၆။ သုတဓရသုတ္

ရဟန္းတုိ႔ ! ဆိုလတံ့ေသာ တရား ၅-မ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ရဟန္းသည္ အာနာပါနႆတိကို မွီ၀ဲသည္ရွိေသာ္ မၾကာျမင့္မီပင္ အရတၱဖိုလ္ကို ထုိးထြင္း၍ သိႏုိင္သည္ (ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္သည္)။

ယင္း ၅-မ်ိဳးမွာ -

ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ -

၁။ တရားရမူႏွင့္ မဆုိင္ေသာ အလုပ္ပိုကို အားထုတ္မူ နည္းပါးသည္၊ ကိစၥ နည္းပါးသည္၊ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္လြယ္သည္၊ အသက္၏ အေထာက္အကူ ပစၥည္း ၄-ပါးတုိ႔၌ ေရာင့္ရဲလြယ္သည္။

၂။ လုိသေလာက္သာ နည္းနည္းပါးပါး စားေသာက္သည္။ ၀မ္းေရးအတြက္ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္။

၃။ အအိပ္အေန နည္းသည္၊ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား ေနသည္။

၄။ ဗဟုသုတရွိသည္။

ဗဟုသုတမ်ားကို မေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားသည္၊ ထပ္၍လည္း ဗဟုသုတ ဆည္းပူးသည္၊
ယင္း ဆည္းပူးရမည့္ ဗဟုသုတမ်ား ဟူသည္မွာ - (ေထရ၀ဂ္၊ သီလ၀ႏၱသုတ္ႏွင့္ တူသည္)

၅။ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ဖူးေသာ စိတ္ကို ဆင္ျခင္သည္၊ (ဆင္ျခင္ျပီး အထက္သို႔ တက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားသည္)။
(အာနာပါနႆတိ - ၀င္ေလထြက္ေလ၌ သတိမလပ္ ရူမွတ္မူ)

ေဆာင္ - ကိစၥလည္း နည္း၊ စားေသာက္နည္းႏွင့္ အိပ္နည္း ႏုိးၾကား၊ ၾကားျမင္မ်ား၍၊ လြတ္ျငား၊ စိတ္စဥ္၊ ရူဆင္ျခင္ကာ၊ အာနာပါန၊ ပြါးမ်ားကလွ်င္၊ မၾကာခင္၊ မွန္ပင္ အရဟတၱဖုိလ္ ထုိးထြင္းသိ။

ဆ႒သုတ္ ျပီး၏။