၈။ ဒုတိယ အနာဂတဘယသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! ရဟန္းသည္ ဤဆုိလတံ့ေသာ အနာဂတ္ေဘး ၅-မ်ိဳးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လွ်င္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရန္ ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ သတိအလစ္မေပးဘဲ နိဗၺာန္ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၾကိဳးစားေနသင့္သည္၊ ေနရမည္။

ယင္း ၅-မ်ိဳးမွာ -

ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -

၁။ “ယခုအခါ ငါသည္ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္၍ ဆံပင္လည္း မည္းနက္ေနေသးသည္၊ အရြယ္ေကာင္းျဖစ္သည့္ ပထမအရြယ္သာ ရွိေသးသည္။

ဤခႏၶာကိုယ္သည္ မၾကာမီ အုိမင္းရင့္ေရာ္လာမည္၊ ဇရာႏွိပ္စက္ခံရ၍ အုိမင္းရင့္ေရာ္သူသည္ ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းဖုိ႔ရန္ မလြယ္ကူ၊ ေတာထြက္ဖုိ႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေတာ့။

မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ အုိျခင္းတရား ငါ့ထံ မေရာက္လာမီ ငါသည္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရန္ ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ေတာ့အံ့၊ ငါသည္ ယင္း စ်ာန္, မဂ္, ဖုိလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုပါလွ်င္ အုိေသာ္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလိမ့္မည္” ဟု ဆင္ျခင္သည္။

ဤကား ပထမ အမ်ိဳးအစား အနာဂတ္ေဘးတည္း။


၂။ “ယခုအခါ ငါသည္ အနာေရာဂါ ကင္းသည္။

ေအးပူမလြန္ကဲ အလယ္အလတ္လည္းျဖစ္, တရာအားထုတ္ရန္လည္း သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္, အစာကိုလည္း အညီအမွ် ေၾကက်က္ေစတတ္ေသာ ၀မ္းမီးႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။

ဤခႏၶာကိုယ္သည္ မၾကာမီ နာျခင္းႏွိပ္စက္ခံရမည္၊ နာျခင္း ႏွိပ္စက္ခံရ၍ မက်န္းမာသူသည္ ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းဖုိ႔ရန္ မလြယ္ကူ၊ ေတာထြက္ဖုိ႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေတာ့။

မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ နာျခင္းတရား ငါ့ထံ မေရာက္လာမီ ငါသည္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရန္ ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေတာ့အံ့၊ ငါသည္ ယင္း စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုပါလွ်င္ မက်န္းမာေသာ္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလိမ့္မည္” ဟု ဆင္ျခင္သည္။

ဤကား ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား အနာဂတ္ေဘးတည္း။


၃။ “ယခုအခါ သီးႏွံ အထြက္ေကာင္းသျဖင့္ သာယာ၀ေျပာသည္၊ ဆြမ္းရလြယ္သည္၊ သပိတ္လက္စြဲ၍ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မွ်တျခင္းငွါ လြယ္ကူသည္။

သီးႏွံထြက္ မေကာင္း၍ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနသျဖင့္ ဆြမ္းရဖုိ႔လည္း ခဲယဥ္း, သပိတ္လက္စြဲ၍ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မွ်တဖုိ႔ရာ မလြယ္ကူသည့္ အခါလည္း ျဖစ္လာလိမ့္ဦးမည္၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးခ်ိန္၀ယ္ လူတုိ႔သည္ သာယာ ၀ေျပာရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ ေနတတ္ၾကသည္၊ ထုိအရပ္၌ လူမ်ားစြာတုိ႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေနရသျဖင့္ ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းဖုိ႔ရန္ မလြယ္ကူ၊ ေတာထြက္ဖို႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေတာ့။

မလုိလား မႏွစ္သက္မျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘး ငါ့ထံ မေရာက္လာမီ ငါသည္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရန္ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေတာ့အံ့၊ ငါသည္ ယင္း စ်ာန္, မဂ္, ဖုိလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုပါလွ်င္ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးေဘးႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာ္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလိမ့္မည္” ဟု ဆင္ျခင္သည္။

ဤကား တတိယ အမ်ိဳးအစား အနာဂတ္ေဘးတည္း။


၄။ “ယခုအခါ လူတုိ႔သည္ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ မရွိၾကဘဲ ႏုိ႕ႏွင့္ေရ ေရာထားသကဲ့သို႔ ညီညြတ္ၾက, ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာရွိၾကသည္၊ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေသာ မ်က္လံုးတုိ႔ျဖင့္ ၾကည့္ရူၾကလ်က္ ေနထုိင္ၾကသည္။

ေတာပုန္းဓားျပတုိ႔ ထၾကြေသာင္းက်န္းေနသျဖင့္ ဇနပုဒ္သူတုိ႔ ရရာယာဥ္ျဖင့္ လွည့္လည္ ေျပးသြားရေလာက္ေအာင္ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္လာလိမ့္ဦးမည္၊ ထုိေဘးရန္မ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာအခါ လူတုိ႔သည္ ေအးခ်မ္းရာအရပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနတတ္ၾကသည္၊ ထုိအရပ္၌ လူမ်ားစြာတုိ႔ႏွင့္ ေရာေႏွာေနရသျဖင့္ ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းဖုိ႔ရန္ မလြယ္ကူ၊ ေတာထြက္ဖုိ႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေတာ့။

မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ ေတာပုန္းဓားျပတုိ႔ ထၾကြေသာင္းက်န္းေသာ ေဘး ငါ့ထံ မေရာက္လာမီ ငါသည္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည့္ စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္သို႔ ေရာက္ရန္ ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေတာ့အံ့၊ ငါသည္ ယင္း စ်ာန္, မဂ္, ဖိုလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုပါလွ်င္ ေတာပုန္းဓားျပတုိ႔ ထၾကြေသာင္းက်န္းေသာ ေဘးႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာ္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလိမ့္မည္” ဟု ဆင္ျခင္သည္။

ဤကား စတုတၳ အမ်ိဳးအစား အနာဂတ္ေဘးတည္း။


၅။ “ ယခုအခါ သံဃာ ညီညြတ္သည္၊ ျငင္းခံုခိုက္ရန္မရွိဘဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာရွိသည္၊ ပါတိေမာက္အတူျပလ်က္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရသည္။

သံဃာမညီညြတ္ဘဲ ကြဲျပားေသာအခါလည္း ျဖစ္လာလိမ့္ဦးမည္၊ သံဃာကြဲျပားသည္ရွိေသာ္ ဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္ဖို႔ရန္ မလြယ္ကူ၊ ေတာထြက္ဖို႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေတာ့။

မလုိလား မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏုိးအပ္ေသာ သံဃာကြဲျပားမူ ငါ့ထံ မေရာက္လာမီ ငါသည္ မေရာက္ေသး, မရေသးသည္ စ်ာန္, မဂ္, ဖုိလ္သို႔ ေရာက္ရန္ ရရန္၊ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးသည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ေတာ့အံ့၊ ငါသည္ ယင္း စ်ာန္, မဂ္, ဖုိလ္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုပါလွ်င္ သံဃာကြဲျပားေသာ္လည္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရေပလိမ့္မည္” ဟု ဆင္ျခင္သည္။

ဤကား ပဥၥမ အမ်ိဳးအစား အနာဂတ္ေဘးတည္း။


ေဆာင္ - အုိျခင္း, နာျခင္း၊ ေခါင္းပါးျခင္းႏွင့္၊ ေတာတြင္း သူပုန္ရန္၊ သံဃာကြဲျပား၊ ေဘးမ်ား မၾကံဳခင္၊ ခုၾကိဳတင္၊ တြင္တြင္ အားထုတ္သင့္။

အ႒မသုတ္ ျပီး၏။