၁၁၆။ အလြန္ၾကံဳလွီ၍ နံရုိးျပိဳင္းျပိဳင္းထြက္ေသာ မိန္းမ သင္သည္ အ၀တ္လည္း မပါ၊ စက္ဆုပ္ ရြံရွာဖြယ္ အဆင္းသဏၭာန္လည္း ရွိ၏၊ ၾကံဳလွီ၍ အေၾကာျပိဳင္းျပိဳင္းထေသာ ကုိယ္ရွိလ်က္ ဤအရပ္၌ ရပ္တည္ေသာ သင္ကား အဘယ္သူနည္း (ဟု အသွ်င္သာရိပုၾတာက ေမး၏)။
၁၁၇။ အရွင္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရွးအခါ၀ယ္ တပါးေသာဘ၀တို႔၌ အရွင္ဘုရား၏ အမိရင္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါ၏၊ (ယခု) ျပိတၱာဘံု၌ ျဖစ္ေနရပါ၏၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းျဖင့္ အႏွိပ္စက္ ခံေနရပါ၏။
၁၁၈။ စြန္႕အပ္ ပစ္အပ္ေသာ တံေထြးကို၎၊ ႏွပ္ကို၎၊ သလိပ္ကို၎၊ ဖုတ္ၾကည္းသၿဂၤ ိဳဟ္အပ္ေသာ လူေသတုိ႔၏ အဆီကို၎၊ သားဖြားသူတို႔၏ ေသြးကို၎, .....
၁၁၉။ အုိင္းအမာ အနာတုိ႔၏ ေသြးကို၎၊ ႏွာေခါင္းျပတ္ ဦးေခါင္းျပတ္သူတို႔၏ ေသြးကို၎၊ မိန္းမ ေယာက္်ားတုိ႔ကို မွီ၍ျဖစ္ေသာ အေရအေၾကာ စသည္ကို၎ ဆာေလာင္ျခင္း အႏွိပ္စက္ခံရသည္ျဖစ္၍ စားေသာက္ရပါ၏။
၁၂၀။ သားေကာင္တုိ႔၏၎၊ လူတုိ႔၏၎ ျပည္ေသြးကို စားရပါ၏၊ မွီခိုအားထားရာ မရွိပါ၊ ေနရာအိမ္မရွိပါ၊ သုသာန္ေျမကို ေညာင္ေစာင္းအမွတ္ျပဳ၍ အိပ္ရပါ၏။
၁၂၁။ သားေတာ္ဘုရား အကြ်ႏု္ပ္အတြက္ အလွဴကို ေပးလွဴပါေလာ့၊ အလွဴေပး၍ အကြ်ႏု္ပ္အား ရည္ညြန္းလ်က္ အလွဴဒါန၏ အဘို႔ကို ေပးေ၀ပါေလာ့၊ ျပည္ေသြးကို စားရျခင္းမွ လြတ္ႏုိင္ေကာင္းတန္ရာပါ၏ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
၁၂၂။ အမိျဖစ္ဘူးေသာ ျပိတၱာမ၏ စကားကို ၾကား၍ သနား ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ ဥပတိႆ အမည္ေတာ္ရေသာ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ အသွ်င္ေမာဂၢလႅာန္ကို၎၊ အသွ်င္အႏုရုဒၶါကို၎၊ အသွ်င္ကပၸိနကို၎ ေျပာၾကားေတာ္မူ၏။
၁၂၃။ ေက်ာင္းငယ္ ေလးလံုးတုိ႔ကို ေဆာက္လုပ္လ်က္ ေက်ာင္းတုိ႔ကို၎၊ ထမင္းအေဖ်ာ္ကို၎ စတုဒၵိသာ သံဃာအား ေပးလွဴ၏၊ အမိအား အလွဴ၏ အဘုိ႔ကို ရည္ညႊန္းေပးေ၀ေတာ္မူ၏။
၁၂၄။ ရည္ညႊန္း၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ အျခားမဲ့၌ စားဖြယ္ အ၀တ္ ေသာက္ေရကို ရျခင္းဟူေသာ ဤအက်ိဳးသည္ အလွဴ၏ အက်ိဳးပင္တည္း။
၁၂၅။ (ထုိျပိတၱာမသည္) ထုိ စားဖြယ္ စသည္ကို ရျပီးသည္ေနာက္မွ စင္ၾကယ္ေသာ ကိုယ္ရွိသည္ျဖစ္၍ စင္ၾကယ္ေသာ အ၀တ္ ကာသိတုိင္းျဖစ္ပုဆုိးထက္ ျမတ္ေသာပုဆိုး ဆန္းၾကယ္ေသာ အ၀တ္တန္ဆာကို၀တ္လ်က္ ေကာလိတဟု အမည္ေတာ္ရွိေသ ာအသွ်င္ေမာဂၢလႅာန္ထံသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၏။
၁၂၆။ နတ္သမီး ေသာက္ရွဴးၾကယ္သည္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတုိ႔ကို ထြန္းလင္းဘိသကဲ့သို႔ သင္သည္ အဘယ္ကုသုိလ္ထူးေၾကာင့္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးတုိ႔ကို ထြန္းပေစလ်က္ တည္ဘိသနည္း။
၁၂၇။ အဘယ္ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင့္အား ထုိသို႔ သေဘာရွိေသာ အေရာင္အဆင္းရွိသနည္း၊ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင့္အား ဤဘ၀၌ (ေကာင္းက်ိဳး) ျပည့္စံုသနည္း၊ အဘယ္ကုသုိလ္ထူးေၾကာင့္ စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ စည္းစိမ္အားလံုးတုိ႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္သနည္း။
၁၂၈။ အာႏုေဘာ္ၾကီးေသာ နတ္သမီး သင့္အား ငါေမး၏၊ လူျဖစ္စဥ္က သင္သည္ အဘယ္ ကုသုိလ္ထူးကို ျပဳခဲ့ဘူးသနည္း၊ အဘယ္ ကုသုိလ္ထူးေၾကာင့္ ဤသိုပ ေတာက္ပေသာ အာႏုေဘာ္ ရွိသနည္း၊ အဘယ္ ကုသုိလ္ထူးေၾကာင့္ သင္၏ အေရာင္အဆင္းသည္လည္း အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးတုိ႔၌ ထြန္းလင္း ေတာက္ပသနည္း (ဟု အသွ်င္ေမာဂၢလႅာန္က ေမး၏)။
၁၂၉။ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ေရွးအခါ၀ယ္ တပါးေသာ ဘ၀တုိ႔၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာ၏ အမိရင္းပါတည္း၊ (ယခု) ျပိတၱာဘံု၌ ျဖစ္ရပါ၏၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းျဖင့္ အႏွိပ္စက္ ခံရပါ၏။
၁၃၀-၁။ စြန္႕အပ္ပစ္အပ္ေသာ တံေထြးကို၎၊ ႏွပ္ကို၎၊ သလိပ္ကို၎၊ ဖုတ္ၾကည္း သၿဂၤ ိဳဟ္အပ္ေသာ လူေသတုိ႔၏ အဆီကို၎၊ သားဖြားသူတို႔၏ ေသြးကို၎၊ အုိင္းအမာ အနာတုိ႔၏ ေသြးကို၎၊ ႏွာေခါင္းျပတ္ ဦးေခါင္းျပတ္သူတုိ႔၏ ေသြးကို၎၊ မိန္းမ ေယာက္်ားတုိ႔ကို မွီ၍ျဖစ္ေသာ အေရအေၾကာစသည္ကို၎ ဆာေလာင္ျခင္း အႏွိပ္စက္ခံရသည္သည္ျဖစ္၍ စားေသာက္ရပါ၏။
၁၃၂။ သားေကာင္တုိ႕၏၎၊ လူတုိ႔၏၎ ျပည္ေသြးကို စားရပါ၏၊ မွီခိုအားထားရာ မရွိပါ၊ ေနရာအိမ္ မရွိပါ၊ သုသာန္ေျမကို ေညာင္ေစာင္းအမွတ္ျပဳ၍ အိပ္ရပါ၏။
၁၃၃။ သားျဖစ္ေသာ သာရိပုၾတာ၏ အလွဴဒါနေပးျခင္းျဖင့္ မည္သည့္ေဘးမွ် မရွိပဲ ေမြ႕ေလ်ာ္ရပါ၏၊ အရွင္ဘုရား ေလာက၌ သနားျခင္း ကရုဏာရွိေသာ ရဟန္းကို ရွိခိုးရန္ ေရာက္လာပါ၏ (ဟု ေလွ်ာက္၏)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment