၆။ ဒုတိယ ေယာဓာဇီ၀သုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! ေလာက၌ ထင္ရွားရွိၾကသည့္ သူရဲေကာင္း ၅-မ်ိဳးမွာ -

ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ သူရဲေကာင္းသည္ -

၁။ သန္လ်က္ႏွင့္ ကာကို စြဲကိုင္လ်က္ ေလးႏွင့္ ျမားက်ည္ေတာက္(ျမားပံု)ကို လြယ္ျပီး ႏွစ္ဖက္ စစ္သည္တုိ႔ ယွဥ္ျပိဳင္တုိက္ခိုက္ရာ စစ္ေျမျပင္သို႔ ၀င္ေရာက္ေလသည္၊ စစ္ေျမျပင္၌ ၾကိဳးစားတုိက္ခိုက္ေနေသာ ထုိသူရဲေကာင္းကို တဖက္စစ္သည္တုိ႔က အေသသတ္ျဖတ္ လုိက္ၾကသည္။

ဤကား စစ္ပြဲ၌ပင္ က်ဆံုးသြားေသာ ပထမဆံုး သူရဲေကာင္းတည္း။


၂။ စစ္ပြဲ၌ ၾကိဳးစားတုိက္ခိုက္စဥ္ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာရသျဖင့္ အေဖာ္စစ္သည္တုိ႔က မိမိတပ္ရင္းသို႔ ျပန္ပို႔သည္၊ ၎ေနာက္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ သြားပို႔စဥ္ လမ္းခရီး၌ ေသဆံုးသြာသည္။

ဤကား ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းသည္။


၃။ စစ္ပြဲ၌ ၾကိဳးစားတုိက္ခိုက္စဥ္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရသျဖင့္ အေဖာ္စစ္သည္တုိ႔က မိမိတပ္ရင္းသို႔ ျပန္ပို႔သည္၊ ၎ေနာက္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ သြားပို႔သည္၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား လုပ္ေကြ်းျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္စဥ္ ထုိဒဏ္ရာျဖင့္ပင္ ေသဆံုးသြားသည္။

ဤကား တတိယ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းတည္း။


၄။ စစ္ပြဲ၌ ၾကိဳးစားတုိက္ခုိက္စဥ္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရသျဖင့္ အေဖာ္စစ္သည္တုိ႕က မိမိတပ္ရင္းသို႕ ျပန္ပို႔သည္၊ ၎ေနာက္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ သြားပို႔သည္၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက လုပ္ေကြ်းျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္သျဖင့္ ထုိသူရဲေကာင္းသည္ ထိုဒဏ္ရာ(အနာ)မွ ထေျမာက္ က်န္းမာလာသည္။

ဤကား စတုတၳ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းတည္။


၅။ စစ္ပြဲ၌ ၾကိဳးစားတုိက္ခိုက္ရာ စစ္ပြဲေအာင္ႏုိင္ျပီး ထုိစစ္ေျမတျပင္လံုးကိုပင္ လႊမ္းမုိးအုပ္စိုးထားႏုိင္သည္။

ဤကား ပဉၥမ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းတည္း။


ဤအတူသာလွ်င္ -

ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားႏွင့္ တူေသာ ရဟန္း ၅-မ်ိဳးတုိ႔ ထင္ရွားရွိၾကသည္။

ယင္း ၅-မ်ိဳးမွာ -

ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -

၁။ ရြာ, နိဂံုး တစ္ခုခုကို မွီတင္း ေနထုိင္ျပီး နံနက္အခ်ိန္ သကၤန္းရုံ ဆြမ္းခံ၀င္သည္၊ ဆြမ္းခံ၀င္ေသာအခါ ကိုယ္, ႏူတ္, စိတ္ကိုလည္း မေစာင့္စည္း, သတိလည္း ကင္းလ်က္, မ်က္စိ နား ႏွာ-စေသာ ဣေျႏၵတုိ႔ကိုလည္း မထိန္းသိမ္း၊ ထုိဆြမ္းခံရာ၌ မလံုမျခံဳ ၀တ္ဆင္ေသာ အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္သြားသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင္း စိတ္သႏၱာန္၀ယ္ ရာဂ(စြဲမက္ျခင္း) ျဖစ္ေပၚလာျပီး မထိန္းသိမ္းနုိင္ဘဲ သိကၡာပုဒ္လုိက္နာမူ အားေပ်ာ့ေၾကာင္း အသိမေပး သိကၡာမခ်ဘဲ ေမထုန္မွီ၀ဲလုိက္သည္။

ဤရဟန္းကို “တဖက္စစ္သည္တုိ႔ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေသဆံုးသြားေသာ ပထမဆံုး သူရဲေကာင္းႏွင့္ တူသည္” ဟု ဆုိရမည္။


၂။ အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္သြားသျဖင့္ စိတ္သႏၱာန္၀ယ္ ရာဂျဖစ္ေပၚလာျပီး ကိုယ္၌ ပူေလာင္လာသည္။ စိတ္၌လည္း ပူေလာင္လာသည္၊ ထုိရဟန္းသည္ - “ငါေက်ာင္းျပန္သြားျပီး” တပည့္ေတာ္ ရာဂထၾကြေသာင္းက်န္းေနသျဖင့္ သာသနာေတာ္၌ ဆက္လက္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ လူထြက္လုိပါသည္” ဟု ရဟန္းတုိ႔ကို ေျပာရလွ်င္ ေကာင္းမည္” ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ဤသို႔ စဥ္းစားျပီး ေက်ာင္းသို႔ ျပန္သြားေသာအခါ ေက်ာင္းမေရာက္မီပင္ သိကၡာခ် လူထြက္သြားသည္။

ဤရဟန္းကို “စစ္ပြဲ၌ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ရသျဖင့္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ ျပန္ပို႔စဥ္ လမ္းခရီးအၾကား၌ပင္ ေသဆံုးသြားေသာ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းႏွင့္ တူသည္” ဟု ဆုိရမည္။


၃။ အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္သြားသျဖင့္ စိတ္သႏၱာန္၀ယ္ ရာဂျဖစ္ေပၚလာျပီး ကိုယ္, စိတ္ ပူေလာင္လာသည္၊ ထုိရဟန္းသည္ ေက်ာင္းျပန္သြားျပီး ရဟန္းတုိ႔ကို မိမိျဖစ္ပ်က္ပံုအေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ထိုအခါ ရဟန္းတုိ႔က -

“ငါ့ရွင္ ! ကာမဂုဏ္တုိ႔ဟူသည္မွာ -

သာယာဖြယ္က နည္းလွသည္၊ အသားမပါေသာ အရုိး, အသားတစ္, ျမက္မီးရွဴး, မီးက်ီးတြင္း, အိပ္မက္, အငွါးပစၥည္း, အသီးရွိေသာ သစ္ပင္, စဥ္းတီးတံုး, လွံတံက်င္, ေျမြဦးေခါင္းတုိ႔ႏွင့္ တူသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ဆင္းရဲလည္း ဆင္းရဲ, ပင္ပန္းလည္း ပင္ပန္း, အျပစ္လည္းမ်ားေသာ ကာမဂုဏ္ဟု ေဟာထားသည္။

သင္သည္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ျဖစ္သည့္ သာသနာေတာ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပိုက္ပါေလာ့၊ လူမထြက္ပါလင့္” ဟု သြန္သင္ဆံုးမၾကသည္။

ထိုသို႔ သြန္သင္ဆံုးမေသာ္လည္း သာသနာေတာ္၌ ဆက္လက္မေနႏုိင္ေတာ့ဟု ေျပာကာ လူထြက္သြားသည္။

ဤရဟန္းကို “စစ္ပြဲ၌ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ရသျဖင့္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ ျပန္ပို႔ခံရျပီးေနာက္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္စဥ္ပင္ ေသဆံုးသြားေသာ တတိယ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းႏွင့္ တူသည္” ဟု ဆုိရမည္။


၄။ အမ်ိဳးသမီးကို ျမင္သြားသျဖင့္ စိတ္သႏၱာန္၀ယ္ ရာဂျဖစ္ေပၚလာျပီး ကိုယ္, စိတ္ ပူေလာင္လာသည္၊ ထုိရဟန္းသည္ ေက်ာင္းျပန္သြားျပီး ရဟန္းတို႔ကို မိမိ ျဖစ္ပ်က္ပံုအေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ထုိအခါ ရဟန္းတုိ႔က ဆုိခဲ့ျပီးအတုိင္း ကာမဂုဏ္အျပစ္မ်ားကုိ ေျပာျပျပီး လူမထြက္ဖုိ႔ရန္ တားၾကသည္၊ ထုိရဟန္းသည္ သီတင္းသ့ုးေဖာ္ ရဟန္းတုိ႔က ဤသို႔ သြန္သင္ဆံုးမေသာအခါ -

“ငါ့ရွင္တုိ႔ ! ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါေတာ့မည္၊ သာသနာေတာ္၌ ေမြ႕လ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ေအာင္ ေနပါေတာ့မည္၊ ယခုအခါ လူမထြက္ေတာ့ပါ” ဟု ျပန္ေျပာသည္။

ဤရဟန္းကို “စစ္ပြဲ၌ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရသျဖင့္ သူ႔ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံ ျပန္ပို႔ခံရျပီးေနာက္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္၍ ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းသြားေသာ စတုတၳ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းႏွင့္ တူသည္” ဟု ဆုိရမည္။


၅။ ရြာ, နိဂံုး တစ္ခုခုကို မွီတင္းေနထုိင္ျပီး နံနက္အခ်ိန္ သကၤန္းရုံ သပိတ္လြယ္ကာ မိမိမွီတင္းေနထုိင္ရာ ေဂါစရဂါမ္ အတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္သည္၊ ထုိရဟန္းသည္ မ်က္စိျဖင့္ ရူပါရုံကို ျမင္ေသာအခါ ေယာက္်ား မိန္းမ စေသာ သဏၭာန္နိမိတ္ကို စြဲယူေလ့မရွိ၊ လက္ေျခစေသာ အဂၤါ, ျပံဳးဟန္ရယ္ဟန္စေသာ အမူအရာကို စြဲယူေလ့မရွိ။

စကၡဳေျႏၵကို မေစာင့္စည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ အဘိဇၥ်ာေဒါမနႆ ဟူေသာ ယုတ္ညံ႕ေသာ အကုသိုလ္တရားတုိ႔ ႏွိပ္စက္မခံရေစရန္ စကၡဳေျႏၵကို ေစာင့္စည္းသည္။

ထုိ႔အတူ အသံ, အနံ႕, အရသာ, အေတြ႕အထိ အာရုံမ်ားႏွင့္ ဓမၼာရုံမ်ားအေပၚ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ား မျဖစ္ေပၚေစရန္ နား, ႏွာ, လွ်ာ, ကိုယ္, စိတ္ ဟူေသာ ဣေျႏၵမ်ားကို ေစာင့္စည္းသည္။

ထုိရဟန္းသည္ -

ဆြမ္းစားျပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရာမွ ျပန္ခဲ့၍ ေတာ, သစ္ပင္ရင္း, ေတာင္ေခ်ာက္ ေတာင္ေခါင္း သခၤ်ိဳင္း ေတာအုပ္ လြင္ျပင္ ေကာက္ရုိးပံု -ဟူေသာ ဆိတ္ျငိမ္ရာ ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာကို မွီ၀ဲသည္၊ ေတာ, သစ္ပင္ရင္း, ဆိတ္ျငိမ္ရာ တစ္ခုခုသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး -

၁။ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြကာ,

၂။ အထက္ပိုင္း ကိုယ္ကိုလည္း ေျဖာင့္မတ္စြာ ထားျပီး,

ကမၼ႒ာန္းသို႔ ေရွးရူ သတိကို ျဖစ္ေစလ်က္ ထုိင္ေနသည္။

(ဤသို႕ စသည္ျဖင့္ ပထမ ေယာဓာဇီ၀သုတ္၌ ဆုိခဲ့ျပီးသည့္အတုိင္း က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေသာ အခါ)

နီ၀ရဏမ်ား ကင္းစင္သြားသည္၊ စ်ာန္မ်ားႏွင့္ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ရဟႏၱာျဖစ္သြားသည္။

ဤရဟန္းကို “စစ္ေျမတျပင္လံုး ေအာင္ႏုိင္ျပီးေသာ ပဥၥမ အမ်ိဳးအစား သူရဲေကာင္းႏွင့္ တူသည္” ဟု ဆုိရမည္။


ေဆာင္ - တုိက္ပြဲမွာ က်၊ ျပင္းလွဒဏ္ရာ၊ ရသည္တာေၾကာင့္၊ ေဆြဉာတုိ႔ထံ၊ ျပန္ပို႔ရာတြင္၊ လမ္းမွာေသဆံုး၊ ျပဳစုတုန္း ေသ၊ မေသ ထေျမာက္၊ ထုိ႔ေနာက္ အႏုိင္တုိက္၊ ငါးမ်ိဳးဆုိက္၊ မွတ္ပိုက္ သူရဲေကာင္း။

သူရဲေကာင္းမ်ား အလားတူစြာ၊ ရဟန္းမွာလည္း၊ ငါးမ်ိဳးကြဲ၊ မလြဲ မွတ္ကုန္ေရွာင္။

ကာမဂုဏ္မ်ိဳး၊ အရုိး, သားတစ္၊ ျမက္မီးျဖစ္ျခင္း၊ မီးက်ီးတြင္း, အိပ္မက္၊ တစ္ခ်က္ အငွါးပစၥည္း၊ အသီးရွိ သစ္ပင္၊ လွံတံက်င္, စဥ္တီးတံုး၊ တစ္ထံုး ေျမြေခါင္း၊ တူကုန္ေရွာင္းကာ၊ သာယာဖြယ္နည္း၊ ဆင္းရဲသား မ်ား၊ ပင္ပန္း မ်ား၊ မ်ားျပား အျပစ္ေတြ။

ဆ႒သုတ္ ျပီး၏။