၄။ ဒုတိယ ဓမၼ၀ိဟာရိသုတ္

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ရွိခိုးျပီး သင့္တင့္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားသည္ -

“အရွင္ဘုရား ! “တရားႏွင့္ ေနသူ, တရားႏွင့္ေနသူ” ဟု ဆုိရာ၌ အဘယ္ေနနည္းမ်ိဳးကို ဆုိလိုပါသနည္းဘုရား?။”

“ရဟန္း ! ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -

၁။ အဂၤါ ၉-ပါး အစြမ္းျဖင့္ ပိဋကတ္ဓမၼကၡန္တရားကို သင္ယူရုံသာ သင္ယူသည္၊ ထုိ႔ထက္ ပုိလြန္၍ကား ထုိတရား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ပညာျဖင့္ မသိ။

ဤရဟန္းကို သင္ၾကားမူ ပရိယတ္မ်ားသူ ဟုသာ ဆုိရမည္၊ တရားႏွင့္ ေနသူ ဟုကား မဆုိႏုိင္။



၂။ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ျပီးတုိင္းေသာ တရားကို အက်ယ္အားျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔အား ေဟာၾကားသိေစသည္၊ ထုိ႔ထက္ပိုလြန္၍ကား ထုိတရား၏ အနက္ကို ပညာျဖင့္ မသိ။

ဤရဟန္း ေဟာၾကားသိေစျခင္းမ်ားသူ ဟုသာ ဆုိရမည္၊ တရားႏွင့္ ေနသူ ဟုကား မဆုိႏုိင္။


၃။ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ျပီးတုိင္းေသာ တရားကို အက်ယ္အားျဖင့္ ရြတ္အံ သရဇၥ်ာယ္သည္၊ ထုိ႔ထက္ ပိုလြန္၍ကား ထုိတရား၏ အနက္ကို ပညာျဖင့္ မသိ။

ဤရဟန္းကို ရြတ္အံသရဇၥ်ာယ္ျခင္းမ်ားသူ ဟုသာ ဆုိရမည္၊ တရားႏွင့္ ေနသူ ဟုကား မဆုိႏုိင္။


၄။ ၾကားနာအပ္ သင္ယူအပ္ျပီးတုိင္းေသာ တရားကို စိတ္ျဖင့္ ၾကံသည္၊ သံုးသပ္သည္၊ စိတ္ျဖင့္ အဖန္ဖန္ ရူသည္၊ ထုိ႔ထက္ ပိုလြန္၍ကား ထုိတရား၏ အနက္ကို ပညာျဖင့္ မသိ။

ဤရဟန္းကို စဥ္းစားေတြးေတာျခင္းမ်ားသူ ဟုသာ ဆုိရမည္၊ တရားႏွင္ ့ေနသူ ဟုကား မဆုိႏုိင္။


၅။ အဂၤါ ၉-ပါး အစြမ္းျဖင့္ ပိဋကတ္ဓမၼကၡန္တရားကို သင္ယူလည္း သင္ယူသည္၊ ထုိ႔ထက္ ပိုလြန္၍လည္း ထုိတရား၏ အနက္ကို ပညာျဖင့္လည္း သိသည္။

ဤရဟန္းသည္သာ တရားႏွင့္ ေနသူ မည္သည္။


ရဟန္း ! ဤသို႔လွ်င္ ငါသည္ -

၁။ သင္ၾကားျခင္းမ်ားသူကိုလည္း ေဟာျပီးျပီ။(စသည္ျဖင့္ ေရွ႕သုတ္ႏွင့္ တူ)

ေဆာင္ - အဂၤါကိုးတန္၊ ဓမၼကၡန္တြင္၊ သင္, ေဟာ, ရြတ္အံ၊ ေတြးၾကံရုံကား၊ တရားျဖင့္ ေန၊ မျဖစ္ေပတည္း၊ တစ္ေထြထုိ႔ထက္၊ အနက္ပါ ထိ၊ ပညာသိေအာင္၊ ျပဳလုပ္ေဆာင္၊ အေခါင္ တရားျဖင့္ ေနသူမွတ္။

မွတ္ခ်က္ - “အနက္ကို ပညာျဖင့္ သိ” ဟူရာ၌ ၀ိပႆနာ ပညာ, မဂ္ပညာျဖင့္ သိျခင္းကို ဆုိလုိသည္။

ဤ ၂-သုတ္၌ ဓမၼ၀ိဟာရီ(တရားျဖင့္ ေနသူ) ၆-ေယာက္-

၁။ ဗဟုသုတရဟန္း၊

၂။ ၀ိပႆနာရဟန္း၊

၃။ ေသာတာပန္၊

၄။ သကဒါဂါမ္၊

၅။ အနာဂါမ္၊

၆။ ရဟႏၱာ။

စတုတၳသုတ္ ျပီး၏။