဥ္ ကံက်ိဳးျမင္သိ ဉာဏ္ယွဥ္ဘိမူ တိဟိတ္ကုသုိလ္ ေခၚဆုိၾကရုိး၊
အက်ိဳးမျမင္ ဉာဏ္မယွဥ္ေသာ္ ေခၚတြင္ဒြိဟိတ္ ကုသုိလ္စိတ္တည္း၊
ၾကိတ္လိပ္ေသသပ္ ေရွ႕ေနာက္ႏွစ္ရပ္၀ယ္ ညွပ္မူကုသုိလ္ ဥကၠ႒္ဆုိ၏။
ထုိထုိႏွစ္တန္ အကုျခံလွ်င္ တဖန္ ၾသမက အမည္ရသည္ မွတ္ၾကလြယ္ဖုိ႔ အခ်ဳပ္တည္း။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းျပဳလုပ္စဥ္ နည္းစနစ္ မွန္ကန္ရန္ အလြန္အေရးၾကီးသည္။ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ၍ လူအပင္ပန္းခံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသုိလ္တရား၏ အက်ိဳးအာနိသင္ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ရရွိရန္ လုိအပ္သည္။
သံသရာ၀ယ္ က်င္လည္ရစဥ္ ဘ၀မ်ားစြာတုိ႔၌ ကမၼႆကတာ ဉာဏ္ပညာရွိသူျဖစ္ရန္ ခဲယဥ္းလွသည္။ ထုိကမၼႆကတာဉာဏ္မပါဘဲ ကုသုိလ္မူမ်ားကို မည္မွ်ပင္ ျပဳလုပ္ေစကာမူ တိဟိ္တ္ဥကၠ႒ကုသိုလ္ အက်ိဳးတရား အထက္တန္းစားမ်ားကို ခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကို မယံုၾကည္မသိမျမင္သူ အယူ၀ါဒမွားယြင္းသူမ်ား၏ ေကာင္းမူ ကုသုိလ္မ်ားသည္ တိိဟိတ္ဥကၠ႒ အက်ိဳးေပးၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ကုသုိလ္ျပဳစဥ္ ဉာဏ္ပညာမ်ိဳးေစ့ပါမွသာလွ်င္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား ၀ကို ရရွိႏုိင္ေပမည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကုသိုလ္ျပဳစဥ္ ကံအက်ိဳးျမင္သိ ဉာဏ္ယွဥ္ဘိ၍ ေရွ႕ေနာက္ ႏွစ္ရပ္ကုသိုလ္ျခံရံ၍ ျပဳလုပ္ပါမွသာ အဆင့္အျမင့္္ဆံုးေသာ ကုိသုိလ္အက်ိဳးကို အျပည့္အ၀ ရရွိခံစားၾကရေပလိမ့္မည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ အေျခံခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment