၂၄၆။ အရွင္(အရွင္သည္) အ၀တ္မဆည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္လ်က္ ၾကံဳလွီေသာ ရဟန္းျဖစ္ေပ၏၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ညဥ္႕အခါ၌ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားမည္နည္း၊ အရွင္သည္ အကြ်ႏု္ပ္အား (လာျခင္း၏ အေၾကာင္းကို) အကယ္၍ ေျပာစြမ္းႏုိင္မူ ေျပာၾကားပါေလာ့၊ အရွင္ဘုရားကို အလံုးစံုေသာ စည္းစိမ္ျဖင့္ ျပီးေစႏုိင္ျငားအံ့လည္း မသိ(ဟု အဇာတသတ္က ေမး၏)။
၂၄၇။ အေ၀းတုိင္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဗာရာဏသီျမိဳ႕သည္ ရွိပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ထုိျမိဳ႕၌ ပစၥည္းဥစၥာၾကြယ္၀ေသာ မေပးလွဴလုိေသာ သူၾကြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ အာမိသ၌ ကပ္ျငိေသာ စိတ္ရွိ၍ မေပးလွဴတတ္၊ မေကာင္းေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ ယမမင္းႏုိင္ငံ ျပိတၱာဘံုသို႔ လားေရာက္ရပါ၏။
၂၄၈။ ထုိအေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအကြ်ႏု္ပ္သည္ ထုိးဆြတတ္ေသာ အပ္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ သူစိကာဟု ရအပ္ေသာ အမည္ရွိေသာ မြတ္သိပ္ျခင္းျဖင့္ ပင္ပန္းရပါ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ထံ အနည္းငယ္ေသာ အာမိသဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သြားပါ၏၊ ေပးလွဴေလ့မရွိသူတို႔သည္ တမလြန္ေလာက၌ အလွဴ၏ အက်ိဳးသည္ ျဖစ္၏ဟု မယံုၾကည္ၾကပါကုန္။
၂၄၉။ အကြ်ႏု္ပ္၏ သမီးသည္လည္း အမိအဖတုိ႔အတြက္၎၊ အဘုိးအဘြားတုိ႔အတြက္၎ အလွဴကို ေပးလွဴအ့ံဟု မျပတ္ေျပာၾကားပါ၏၊ စီရင္အပ္ေသာ ထုိအလွဴကို ပုဏၰားတုိ႔အား ေကြ်းေမြးပါကုန္၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ စားေသာက္ရန္ အႏၶက၀ိႏၵျမ်ို႕သုိ႔ သြားပါအံ့ (ဟု ျပိတၱာက ေျဖ၏)။
၂၅၀။ ထုိသမီးလွဴေသာ အလွဴကိုလည္း ခံစားျပီး၍ လ်င္စြာ လာခဲ့ပါဦး၊ ငါသည္လည္း ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳလုပ္အံ့ အကယ္၍ အေၾကာင္းရွိခဲ့ပါမူ ထုိအေၾကာင္းကို ငါ့အား ေျပာၾကားေလာ့၊ ယံုၾကည္ထုိက္ေသာ အေၾကာင္းစကားကို နားေထာင္လုိပါကုန္၏ဟု အဇာတသတ္မင္းသည္ ထုိျပိတၱာကို ေျပာဆုိ၏။
၂၅၁။ ျပိတၱာသည္ ေကာင္းျပီဟု ဆုိ၍ သြားျပီးလွ်င္ ထုိအႏၶက၀ိႏၵျမိဳ႕၀ယ္ ထမင္းကို ဒုႆီလပုဏၰားတုိ႔သည္ စားကုန္၏၊ ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထုိက္ေသာ သီလရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ မစားကုန္ရကား တဖန္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕သို႔ ျပန္လာ၍ လူတုိ႔ကို အစိုးရေသာ (အဇာတသတ္) မင္း၏ ေရွ႕၌ ထင္ရွားျဖစ္၏။
၂၅၂။ အဇာတသတ္မင္းသည္ တဖန္ျပန္လာေသာ ျပိတၱာကို ျမင္၍ ငါသည္လည္း အဘယ္ကို ေပးလွဴရအံ့နည္း၊ သင္သည္ ၾကာျမင့္စြာ ႏွစ္သက္မူျဖစ္ရာေသာအေၾကာင္း အကယ္၍ ရွိခဲ့မူ ထုိအေၾကာင္းကို ငါ့အား ေျပာၾကားပါေလာ့ (ဟု ေျပာဆုိ၏)။
၂၅၃။ အဇာတသတ္မင္း ထမင္းအေဖ်ာ္သကၤန္းျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကို၎ သံဃာေတာ္ကို၎ လုပ္ေကြ်း၏၊ ထုိအလွဴ၏ အဘုိ႔ကို အကြ်ႏု္ပ္၏ အက်ိဳးစီးပြါးအလုိ႕ငွါ ရည္ညႊတ္ေပးေ၀ပါေလာ၊ ဤသို႔ ရည္ညႊန္း ေပးေ၀သည္ရွိေသာ္ အကြ်ႏု္ပ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ ႏွစ္သက္မူ ျဖစ္ရာပါ၏ (ဟု ေလွ်ာက္ထား၏)။
၂၅၄။ ထုိစကားေၾကာင့္ အဇာတသတ္မင္းသည္ ထြက္၍ ထုိခဏ၌ပင္ အတုမရွိေသာ အလွဴကို ကိုယ္တုိင္ သံဃာအားေပးလွဴ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ထုိအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ျပီးလွ်င္ ျပိတၱာအားလည္း အလွဴ၏ အဘုိ႔ကို ရည္ညႊန္းေပးေ၀၏။
၂၅၅။ အလွဴကို ရည္ညႊန္းေပးေ၀သည္ရွိေသာ္ ထုိျပိတၱာသည္ အလြန္တင့္တယ္လ်က္ လူတုိ႔ကို အစုိးရေသာ မင္း၏ ေရွ႕၌ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ အကြ်ႏု္ပ္သည္ လြန္စြာ ျပည့္စံုျခင္းသို႕ ေရာက္ေသာ နတ္ျဖစ္ရပါ၏၊ အကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ တူမွ်ေသာ လူတုိ႔သည္ မရွိကုန္။
၂၅၆။ သင္မင္းျမတ္သည္ သံဃာေတာ္အား အတုမရွိေသာ အလွဴကို လွဴ၍ အကြ်ႏု္ပ္အား ရည္ညႊန္း ေပးေ၀ပါ၏၊ မနူိင္းယွဥ္ေသာ အကြ်ႏု္ပ္၏ အာႏုေဘာ္ကို ရူပါေလာ့၊ အျမဲ မျပတ္ အခါခပ္သိမ္း မ်ားစြာေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္စသည္တုိ႔ျဖင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ရပါ၏၊ လူမင္း အကြ်ႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္၍ သြားပါေတာ့အံ့ (ဟု အဇာတသတ္မင္းအား ျပန္ၾကား၏)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပိဋကတ္ေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment