ဘ၀င္စိတ္ ၃-မ်ိဳး

သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဘ၀တစ္ခုသည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖင့္ စတင္၏။ ပဋိသေႏၶစိတ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဘ၀င္စိတ္အစဥ္သည္ တစ္လံုးျပီး တစ္လံုး အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ပ်က္သြား၏။ ေသဆံုးသည့္အခါ ေနာက္ဆံုးျဖစ္သည့္ ဘ၀င္စိတ္ကို စုတိစိတ္ဟု ေခၚသည္။

ဘ၀တစ္ခု၌ ျဖစ္ၾကေသာ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ ဘ၀င္စိတ္ႏွင့္ စုတိစိတ္တုိ႔သည္ အမ်ိဳးဇာတ္တူ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တူ အာရုံတူၾကေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။

ဥပမာ လူတစ္ေယာက္သည္ ေသာမနႆသဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ အသခၤါရိက မဟာ၀ိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶတည္လွ်င္ ဘ၀င္စိတ္ႏွင့္ စုတိစိတ္တုိ႔သည္လည္း ေသာမနႆသဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ အသခၤါရိက မဟာ၀ိပါက္စိတ္ပင္ ျဖစ္ၾကရ၏။ ပဋိသေႏၶစိတ္က ဂတိနိမိတ္ကို အာရုံျပဳလွ်င္ ဘ၀င္စိတ္ႏွင့္ စုတိစိတ္တုိ႔ကလည္း ထုိဂတိနိမိတ္ကိုပင္ အာရုံျပဳၾက၏။

ဘ၀င္စိတ္အစဥ္ ျဖစ္ေနသည့္အခါ၌ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဘာကိုမွ် ထူးထူးေထြေထြ မသိၾကရပါ။ ဘ၀င္စိတ္တုိ႔၏ အၾကားအၾကား၌ ဒြါရတစ္ခုခုတြင္ ျပင္ပအာရုံ ထင္လာေသာအခါ ထိုအာရုံသစ္ေၾကာင့္ ဘ၀င္စိတ္တုိ႔သည္ ယူေနက် အာရုံကိုလည္း စြဲျမဲစြာ မယူႏုိင္၊ လႊတ္လည္း မလႊတ္ႏုိင္သျဖင့္ ပင္ကိုယ္သေဘာမွ ေဖာက္ျပား၍ ၂-ၾကိမ္ တုန္လူပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾက၏။ ထုိတုန္လူပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေသာ ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္ကို `ဘ၀ဂၤစလန(လူပ္သြားေသာ ဘ၀င္) ဟုေခၚ၏။

ဒုတိယ ဘ၀ဂၤစလန ျဖစ္ပ်က္ျပီးသည့္အခါ ဘ၀င္စိတ္အစဥ္ ျပတ္ျပီး ၀ီထိစိတ္အစဥ္ တစ္ခုျဖစ္၏။ သို႔အတြက္ ထုိဒုတိယဘ၀ဂၤစလနကို ဘ၀ဂၤုပေစၧ၏(ျပတ္စဲေသာဘ၀င္)ဟု ေနာက္ဆရာတုိ႔ အမည္ေပးၾက၏။

ဒြါရႏွင့္ အာရုံ ထိတုိက္ျပီးေနာက္ ဘ၀ဂၤစလန မတုိင္မီ လြန္ေျမာက္သြားေသာ ဘ၀င္စိတ္တုိ႔ကို အတီတဘ၀င္ (လြန္ေလျပီးေသာ ဘ၀င္)ဟု ေခၚ၏။

(အတီ, စေလ၊ ဥပေစၧ၊ သံုးေထြ ဘ၀ဂၤ)

ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။